Ik ben 29 jaar oud en nieuw hier. Al een tijdje vraag ik me af of ik dyscalculie zou kunnen hebben. Mijn intelligentie is normaal tot bovengemiddeld en ik heb een ijzersterk geheugen en behoorlijk goed taalgevoel. Maar alles wat met cijfers te maken heeft blijft nogal achter. Het is nog altijd goed te doen, dus ik denk dat ik een redelijk lichte vorm heb, bovendien ken ik veel ezelsbruggetjes (vooral visualisatie werkt bij mij erg goed).
Ik zal eens een opsomming maken van wat er allemaal niet gaat zoals ik vind dat het zou moeten.
- Optellen, aftrekken en vermenigvuldigen van met name oneven getallen. 8+4 weet ik vrijwel meteen, 7+5 moet ik altijd over nadenken, terwijl dat eigenlijk een automatisme moet zijn. Dit weet ik te omzeilen door een dobbelsteen voor me te zien en de stippen te tellen. Het gaat langzamer dan ik zou willen, maar bij mij werkt het.
- Bepaalde rekenstof van de basisschool was moeilijk te begrijpen voor me. Vermenigvuldigen: "2x5, betekent dat je 2 groepjes hebt van 5 knikkers". Dat soort dingen bleven ze tegen me zeggen en het klonk als Chinees, tot ze uiteindelijk 2 bakjes erbij haalden en in ieder bakje 5 knikkers deden. Toen begon het concept vermenigvuldigen tot me door te dringen.
- Wiskunde, scheikunde, economie en natuurkunde waren een groot probleem op school. Ik heb dan wel weer uiteindelijk eindexamen wiskunde A gedaan op de HAVO en daar een 6 voor gehaald. Voor mij hielp het enorm dat wiskunde A verpakt zat in verhaaltjes. Je kon het voor je zien en beredeneren en dat was ook wat me uiteindelijk na veel hindernissen er doorheen heeft gesleept. Ik was zelfs uiteindelijk, na veel oefenen, redelijk goed in kansberekenen!
- Ik had vroeger een lui oog. Dat betekende dat op de kleuterschool mijn goede oog werd afgeplakt. Ik kon zo geen afstanden inschatten en knalde voortdurend overal tegenaan. Het luie oog is inmiddels bijgetrokken maar nog steeds heb ik veel moeite met het inschatten van afstanden.
- Ik wist praktisch heel mijn kindertijd het verschil tussen links en rechts niet. Het wilde er gewoon niet in. Uiteindelijk heb ik het geleerd doordat je met de duim en wijsvinger van je linkerhand een L kunt maken. Ik maak de L nu niet meer met mijn hand, maar ik zie wel nog steeds mijn hand voor me die de L maakt (opnieuw een zelfbedachte oplossing d.m.v. visualisatie). Soms vergis ik me nog.
- Ik heb veel moeite met telefoonnummers te onthouden. Het lukt me om een telefoonnummer dat ik moet draaien eventjes te onthouden door het hardop te herhalen en me uiterst te concentreren, en dan nog is de kans groot dat ik het door elkaar haal.
- Ik weet niet precies wat bijvoorbeeld mijn studieschuld is. Ik zit er zo een nul naast. En dat dat een groot verschil is, DAT snap ik dan nog wel. Ik schaam me dan ook altijd wel een beetje als ik weer ergens een nulletje naast zit.
- Bij contant betalen schat ik ongeveer of wat ik terug krijg, klopt. Soms weet ik het exact. Ik vind eigenlijk dat ik het altijd precies moet controleren, maar dat duurt te lang bij de kassa.
-Ik heb 25 rijlessen gehad. Het vordert zeer langzaam. Aan een tussentijdse toets ben ik zeer zeker nog niet toe.
- Ik ben professioneel zangeres. Noten lezen doe ik door de notenbeeldjes en patroontjes te volgen (als de bolletjes omhoog gaan wordt het hoger, en zo
) en in te schatten hoe het ongeveer zou moeten klinken, dus meer vanuit de artistieke en intuïtieve hoek dan vanuit de wiskundige hoek. Toch kan ik niet echt professioneel notenlezen, maar dat verberg ik redelijk goed met mijn goede geheugen: als ik iets een keer gehoord hebt, ken ik het vaak van buiten. Dat compenseert. Gelukkig maar, anders had ik misschien niet eens zangeres kunnen worden.
- Digitaal klokkijken gaat, maar ik moet er wel altijd bij nadenken. Bij 8.40 uur staat de kleine wijzer EN de grote wijzer op de 8 (hier heb ik over na moeten denken ja), dat is voor mij eigenlijk erg onlogisch!
- Als ik moe ben vergeet ik mijn huisnummer, pincode en mijn telefoonnummer, maar nooit mijn straatnaam of woonplaats
- Het nummer van een hotelkamer blijft bij mij absoluut niet hangen en ik moet verschillende keren op het kaartje kijken tgerwijl ik ernaar toe ga. Maar als ik er eenmaal een keer ben geweest onthouid ik het. DAT vind ik zelf grappig en heel vreemd.
- Ik heb een bijzonder slecht richtinggevoel en verdwaal soms zelfs op weg naar plaatsen waar ik al een paar keer ben geweest. Vreemd is dat mijn ruimtelijk inzicht dan wel weer goed genoeg is om met plezier en foutloos een ingewikkeld meubel-pakket van Ikea in elkaar te zetten.
- Het komt wel eens voor dat ik me een uur vergis, of afspraken op compleet de verkeerde datum in mijn agenda zet. Ik controleer meestal extra zodat ik het kan corrigeren.
- Plannen is niet mijn sterkste punt. Ik zet wekkers op de tijden dat ik de deur uit moet, anders kom ik overal te laat.
-...enz. enz. Zo kan ik nog wel even doorgaan!
Wat denken jullie, zou ik dyscalculie kunnen hebben? Ik weet dat je je kunt laten testen om het zeker te weten, maar ik vind dat ik er niet voldoende last van heb, noch heb ik om welke reden dan ook een dyscalculieverklaring nodig. Maar toch... zou het prettig zijn als het beestje een naam heeft!
)