Ik ben nieuw!

Hier kunt u aankondigingen lezen en vragen stellen bij problemen met het forum

Moderators: Sébastien, Renée

Ik ben nieuw!

Berichtdoor cherishvalerie » 28 Mrt 2011 14:52

Hallo,

Ik ben een meisje van 21 jaar en kwam op dit forum terecht toen ik zocht naar mensen die veel moeite hebben met het halen van hun rijbewijs. Ik had dit niet zo snel gelinkt aan Dyscalculie, maar na het lezen van enkele topics hier klinkt het best logisch.

Ik heb nooit een officiële test gedaan voor Dyscalculie maar ik weet vrij zeker dat ik het altijd al heb gehad. Vanaf jongs af aan heb ik moeite met rekenen. En dan ook niet een klein beetje moeite, maar ik heb avonden gehad dat ik huilend boven mijn wiskunde boek sommen zat te maken terwijl mijn vader het me al 10 keer had uitgelegd. Het begon allemaal in groep 3, waar ik simpele sommetjes met paddenstoeltjes moest maken. Hier merkte ik al dat het niet zo makkelijk voor mij ging als de rest. Ook was ik snel afgeleid. Dit werd naarmate ik een klas hoger ging steeds erger. Ik kon niet bijbenen met de klas en klokkijken vond ik verschrikkelijk. Het lukte maar niet en niemand leek te snappen waarom. Daarna kwamen de tafels en ook dit was een regelrecht drama. Ik kon deze alleen weten door ze letterlijk uit mijn hoofd te leren en het hoofdrekenen te vergeten. Wanneer de rest van de klas hun rekensommen al gedaan had en tijd had voor iets leuks, zoals bijv, een kleurplaat moest ik op de gang mijn rekenen afmaken. Ik snapte er niks van en durfde niks aan de leraar te vragen. Ik kreeg al snel het gevoel dat ik dom was. Op een dag ging ik naast mijn vriendinnetje zitten om te kijken hoe zij nou haar sommen maakte. De leraar dacht al snel dat ik alleen haar antwoorden wilde hebben en liet me 10 a4tjes volschrijven met 'ik ben niet zo slim'

Dit soort situaties heeft het hele rekenverhaal echt voor mij verziekt. in groep 6 zag de school ook dat ik achter begon te lopen. Zij lieten mij dan apart op de computer 'rekensommen' maken waardoor ik nog verder achter begon te lopen op de klas. Op alle cito toetsen scoorde ik goed voor taal, maar rekenen was altijd in het laagste niveau. Verschrikkelijk vond ik dat.

De middelbare school ging in het begin iets beter. Ik kreeg een leraar die zag wat mijn probleem was en liet mij dan, wanneer ik weer eens een 1,5 had gehaald voor een toets een vervangende opdracht doen. (een verslag over bijv,. de stelling van Pythagoras) Hier haalde ik dan altijd hoge cijfers voor waardoor mijn gemiddelde gelukkig omhoog ging. Ik had veel mensen in de klas die er gewoon geen zin in hadden. Dan zei mijn leraar: 'Er is er maar 1 die het echt niet kan, dus jullie moeten gewoon je best doen' Het was fijn dat iemand het een keer begreep.

Helaas kreeg ik daarna een andere leraar voor wiskunde en dit was een drama. Wanneer ik het weer eens niet snapte wilde hij het niet uitleggen en was ik weer 'niet zo slim' Het lijkt voor mensen echt lastig te geloven dat wiskunde en rekenen gewoon inzicht nodig heeft. Als je dat niet hebt is het bijna niet te doen.
Voor mijn middelbare school examens heb ik ontzettend veel geoefend met mijn nicht die toentertijd een niveau hoger deed. Ik haalde maar een 3,5.

Op mijn vervolgopleiding kreeg ik veel doorzichten tekenen in kubussen waar dan een gedeelte vanaf was gesneden. Ik heb deze examens 4 keer moeten herkansen. Ik wilde graag als bijbaantje in een bloemenwinkel werken maar ben afgewezen omdat ik niet met de kassa kon omgaan en terugtellen.

Op het moment volg ik een HBO opleiding en werk ik als multimedia designer. Dit ligt mij erg goed.

Tot op de dag van vandaag heb ik moeite met de volgende dingen:

Wisselgeld uitrekenen.. Bijna niet te doen. Ik probeer zoveel mogelijk te pinnen.
Rijles, ik kan heel moeilijk situaties inschatten en zie soms bepaalde dieptes niet .
Links en Rechts, terwijl ik dit wel gewoon weet heb ik hier toch soms moeite mee.
Dingen als bijvoorbeeld de zomertijd. Ik heb dan moeite met het omschakelen. Ohja, dus als het zo laat is, is het eigenlijk zo laat? dat soort dingen.

En natuurlijk het hoofdrekenen bij ALLES.

In ieder geval vind ik het fijn om dit forum te hebben gevonden. Het lijkt me fijn om ervaringen uit te wisselen en nieuwe mensen te leren kennen die weten hoe het voelt. Het ergste aan Dyscalculie vind ik het gevoel dat je dom bent. Dat heb ik er echt aan over gehouden helaas. Alles wat linkt aan rekenen probeer ik uit de weg te gaan om mezelf niet voor schut te zetten.

Groetjes Cherish
cherishvalerie
 
Berichten: 4
Geregistreerd: 28 Mrt 2011 10:44

Re: Ik ben nieuw!

Berichtdoor smos » 12 Apr 2011 15:45

Beste Cherish,

Wat ik lees bij jou is dat je een ieder geval een enorme dosis doorzettigsvermogen hebt. Je zit nu op het HBO en dat is een knappe prestatie. Ik begeleid in het MBO cursisten waaronder ook cursisten met dyscalculie. Ik merk een terughoudendheid bij docenten om extra inspanning te leveren aan de cursisten, omdat ze niet gemotiveerd zouden zijn. En daarnaast is het in het MBO erg lastig geworden om af te wijken van omschreven exameneisen in het OER (onderwijs en examenreglement). Hierdoor wordt het voor de dyscalculie cursist ontzetten moeilijk om te slagen. Een onvoldoende voor rekenen kan ertoe leiden dat cursisten niet door kunnen stromen naar een hoger niveau. Ik hoor graag van je terug hoe jij het voor elkaar hebt gekregen om verder te komen. Heb je nog tips voor me die ik kan doorgeven aan de 17-jarige met (dyscalculie en dyslexie) die ik begeleid in het MBO.

Groet,
Sandra
smos
 
Berichten: 1
Geregistreerd: 12 Apr 2011 15:21

Re: Ik ben nieuw!

Berichtdoor cherishvalerie » 12 Dec 2011 19:43

Hoi Sandra,

Excuus voor mijn late reactie. Ik ben een tijd niet online geweest op dit forum.
Slagen met wiskunde is inderdaad ontzettend moeilijk voor mij geweest. Wat betreft de middelbare school heb ik ontzettend veel aandacht besteedt aan de overige examenvakken, zodat ik hier extra hoge cijfers voor heb kunnen halen. Ook wiskunde heb ik geoefend, maar hier haalde ik een 3.5 voor. Doordat ik voor de overige vakken achten en negens heb gehaald, heeft dit mijn examen gemiddelde omhoog gehaald en heb ik kunnen slagen. Het was kantje boord.

Wat betreft het MBO heb ik geluk gehad, aangezien ik geslaagd ben VOORDAT wiskunde een verplicht examen vak is geworden. IK kreeg wel gewoon wiskunde, en heb vele toetsen moeten herkansen (uiteindelijk geslaagd met 100% voldoendes van al mijn cijfers) Maar als ik 1 toets niet had gehaald zou ik ook geslaagd zijn geweest (je moest 95% staan om te slagen) Naar mijn mening is dit ook volstrekt onnodig voor sommige scholen. In mijn dagelijkse werkzaamheden als multimedia designer presteer ik prima (goede feedback van leidinggevenden, diverse getuigschriften) maar als wiskunde een verplicht examenvak was geweest in mijn slagingstijd was ik waarschijnlijk nooit geslaagd. En dat terwijl ik momenteel ook HBO studeer, waar ik ook goed presteer. Naar mijn mening is wiskunde iets wat je wel kunt oefenen, maar ook iets waar een bepaald inzicht in zit. En een hoop mensen hebben dat niet. Ik vind dat hier meer rekening mee gehouden moet worden. Ik vind dat er meer toezicht op wiskunde leraren moet komen op dit gebied. Hoe sommige leraren mij behandeld hebben (en vele anderen) is echt onacceptabel. Maar als kind durf je niks te zeggen. En als iemand jou dom noemt dan geloof je dat al snel. Laks optreden en onbegrip van een leraar kan het studeervermogen en zelfbeeld van een kind al snel verpesten.

Ik hoop dat je nog iets aan mijn input hebt. :)

Groetjes Cherish
cherishvalerie
 
Berichten: 4
Geregistreerd: 28 Mrt 2011 10:44


Terug naar Welkom op het Dyscalculie Forum

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 8 gasten

cron