Hoi hoi,
Toen ik nog helemáál niet wist wat me bij orgelles zo zwaar belemmerde, had ik grote moeite met het leren noten lezen, maar het leren begrijpen van het ritme of het tellen, maakte dat ik me altijd een stomme idioot voelde. Net algebra dus, dat iets een zestiende noot is zegt mij niets, laat staan dat ik zou weten hoe snel je die moet spelen. Snel......ja, maar hoé snel ? Geen flauw idee dus.
Mijn gehoor onthield alles snel en als de leerkracht zei dat ik een fout moest verbeteren, deed ik dat op gehoor en nooit op gezicht, simpel omdat ik nooit wist waar ik op het blad precies was.
Mijn laatste orgellerares gaf het op , denkend dat ik te weinig studeerde.
Sinds twee jaar heb ik gitaarles en wat heb ik daar een tranen gelaten.
Maar gelukkig heb ik een leraar van goud getroffen.
Overigens heb ik ontdekt dat pieeeep voor mij net zo moeilijk is als noten.
Het kostte mij een kwartier om drie zinnen over pieeeep door te laten dringen en nog kon ik niet spelen wat het zei en blokkeerde mijn hoofd net zo hard.
Naar de leraar kijken helpt me niet veel, omdat ik dan het spiegelbeeld zie en veel hardop moet denken om te weten wat ik dan aan mijn kant
( van de spiegel die hij is ) moet doen.
Sinds een paar maanden vermoed ik dat dyscalculie mij parten speelt.
Ik ben echter niet van plan om op te geven, want elke milimeter is er weer eentje. Net land veroveren spelen.
Ik wil dan ook niet met anderen samen spelen of aan een vreemde iets voorspelen, want dat brengt blokkades en lege hoofden met zich mee.
Nee, kalmpjes aan, stapje voor stapje geldt voor mij. Langzaamaan, dan breekt het lijntje niet.
Raad kan ik je niet geven, je alleen zeggen dat het handig is om naar ezelsbruggetjes te zoeken. Zelf doe ik dat ook en ik geneer me niet om noten te markeren met een gele stift en er de namen bij te zetten als dat nodig is, andere zaken in andere kleuren te markeren, er opmerkingen bij te schrijven die mij kunnen helpen en de melodie te zingen terwijl ik de oefening probeer onder de knie te krijgen.
Na twee jaar ben ik nog steeds traag in het tempo, maar wel nog steeds op les.

Lang leve mijn supergeduldige leraar !
Zet 'm dus vooral op als je zin hebt om een instrument te leren bespelen, maar leg je lera(a)r(es) vooral uit wat er speelt en dat er heel veel begrip en nog veel meer geduld nodig is.
Groetjes van Dysmoeke