Beetje laat, maar ik reageer ook nog even voor de statistieken .
Ik ben de enige. Mn vader is fantastisch met rekenen, hij heeft me veel geholpen met wiskunde. En werd dan altijd vreselijk kwaad als ik iets niet snapte, omdat hij niet kon bevatten dat ik iets wat zo simpel was voor hem, niet snapte (volgen we t nog ?).
Mijn moeder is beter in talen dan exacte vakken, maar ze kan wel gewoon goed en snel rekenen.
Mijn broertje zit in 5 VWO, profiel Natuur en Techniek, en haalt zevens, achten en negens voor wiskunde, natuurkunde en scheikunde. Zegt genoeg he .
T is wel jammer, ze kunnen alledrie niet bevatten dat dingen die voor hun zo simpel zijn, ik er echt, absoluut niet inkrijg. Vooral mn vader dus, die werd in die periode dat ie me hielp dan echt vreselijk kwaad omdat ie dacht dat ik t expres deed. En dan voelde ik me zeer dom, als ik t echt absoluut niet snapte, en hij dan tegen me ging zitten schreeuwen en schelden. Zat ik daar met een volledige black-out, moest ik van hem hardop denken over de opgave. Meer dan 'eh, eh' kwam er dan niet uit, waardoor ie nóg kwader werd.
Maar ik ga een beetje off-topic .