Begeleiding dyscalculie VO, ik moet er nu bij blijven!

Hier kunt u uw verhalen, opmerkingen en vragen kwijt, over dyscalculie bij kinderen.

Moderators: Sébastien, Renée

Begeleiding dyscalculie VO, ik moet er nu bij blijven!

Berichtdoor Sita » 25 Jan 2006 15:25

Afgelopen week mentor/RT gesprekken gehad. Waar ik erg blij ben met de gebleken inzet en aandacht van school voor haar sociaal-emotionele evenwicht, ben ik geschrokken van de benadering van dyscalculie op dit moment.

Voorafgaande aan het brugklasjaar (Kaderberoepsgerichte Leerweg) heb ik gesproken met de RTer over de faciliteiten:
- RT met name gericht op bijv. rekenangst: inzicht in gedrag, vertrouwen krijgen, zelfvertrouwen en zelfredzaamheid (metacognitief heet dat).
- Pas daarna komt het didactische aan de beurt met aanvullende rekenoefeningetjes.
- Liefst RT in de klas, llerlingen voelen zich een buitenbeentje als ze de klas uit moeten.
- Beschikking over hulpkaarten (bijv. metriek stelsel), ook in klein formaat om onopvallend achter in de agenda te plakken.
- Gebruik maken van een rekenmachine.

Dat klinkt toch goed.

Tussen herfst en kerst had ik al over wiskunde willen praten, maar ik dacht dat ik de leergebieddocent (valt wiskunde in) daar naar moest vragen. Dat had ik verkeerd begrepen, hij wist niets over de wiskundeles. Alleen over de toegepaste wiskunde in zijn vak techniek. Hij vond dat de jongste een ander cijfer voor wiskunde (was 5,5) had moeten krijgen. Namelijk een 6,5 omdat ze zich zo goed had ingezet! Haar andere cijfers waren alleen maar 7'ens en achten.
Hij bleek zelf flink dyslectisch te zijn en hij had bijzondere ideeen over onderwijs: hij is er bijvoorbeeld geen voorstander van om een beoordeling te geven door middel van cijfers, dat geeft niet voldoende de realiteit weer. We hebben nog wel een uur in de hal van gedachten gewisseld over onderwijs, chaos, omgaan met wat je niet goed kunt, vertrouwen hebben, motivatie etc.

Maar goed, nu de huidige situatie van de jongste:

Wiskunde:
Ze heeft géén hulpkaarten gekregen, iederéén in de klas mag werken met een rekenmachine, ze moet hetzelfde maken als de rest van de klas, ze krijgt haar werk niet af, kortom ze voelt zich niet serieus genomen.
Hoewel de wiskundeleraar op de hoogte is van haar dyscalculie heeft hij haar voor in de kerstvakantie veel inhaalwerk meegegeven: Van 13 (!!) bladzijden uit het boek álle opdrachten maken. Gelukkig zat ze goed in haar vel en heeft het geen onoverkomelijke stress opgeleverd deze keer.
In oktober is dat wel gebeurd, mede daardoor heb ik zo lang niets van me laten horen hier. Ik vond het spannend en veel: ik heb goed in de gaten gehouden of het geen berg voor haar werd. Je weet wel, zo'n berg waar je niet overheen komt.

De RTer blijkt sinds een poosje elke 14 dagen te werken aan wiskunde op metacognitief gebied, daarnaast leert hij haar iets over Gebeurtenis, Gedachten, Gevoel, Gedrag en over Wat, Wie, Wanneer etc. en over plannen. Helaas komt het niet bij haar aan. Ik ben blij met wat hij haar leert, maar weet niet of hij beseft dat het niet aankomt.
De RTer wist niet van het inhaalwerk, hij schrok er ook een beetje van. Ik wil graag dat ze hulpkaarten krijgt en dat de hoeveelheid sommen wordt aangepast (reductie), dat laatste geeft ze zelf aan. Dat metacognitieve vind ik een goede insteek voor hulp, maar ik heb hem wel gezegd dat als de jongste zich niet geholpen voelt daarmee, dat dat wel gevolgen krijgt. Zover kennen we haar inmiddels. Ze klinkt er nu al wat moedeloos over. Dat het nog niet is geescaleerd heeft waarschijnlijk te maken met de vertrouwelijke gesprekjes die ze heeft met de leerlingbegeleidster.
De RTer gaat naar aanleiding hiervan met de wiskundeleraar in gesprek..."maar het is een nieuwe leraar en ik moet dat voorzichtig brengen, een goede ingang vinden..heb misschien wel 2 of 3 gesprekken nodig en dan even afwachten wat hij doet....
Ïets van die strekking.

Toen gingen bij mij de haren overeind staan, ben wel rustig gebleven, maar ook duidelijk: "Afwachten deed ik vroeger toen ik nog dacht dat iedereen, behalve ik, professioneel was en het wel zou weten. Ik wacht nu niet meer af, als het nodig is sta ik op de stoep. Ik ben niet voor afwachten."

Na de gesprekken van de RTer ga ik over een paar weken zelf een afspraak met de wiskundeleraar maken. Even horen...

Dus toch er bij blijven in dit opzicht! Ik heb de RTer gevraagd om ons wat meer op de hoogte te houden van wat hij doet en hoe vaak. De jongste is er wat vaag over en zo tasten wij in het duister. Misschien kunnen we thuis ook die stappen in denken een beetje onopvallend invoeren.

Ik hoop dat ik het zo goed aanpak. Ondanks mijn reactie, heb ik op de achtergrond ook wel iets van 'uitkijken, want ik wil de school niet tegen mij in het harnas jagen'. Hebben jullie buiten de 10min. gesprekken ook regelmatig contact met school om bijv. op de hoogte te blijven van hulp en frequentie?

Voor dyscalculie is helaas nog geen prototcol, we moeten zelf een weg vinden.

Groet van Sita
Laatst gewijzigd door Sita op 28 Jan 2006 21:47, in totaal 1 keer gewijzigd.
dochter 16 jr (4 VMBO, dyscalculie?) en dochter 18 jr (Ath. 6 op zak)
Gebruikers-avatar
Sita
 
Berichten: 34
Geregistreerd: 06 Feb 2005 21:45
Woonplaats: Overijssel

Berichtdoor Sébastien » 28 Jan 2006 16:08

Hoi Sita,
goed weer wat van je te horen :D

Voorafgaande aan het brugklasjaar (Kaderberoepsgerichte Leerweg) heb ik gesproken met de RTer over de faciliteiten:
- RT met name gericht op bijv. rekenangst: inzicht in gedrag, vertrouwen krijgen, zelfvertrouwen en zelfredzaamheid (metacognitief heet dat).
- Pas daarna komt het didactische aan de beurt met aanvullende rekenoefeningetjes.
- Liefst RT in de klas, llerlingen voelen zich een buitenbeentje als ze de klas uit moeten.
- Beschikking over hulpkaarten (bijv. metriek stelsel), ook in klein formaat om onopvallend achter in de agenda te plakken.
- Gebruik maken van een rekenmachine.

Dat klinkt toch goed.

Klinkt zeker goed!

Ze heeft géén hulpkaarten gekregen, iederéén in de klas mag werken met een rekenmachine, ze moet hetzelfde maken als de rest van de klas, ze krijgt haar werk niet af, kortom ze voelt zich niet serieus genomen.
Hoewel de wiskundeleraar op de hoogte is van haar dyscalculie heeft hij haar voor in de kerstvakantie veel inhaalwerk meegegeven: Van 13 (!!) bladzijden uit het boek álle opdrachten maken. Gelukkig zat ze goed in haar vel en heeft het geen onoverkomelijke stress opgeleverd deze keer.

Beetje jammer dat de theorie niet goed aansluit op de praktijk! De hulpkaarten kun je toch met de Rt-er kortsluiten? Die was daar immers voor? Dat ze haar werk niet afkrijgt tijdens de les zou ik niet als heel groot probleem zien...Belangrijk is om in je eigen tempo te werken, en wat niet af is, dat moet dan maar thuis. Je kunt je afvragen of sommen schrappen een oplossing is: je bent dan wel eerder klaar, maar je hebt dan ook minder ervaring. Dat is het eeuwige dilemma. :? Maar als ze zich beter voelt door minder sommen, dan is dat wel het overwegen waard natuurlijk.

De RTer blijkt sinds een poosje elke 14 dagen te werken aan wiskunde op metacognitief gebied, daarnaast leert hij haar iets over Gebeurtenis, Gedachten, Gevoel, Gedrag en over Wat, Wie, Wanneer etc. en over plannen. Helaas komt het niet bij haar aan. Ik ben blij met wat hij haar leert, maar weet niet of hij beseft dat het niet aankomt.

Misschien is de volgende link iets voor je: metacognitie bij rekenstoornissen: http://users.ugent.be/~mvalcke/Onderwij ... 202004.doc (van o.a. Prof A. Desoete)

Toen gingen bij mij de haren overeind staan, ben wel rustig gebleven, maar ook duidelijk: "Afwachten deed ik vroeger toen ik nog dacht dat iedereen, behalve ik, professioneel was en het wel zou weten. Ik wacht nu niet meer af, als het nodig is sta ik op de stoep. Ik ben niet voor afwachten."

Prima houding: ouders zijn vaak een welkome aanvulling voor ideeën en oplossingen. Het is wel zo dat niet alles om 1 kind draait: er zijn er meerdere kinderen die dezelfde aandacht verdienen. Je eigen kind is altijd het belangrijkste, maar sommige ouders willen wel eens doorslaan (ik spreek uit ervaring). Gelukkig zijn de meeste ouders zeer schappelijk :)
Ik hoop dat ik het zo goed aanpak. Ondanks mijn reactie, heb ik op de achtergrond ook wel iets van 'uitkijken, want ik wil de school niet tegen mij in het harnas jagen'.

Je voelt dat goed aan zo te lezen :D. Misschien kun je het hier een keer met de Rt-er over hebben: wat je kunt verwachten en wanneer je het beste aan de bel kunt trekken?

Hebben jullie buiten de 10min. gesprekken ook regelmatig contact met school om bijv. op de hoogte te blijven van hulp en frequentie?

Uit mijn perspectief van leraar: ongeveer 10% van de ouders neemt m.i. regelmatig contact met de school (mentor, Rt-er, e.d.) buiten de 10 min. gesprekken om.

Groeten,
Sébastien
Gebruikers-avatar
Sébastien
Moderator
 
Berichten: 385
Geregistreerd: 10 Feb 2005 23:30
Woonplaats: Flevoland

Berichtdoor Sita » 28 Jan 2006 22:14

Dag Sebastiaan,

Dat was een prettig welkom, dank je: voel me wel een beetje schuldig dat ik zo lang 'weg' was.
Problemen met rekenen waren niet zichtbaar en niet op de voorgrond, sociaal-emotionele wel en dan is er meer feedback (kwantitatief hoor, zeker niet kwalitatief!) bij het Balansforum. Nu gaat het met de rest weer goed (ze heeft een fantastische mentrix en gister heb ik kennis gemaakt met haar leerlingbegeleidster, ook iemand met een gouden randje).
De wiskundedocent is vaak afwezig door ziekte en er is geen vervanger. Ook daardoor komt de wiskunde nu pas in beeld.

Langzaam werken op alle gebieden was een probleem, vandaar dat ik (tijdelijke?) reductie bij wiskunde wel even OK vind.
Voorlopig zal het tot gevolg hebben dat ze merkt dat er rekening met haar gehouden wordt én dat ze bij wiskunde kan zeggen 'ik ben klaar!'

Bedankt voor de link. Altijd prettig, dan weet ik waar de RTer het over heeft en kan ik (goed geinformeerd) vragen stellen.
Ga ik rustig lezen als ik tijd heb, staan veel nieuwe begrippen in voor mij.

Dag, tot de volgende keer.

Groet van Sita :wink:
dochter 16 jr (4 VMBO, dyscalculie?) en dochter 18 jr (Ath. 6 op zak)
Gebruikers-avatar
Sita
 
Berichten: 34
Geregistreerd: 06 Feb 2005 21:45
Woonplaats: Overijssel

Berichtdoor Sita » 27 Feb 2006 15:02

Mededeling van school (VMBO-kb): De wiskundeleraar is blijvend ziek en ze hebben nog geen vervanger gevonden! :(

De eerste twee rapportperioden vielen al veel wiskundelessen uit omdat de docent ziek was. Op het eerste rapport had ze een 5,5 (tussen allemaal 7'ens en 8'en)en voor het tweede rapport is zo weinig getoetst dat niemand daarvoor een cijfer krijgt.
Ik heb dus geen idee hoe ze het doet. :?

Er zijn geen vrijstellingen wiskunde en aanverwante vakken voor dyscalculici, ze zal over 3,5 jaar gewoon wiskunde examen moeten doen, misschien alleen met extra examentijd.

Maar hoe haalt ze in vredesnaam de achterstand in?? :cry:

Gesprekken met de wiskundedocent door de RT-er of door mij zijn ook niet mogelijk dus.
Hoever zijn ze gekomen in het boek? Waar liggen de struikelblokken bij wiskunde voor de jongste? Geen idee.
Hoever moeten ze dit jaar komen?
Wat gaat de school ondernemen om deze klassen bij te spijkeren?

Vanmorgen kwam ze beneden: "Ik ben vergeten huiswerk te maken, maar ik begreep er ook helemaal niets van. Wat is nou 'schaal'?" Ze hadden een tuinontwerp moeten maken voor een praktijkvak. Op school aan werken en evt. af maken in de vakantie. Maar ja, dat is het moeilijke: op school had ze geen hulp gevraagd en ook thuis niet. En daarna was ze vergeten het weer op te pakken. Vanmorgen (eerste uur vrij) wilde ze er ook door mij niet mee geholpen worden, nee, ze ging liever wat eerder naar school en had duidelijk geen zin in rekenwerk.
Tja, dan schiet hulp ook niet op. Moeilijk voor mij. Ik wil wel hulp regelen of zelf helpen, maar haar eigen motivatie voelt wel dubbel.

Op het papier voor de oudergesprekken geef ik denk ik maar aan dat ik iemand wil spreken die feitelijke dingen kan vertellen over deze stagnatie en hoe verder te gaan in het algemeen en specifiek met de jongste. Huiswerkbegeleiding komt in me op... maar ja, zou ze voldoende inzet kunnen opbrengen??

In ieder geval gaat het op emotioneel gebied best goed, met af en toe een paar dagen 'misse boel' en dan opletten dat ze niet helemaal het heft in eigen handen neemt ( inclusief het vuurwerk dat dit oplevert..zucht..). maar ik merk dat het werkt: Niet te veel 'eisen', wel heel consequent zijn en duidelijk. En positieve aandacht geven als ze uiteindelijk toch doet, wat je vroeg. Toch de confrontatie aangaan. Op andere momenten soms ook wel wat door de vingers zien en complimenten geven voor wat wél goed gaat.

Sita
dochter 16 jr (4 VMBO, dyscalculie?) en dochter 18 jr (Ath. 6 op zak)
Gebruikers-avatar
Sita
 
Berichten: 34
Geregistreerd: 06 Feb 2005 21:45
Woonplaats: Overijssel

Berichtdoor Sébastien » 02 Mrt 2006 17:24

Hoi Sita,

- Liefst RT in de klas, llerlingen voelen zich een buitenbeentje als ze de klas uit moeten.

Nog even terugkomend op dit citaat. Leerlingen voelen zich ook wel eens speciaal als ze de klas uitmoeten, maar misschien hangt dat van het klassenklimaat af?

Mededeling van school (VMBO-kb): De wiskundeleraar is blijvend ziek en ze hebben nog geen vervanger gevonden! :(

Hmmm, op de korte termijn zal dit goed nieuws zijn voor je dochter: EINDELIJK GEEN WISKUNDE. Op de lange termijn zal het helaas wel weer een probleem worden. Aan het einde van 4 jaar VMBO zul je toch een keer examen moeten doen en als je dan iets niet gehad hebt, of het zit er niet goed in, dan is dat natuurlijk erg vervelend als dat komt door een zieke leerkracht. Met name vervelend als je dyscalculie hebt :(

Maar hoe haalt ze in vredesnaam de achterstand in?? :cry:

Tja erg lastig. Zeker nu er geen stok achter de deur is om wiskundelessen te volgen... Op termijn is privé-les misschien een optie als de problemen steeds groter worden, maar daar hangt natuurlijk ook weer een prijskaartje aan :( Ik zou anders maar weer je zorgen op school uiten, hoewel dat misschien weinig oplevert.

Vanmorgen kwam ze beneden: "Ik ben vergeten huiswerk te maken, maar ik begreep er ook helemaal niets van. Wat is nou 'schaal'?" Ze hadden een tuinontwerp moeten maken voor een praktijkvak. Op school aan werken en evt. af maken in de vakantie. Maar ja, dat is het moeilijke: op school had ze geen hulp gevraagd en ook thuis niet. En daarna was ze vergeten het weer op te pakken. Vanmorgen (eerste uur vrij) wilde ze er ook door mij niet mee geholpen worden, nee, ze ging liever wat eerder naar school en had duidelijk geen zin in rekenwerk.
Tja, dan schiet hulp ook niet op. Moeilijk voor mij. Ik wil wel hulp regelen of zelf helpen, maar haar eigen motivatie voelt wel dubbel.

Tja als kinderen gaan 'puberen' dan willen ze vaak geen hulp accepteren, en vaak helemaal niet van goedbedoelende ouders :(
Misschien is samen bepaalde afspraken maken iets?
Als je iemand anders bijles laat geven, dan begeef je je in ieder geval niet in de ouder-kind strijd.

In ieder geval gaat het op emotioneel gebied best goed, met af en toe een paar dagen 'misse boel' en dan opletten dat ze niet helemaal het heft in eigen handen neemt ( inclusief het vuurwerk dat dit oplevert..zucht..). maar ik merk dat het werkt: Niet te veel 'eisen', wel heel consequent zijn en duidelijk. En positieve aandacht geven als ze uiteindelijk toch doet, wat je vroeg. Toch de confrontatie aangaan. Op andere momenten soms ook wel wat door de vingers zien en complimenten geven voor wat wél goed gaat.

Uiteindelijk is dit toch het belangrijkste: dat ze lekker in d'r vel zit. Misschien komt de wiskunde dan weer vanzelf uit haar eigen motivatie (in de zin van minder tegenop zien).

Jaja ouder zijn is hard werken :wink:
Groeten,
Sébastien
Gebruikers-avatar
Sébastien
Moderator
 
Berichten: 385
Geregistreerd: 10 Feb 2005 23:30
Woonplaats: Flevoland

VMBO kader eindexamenjaar geen goed begin...

Berichtdoor Sita » 27 Okt 2008 16:01

Dag Sébastien, Renée en anderen,
ik ben bang dat ik me opnieuw moet voorstellen... zo lang is het geleden!

Jongste dochter (16) is na een moeilijke start in de brugklas min of meer zonder kleerscheuren (maar niet geheel zonder hobbels) nu in de eindexamenklas gekomen. De cijfers zijn nooit aanleiding geweest om verder onderzoek te doen en hoewel ze wiskunde met tegenzin deed en er ook wel gesprekken zijn geweest op school waren haar eindcijfers in het 1e, 2e, 3e jaar: een 7, een 5 en een 5. Tussentijds is er ook wel RT geweest die volgens de RT'ers voldoende opleverde. Zelf heeft ze nooit het gevoel gehad dat het hielp.
Voor de herfstvakantie hoorde ik dat ze nu gemiddeld een 2 staat en zo haar examen niet zal halen. Haar motivatie is 0,0. Het aanbod om een toets (cijfer 1) in te halen wees ze resoluut af. Ze had in de vakantie kunnen oefenen, met haar zus, maar ze wil absoluut niets meer.
Haalt haar schouders op bij het toekomstbeeld: zakken en instromen MBO niv 1, dat onder het laagste niveau van het VMBO ligt.
Ik had een rotweek. Zijzelf ook, maar ze was onbenaderbaar. Ik weet het even niet.
RT op school wijst ze ook af. Haar docent kan het haar niet goed uitleggen vindt ze. Hij wil er veel voor doen om haar te helpen en denkt dat ze dan wel een 5 kan halen. Ik merkte bij hem grote inzet. Er is nog een alternatief docent die ook de RT kan geven en ik hoop dat ze dat wil proberen. Ook denk ik nog aan Tom Braams testen en daar evt RT, maar de kosten worden door onze verzekering niet vergoed (van de test). En RT wordt nergens vergoed, het zal dus wel niet gaan.

Ze benaderen haar trouwens op school als zijnde een leerling met dyscalculie, ze willen zelfs extra tijd voor haar regelen op het eindexamen en bij sommige toetsen mag ze de aantekeningen er bij houden. Dat gaf trouwens ook weer een tegenstrijdig verhaal: Wiskunde docent zegt: 'bleek dat ze bij de laatste les geen aantekeningen had gemaakt voor de toets'. Zelf zegt ze verontwaardigd dat ze dat wel had gedaan. En extra tijd heeft geen zin zegt ze, als ik het niet weet dan ben ik snel klaar.

Met haar motivatie heb ik ook niet veel zin om alles uit te zoeken op verzekeringsgebied. En dat één van ons (ze is nog geen 18 jaar) dan van verzekering zou moeten veranderen. Voor andere zaken is dat weer minder gunstig ook.

Inmiddels was ze gister een beetje bijgedraaid: 'ik wil wel die dyscalculietest doen'. Maar ja, dat was meer een middel om goede RT te krijgen als dat op school niet lukt. Ze kon ook niet aangeven waarom ze dat wél wilde. De toets haalt ze niet in en ze zegt nog steeds niets over extra les.


Omdat ze zo onverschillig en afwijzend is, vind ik het ook erg moeilijk om te zien of ze er zelf mee in de knoop zit. En dat bepaalt natuurlijk ook mijn eigen houding naar haar toe...Het is een moeilijk gebeuren. Ik probeer het te relativeren en denk er aan hoe ik hier over een jaar 5 op zal terugkijken. De meeste zaken zijn later tot kleinere proporties geworden dan op het moment zelf, wanneer ze als een reuzenberg voor je staan...

Groet van Sita :wink:
dochter 16 jr (4 VMBO, dyscalculie?) en dochter 18 jr (Ath. 6 op zak)
Gebruikers-avatar
Sita
 
Berichten: 34
Geregistreerd: 06 Feb 2005 21:45
Woonplaats: Overijssel

tieners.....

Berichtdoor Krissia » 11 Nov 2008 12:06

:oops:

Onze dochter is net naar de brugklas.. en wat een herkenning in jouw verhaal. Gister een heftige huilbui, vandaag een wiskunderep. Alleen maar grafiekjes enzo.... Maar ik kan het haar niet uitleggen en ze kreeg dus ruzie met haar vader door de negatieve houding. Gelukkig werk ik ( ja met dyscalculie :P ) zelf op deze school, dus heb ik direct een mailtje gestuurd naar haar mentrix. Ben benieuwd wat de verdere stappen zijn van school.

Hoe is het nu met jouw dochter?

groeten, Krissia
Krissia
 
Berichten: 3
Geregistreerd: 10 Nov 2008 21:29
Woonplaats: Zuid Holland

Berichtdoor Sita » 11 Nov 2008 19:53

Dag Krissia,

Dit onderwerp ben ik begonnen toen de jongste net als jouw dochter in de brugklas zat. Hoe het verder is gegaan kun je lezen in het antwoord dat precies boven het jouwe staat. We hebben na wikken en wegen toch niet laten testen omdat de cijfers redelijk waren en ze er, behalve in de brugklas, niet echt in vastliep. Eind van het tweede jaar heb ik nogmaals advies gevraagd bij school, maar de RT'er vertelde dat RT voldoende hielp, dat ze het er mee zou redden.
Daarnaast kregen we andere dingen op ons bord: ziekte/operatie, nare zaken op het werk en echtscheiding, veel spanning dus in ons gezin.
Ik weet nu eigenlijk niet of ik er wel verstandig aan heb gedaan. Liz (ook hier op het forum) raadde het destijds wel aan. Maar ja, financieel was het eigenlijk niet goed te doen en bovendien was er onzekerheid over de toekomst door nare gebeurtenissen op het werk.

Ik begrijp dat jouw dochter nu ook emotioneel reageert door problemen met wiskunde/school. Ik weet hoe moeilijk het is en wens jullie sterkte. Wij hebben ervaren dat onze dochter heftig reageerde (kort lontje, afwijzend, maar ook wel somber) wanneer ze zelf in de knoop zat; dat had beslist niet altijd met rekenen/wiskunde te maken. We hebben moeten leren om 'er achter' te kijken en niet te reageren op het negatieve, maar op zoek te gaan naar wat de oorzaak ervan was. Proberen te begrijpen dat ze er niet op uit was om je te kwetsen of dwars te zitten, maar dat het voortkwam uit een stukje onmacht van haarzelf. Soms was dat een opmerking of houding van een leerkracht op de basisschool bijv. Maar om daar achter te komen had je wel geduld nodig.

Afgelopen vrijdag stelde de mentrix aan mijn dochter voor om haar te helpen om een hoofdstuk door te werken voor een herkansing. De mentrix is geen docent wiskunde trouwens. Van de extra herkansing die haar aangeboden was kan ze geen gebruik meer maken. Ze wilde dat niet doen helaas.
Heeft de mentrix al gereageerd? En hoe is het nu met jouw dochter?

Groet van Sita :wink:
dochter 16 jr (4 VMBO, dyscalculie?) en dochter 18 jr (Ath. 6 op zak)
Gebruikers-avatar
Sita
 
Berichten: 34
Geregistreerd: 06 Feb 2005 21:45
Woonplaats: Overijssel


Terug naar Dyscalculie bij kinderen

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 7 gasten

cron