Aan wie dit denkt: Ik ben niet dom!

Hier kunt u uw verhalen, opmerkingen en vragen kwijt, over dyscalculie bij volwassenen.

Moderators: Sébastien, Renée

Aan wie dit denkt: Ik ben niet dom!

Berichtdoor 570910Anne » 13 Jan 2009 18:57

Ben een vrouw van 51 jaar en al sinds schoolheugenis in oorlog met cijfers. Hoe hard ik ook mijn best (deed) doe, hoe graag ik ook zou willen, ... 3 cijfers op een rij en ik sla tilt, stratigische spelletjes vermijd ik. 'Dyscalculie': het mag dan nu wel een naam hebben, maar het vaagt niet alle uren, dagen, ... uit waarbij ik me dom voelde en zo ook werd verklaard door onwetende wiskundeleerkrachten. Deze dyscalculie heeft afbreuk gedaan aan de kwaliteit van mijn leven. Nu ik zeker weet dat ik niet de dommerik ben waarvan een wiskundeleerkracht ooit zei na de zoveelste onvoldoende: 'Jij bent lucht voor mij!'. Maar je bent nooit te oud om iets aan je leven te veranderen. Mijn kleinkinderen zullen mijn leerschool zijn. Want met hen kan ik terug herbeginnen leren en spelen vanaf de basis. Bedankt voor dit forum als uitlaatklep, Anne
Een oma die nog iets van haar leven wil maken
570910Anne
 
Berichten: 1
Geregistreerd: 13 Jan 2009 18:07
Woonplaats: Halle (België)

Berichtdoor Tineke » 28 Okt 2009 13:45

Ik begrijp je compleet. Laatstleden is de leerkracht van mijn klasje in de lagere school, in het nieuws gekomen omdat hij in het ziekenhuis was geslagen van een aantal oud-leerlingen. Ze deden dat uit frustratie omdat ze mishandeld waren door hem. Ik was ook een leerling van hem. Ik heb geen dergelijke wraakgevoelens maar ik moet wel zeggen dat hij me nog steeds kwaad maakt als ik hem zie. Hij mishandelde de kinderen niet lichamelijk, maar wel geestelijk. "Je bent dom". "Doe eens wat meer je best", ... Ik heb nog -terwijl mijn mama er bij stond- in de gang moeten gaan staan en roepen "IK BEN DOM". Mijn mama wist ook niet meer waar ze het had. In plaats van zo'n dingen had hij beter mij naar het toenmalige PMS (nu CLB) gezonden. Waar zat hij met zijn gedachten? Wat wilde hij daarmee bereiken?
Ik ben toen van die school weggegaan en heb mijn lager elders gedaan maar daar is er ook niemand geweest die eens "serieus" heeft gekeken. "Ze kan het zu mvr, maar ze doet gewoon haar best niet". (Yeah Right). Elke vrijdagnamiddag hadden we de ganse namiddag breuken en andere rekenoefeningen. Ik hààtte dat. Ik was altijd de laatste en had het meeste rood op mijn blad. In plaats van met die stylo streepjes te trekken over alle foute antwoorden hadden ze die beter gebruikt om "EEN P OGING" te doen om mij het aan te leren. En als ze dat niet zagen zitten konden ze me nog altijd doorgezonden hebben naar PMS/CLB. Maar gedurende die 6 leerjaren heeft ook niemand dat gedaan. In tegendeel!! Mama heeft zo haar best gedaan om mij te helpen, met mijn huiswerk, mij heel erg te belonen als ik goed gewerkt had, door 1001 oefeningen met mij te doen. Hoe kon zij dat nou weten? Uiteindelijk, ik was toen 12 of 13 jaar zei de leerkracht van het !1ste middelbaar! dat ik beter getest zou worden. Zij heeft ontzettend veel gedaan en proberen te doen om mij te helpen. Al had ze weinig tijd om zich speciaal met mij bezig te houden, toch heeft ze meer gedaan dan al die leerkrachten van de afgelopen jaren. Zij verstond dat ik huiswerk soms niet tijdig kon indienen omdat ik het nog moest maken met de logopediste. Ik ben dan op haar aanraden naar het PMS/CLB gegaan en daar is, na een reeks tests (jakkes), gebleken dat ik inderdaad dyscalculie heb. Ze had gelijk, het lag niet aan het feit dat ik te weninig moeite deed. Ze wist dat ik op aanraden van PMS/CLB naar een logopediste moest. Ik ben zo jaren nar de logopediste gegaan maar uiteindelijk ben ik ermee gestopt want ik heb in school een richting gekozen met zo weinig mogelijk cijfers én we zijn met z'n allen gaan beseffen dat zelfs met logopedie, er geen vooruitgang werd geboekt. Ik verstond er nog even weinig van als in het begin. Het zal waarschijnlijk wel ergens goed voor geweest zijn, maar ik ben er nog niet achter wat.
Het leven van alledag, van me af geschreven, alles wat ik verafschuw en graag mag, door de zon in mijn hart gedreven.
Gebruikers-avatar
Tineke
 
Berichten: 15
Geregistreerd: 22 Apr 2008 20:33
Woonplaats: Kortrijk

Re: Aan wie dit denkt: Ik ben niet dom!

Berichtdoor IlseD » 30 Mrt 2011 13:45

WAUW! Bedankt van dit mooie bericht. Ik heb zelf ook 20 jaar lang het stempel DOM op me gedragen. Ik ben nu 26 en ben ontzettend blij dat ik weet wat het is en hoe ik er mee om kan gaan. Ik kan me ontzettend goed voorstellen dat je kwaliteit van leven aangetast is door de onbekendheid van dyscalculie en ontwetendheid van anderen. Gelukkig dat je het nu weet en weet dat je er nu wat mee kan. Ik ben nieuw op dit forum, maar ben heel blij dat ik me toch heb aangemeld. Deze verhalen zijn inspirerend en een steun!
IlseD
 
Berichten: 5
Geregistreerd: 30 Mrt 2011 11:47

Re: Aan wie dit denkt: Ik ben niet dom!

Berichtdoor Vlinder » 25 Mei 2011 17:46

Hallo allen,

Vond dit forum en besloot me toch even in te schrijven omdat het leuk is lotgenoten te zien.

Ikzelf ben compleet rekenblind. Dat heeft inderdaad gezorgd voor de nodige beschimping tijdens school, alhoewel wel mieniem omdat ik dat camoufleerde met een bepaalde houding. Wel had ik eens een leraar die dan zo onwijs boos kon worden, hij besteedde dan ook geen aandacht meer aan mij en vond niet dat ik op die school thuishoorde, al blonk ik verder in alle vakken (behalve natuurkunde natuurlijk) uit.
Dit probleem zorgt ervoor dat je niet de beroepen kan kiezen die je het liefst gedaan had. Bv in mijn geval, piloot. En in het dagelijks leven, is dat lastig bij bv rekeningen waar je het een en ander moet uitrekenen.
Het is een werkelijk probleem. Maar ach, iedereen is ergens anders incapabel in.

Verder ben ik uitstekend in talen. Noem het maar op en ik kan het wel, ik ben een autodidact en draai nergens mijn hand voor om.. behalve wanneer het te maken heeft met cijfers. Dan is het alsof er een zwart gat opengaat waar alle cijfers in opgeslurpt worden. Het is een serieus probleem dat onderkend wordt. Wanneer er studie naar verricht zal worden, zal men tot de ontdekking komen dat het een bepaald deel van het brein is waar klaarblijkelijk dan een 'steekje los zit'. Zoals wel vaker met problemen die puur geestelijk van aard zijn. Het lichaam is een vessel die aangestuurd wordt door de hersenen. De hersenen bepalen alles. Dus wanneer dat deel van de hersenen maar niet tot werking overgaat, is dat geen dommigheid maar een defect zoals ik dat zie. Het is bijzonder spijtig dat er kinderen zijn die afgedaan worden als dom, enkel dat vind ik erg jammer. Verder is het niet echt een ramp, ergens ook een bliss. Zoals de blinde wiens ruikvermogen of gehoor dan weer toeneemt om het gebrek aan zicht te compenseren. Je kan niet alles hebben in het leven, en als ik bedenk welke vruchten ik ervoor in plaats gekregen heb, moet ik zeggen dat ik toch dik tevreden ben.
Vlinder
 
Berichten: 1
Geregistreerd: 24 Mei 2011 19:17

Re: Aan wie dit denkt: Ik ben niet dom!

Berichtdoor amara1987 » 27 Mei 2011 12:42

Hallo allemaal,
Ik ben ook net nieuw hier,ook net enkele maanden geleden getest op dyscalculie na tientallen jaren van frustratie met cijfers en de hele mikmak.
Heb het dan ook per toeval ondekt.
Ik deed een opleiding tot verzorgende en we moesten van onze studiebegeleider een formulier invullen met allerlei vragen over onze eerdere schooltijd,prive leven enzovoort zodat zij een idee had hoe iedereen in elkaar zat.
Daar stond dus ook de vragen bij zoals:
Had je bij je vorige opleiding moeite met bepaalde vakken? en Heb jij Dyscalculie?
Niemand wist waar die laatste vraag over ging en toen een klasgenoot van mij om een verklaring vroeg en onze studiebegeleider dit uitlegde, voelde het alsof ze het over mij had.
Toen ik die dag thuis kwam had ik natuurlijk meteen aan mijn vriend verteld over wat ze allemaal had gezegd en vlak daarna ondekt hij dit forum en gaf mij de link.
Ik ben toen heel het forum door gaan spitten en heb letterlijk huilend achter de computer gezeten omdat ik mij eindelijk niet meer alleen voelde, in elk verhaal dat er staan herken ik wel een beetje van mezelf.
Van leraren die je uitlachen tot elke keer te laat komen met het ov omdat je de tijden verkeerd heb gezien.
Bedankt allemaal!
Jullie verhalen mij ervoor gezorgd dat ik school heb aangedrongen mij te testen en nu weer de toekomst rooskleurig bekijk.
amara1987
 
Berichten: 2
Geregistreerd: 21 Jan 2011 19:24
Woonplaats: Delft


Terug naar Dyscalculie bij volwassenen

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 11 gasten

cron