hebt u daar tien cent bij...

[lilian]

Hallo

Leuk, een lotgenotengroepje..

Mag ik zomaar wat ervaringen kwijt? Dat is voor het eerst.
Toen ik een jaar of elf was zat ik bij familie aan tafel. Ze vroegen hoe het ging op school, hoe het ging met de tafels en zomaar voor de grap gaven ze een sommetje op. Ik had echt geen idee wat het antwoord was. Hoe harder ze begonnen te helpen, hoe meer ik in de war raakte. Je weet wel: "Als je het nu eens omdraait?... en zes keer zes, wat is dat dan?..." Ik voelde me steeds stommer en ik schaamde me zo, tot ik zomaar boven de aardappels en jus in huilen uitbarstte.
Als vriendinnetjes op de middelbare school glorieus zakten voor dyslexietesten mochten zij een uur langer doen over hun proefwerk tekstverklaring, want ja, ze waren nu eenmaal dyslectisch. Ik moest intussen thuis uitleggen waarom ik zulke zware onvoldoendes haalde voor wiskunde, scheikunde, economie, het klimaatsysteem van Koppen, enzovoort enzovoort.
Wiskunde dan. Uren studeren op de voorbeeldformule, en als ik dan eindelijk begreep hoe die werkte, kreeg ik de volgende dag in de klas een sommetje met 2x in plaats van x2. Omdat ik het principe erachter niet kon vatten, stond ik weer compleet voor joker. Ik dacht toen: als je met dyslexie slecht bent in letters, waarom is er dan niet zoiets voor slecht zijn met cijfers? Nu weet ik dat dat ook zo is, maar daar schoot ik toen niks mee op. Klets, weer een onvoldoende. Toen kon je gelukkig wiskunde nog uit je pakket gooien.

Inmiddels ben ik 34 en ik heb een goeie baan waarin ik gelukkig weinig met getallen geconfronteerd wordt. Maar ik loop nog steeds tegen telproblemen op. In de supermarkt vraagt een meisje van 17 aan mij "Hebt u er misschien tien cent bij?" en ik snap nog steeds niet hoe ik haar daarmee help. Meestal zeg ik "Nee, sorry, geen kleingeld", terwijl ik rinkelend van de munten rondstap. Soms houd ik als een kleuter verlegen een handje geld omhoog, misschien dat ze iets ziet waar ze wat mee kan...?
Kilometerdeclaraties doe ik alleen met een rekenmachine. Als ik het vier keer uit mijn hoofd doe, kom ik vier keer op een ander resultaat. Stel je voor dat ik beschuldigd word van sjoemelen - wat moet ik dan zeggen, dat ik niet kan rekenen? Dat gelooft toch niemand? Afspraken waarbij telefoonnummers en data horen controleer ik minstens drie keer. De afspraak zegt vijfendertig - tweeenveertig.... ik schrijf op 5...3...2...4.... en jullie dyscalculisten denken nu waarschijnlijk....hoezo, klopt dat niet?
Ik kon ook pas rond mijn zestiende klokkijken. Ik begreep er niets van. Hele getallen lukte wel maar als de wijzers allebei tussen twee getallen staan, dan is het gewoon geen tijd, toch?
Telefoonnummers kan ik ook niet onthouden, net zo min als verjaardagen of leeftijden. Je leert uiteindelijk omgaan met dyscalculie, ook zonder testen en begeleiding, maar je blijft een waardeloze rekenaar. Ik ga binnenkort een reisje maken en ik heb pen en papier nodig om het tijdsverschil te begrijpen. En ik tel nog altijd op mijn vingers.

[Renée]

Leuk dat je met humor schrijft over je dyscalculie

[Tineke]

Ben ik blij dat er nog iemand is die niet inziet waarom je nog 10cent zou moeten bijleggen terwijl de prijs 10.40 is en je dat al betaalde! Daar heb ik een goede oplossing voor gevonden: ik ga nooit winkelen: mijn vriend doet dat Toen ik zondag laatstleden voor één keertje betaalde in de tearoom omdat mijn vriend naar het toilet was, heb ik mezelf weer voor schut gezet door helemaal niet aan die kleine metalen prutsen uit te geraken. De ober pakte het laconiek op en kon er nog es mee lachen, maar ik voelde me wel weer es gekrenkt.

[Alathariel]

Ik snap na jaren eindelijk wél waarom er vaak gevraagd wordt naar wat extra kleingeld. Het zelf in een winkel werken heeft daar goed bij geholpen . Er staat hier ergens op het forum ook een duidelijke uitleg geschreven, zal wel even zoeken .

Dat getallen zo omdraaien doe ik ook, en ik zie wel dat er íets niet klopt, maar wat precies duurt een tijdje voordat dat doordringt .

[danitsja]

ahahah ik moest zo lachen toe ik de titel zag en daarna het stukje las ik doe in de winkel precies hetzelfde ik zeg ook heb ik niet want ik snap nog steeds niet als ik hun het bedrag geef wat ik ze moet betalen waarom ze precies 10 cent er bij moeten hebben.

[Alathariel]

Ik heb nóg iets ontdekt wat daarbij kan helpen: het spelletje "wisselgeld" bij Braintraining op de Nintendo DS .

En ik zou nog even het topic opzoeken waar het in uitgelegd werd, zie ik, helemaal vergeten . Maar dat is dit topic, de 3e post: http://www.dyscalculie.org/forum/viewto ... ?p=535#535

[nien--ke]

Haha, erg leuk stukje en ook voor een groot deel herkenbaar !

Zelf snap ik ook niet hoe dat zit met 10 cent erbij enzo en dat terwijl ik toch echt 3 jaar kassawerk heb gedaan in de weekenden

Ik werk nu in de weekenden in een eetcafé en dan moet je als mensen willen betalen hoofdrekenen. Nouja, ik reken niet, ik weet wat ik terug moet geven. Ik heb namelijk met mijn 3 jaar kassa-ervaring veel bedragen gezien en veel bedragen die ik dan terug moest geven. Ik weet nu bij ongeveer elk bedrag welke muntjes dan terug moeten. Klinkt gek, maar zo werkt het wel. Ik weet gewoon uit ervaring wat ik moet doen, al snap ik er gewoon nog steeds helemaal niets van. Als mensen rare dingen gaan doen bv. : "hier heb je 30 cent en dan wil ik wel 5 euro terug, zie je en dan is de rest voor in de fooienpot" dan begrijp ik er natuurlijk niets van.

Maar ook heb ik door mijn ervaring met geld teruggeven geleerd dat je dan gewoon rustig moet blijven al gutst het zweet over je rug. Als die mensen gaan drammen of zeggen "pff de jeugd van tegenwoordig weet ook niet meer hoe het moet hoofdrekenen" gewoon heel kalm blijven. Desnoods probeer ik het 10x overnieuw.

Tip voor alle mensen die bang zijn om contant te betalen in winkels. Gewoon doen, zo kom je van je angst af. En misschien ga je dan ook wel "muntjes en bedragen" herkennen.

[marian bloemink]

Altijd en overal meteen zeggen:"Sorry, ik heb dyscalculie. Dat betekend dat ik niet kan rekenen".
Je zal er versteld van staan hoeveel mensen dat positief opvatten. Mijn dochter (26) doet het altijd zo en haar leven is er een stuk makkelijkler van geworden. De schaamte voorbij werkt echt beter. Mensen hebben meteen de oren gespitst en inplaats van dat ze denken dat je dom bent wordt je ineens interressant.
Gaat ze kleren kopen zegt ze:" Ik heb 100 euro en ik wil graag.... Kan u mij helpen?" Op die manier.
We hebben samen een klein bedrijfje en al haar klanten weten dat ze niet kan rekenen. Soms moet er met klanten afgerekend worden of een afspraak worden gemaakt en meestal doe ik dat voor haar.
Het komt echter voor dat klanten met zichzelf afrekenen. Ze leggen dan een briefje neer voor mij waarop tot in details staat wat ze betaald hebben, bang dat er iets niet in orde zal zijn en dat ze erop worden aangekeken.
Er is zo weinig bekend bij mensen over dyscalculie. Zorg dat het bekend wordt. Wie kan het beter bekend maken dan de mensen die er dagelijks mee te maken hebben?

[Manon71]

Ook zo herkenbaar.... Ik zeg meestal ook sorry geen kleingeld bij me, tenzij ze echt vragen om 10 cent dan geef ik dat, en krijg het vast altijd goed terug.....hoop ik.
Jaren geleden achter de kassa gestaan, tot ik op een dag een tekort van 400 gulden had, tja toen mocht ik geen kassa meer draaien......
Nu heb ik gelukkig een beroep zonder getallen en cijfers.....alleen een aftekenlijst waarbij je de insuline moet afschrijven..... weet je ik doe dat gewoon niet ze weten ook waarom niet.
Mijn zoon is 9 en had een 10 op zijn rapport voor rekenen. Hij heeft het gelukkig niet. We waren van de zomer in egypte en dan het omrekenen van egyptisch geld naar de euro..... pff heb nu nog moeite met de euro ipv de gulden.... gelukkig mijn zoon deed dat voor mij.
Uitgelachen worden omdat je niet in de maat kan dansen, ik hoor het niet......

[mevrouwtje]

ik heb het afgelopen half jaar als cassiere gewerkt en ik ben er achter hoor!

Stel het bedrag is 4,10 en jij betaald met 5 euro dan moet de cassiere 90 cent terug geven ( je betaald door die 5 euro 90 cent teveel ) als jij die cassiere 10 cent geeft dan kan ze je een euro terug geven.
Jij betaald dan namelijk 5,10 ipv 5 euro.

Het is heel makkelijk.
De cassiere vraagt altijd naar het cijfer achter de komma.

4,10 = heeft u 10 cent? Anders moet ze op een briefje van vijf 90 cent terug geven

4,20 = heeft u 20 cent? Anders moet ze op een briefje van vijf 80 cent terug geven

4,30 = heeft u 30 cent?Anders moet ze op een briefje van vijf 70 cent terug geven

4,40 = heeft u 40 cent?Anders moet ze op een briefje van vijf 60 cent terug geven

bij 4,90 zullen ze nooit vragen, heeft u 90 cent, want die 90 cent kost jou meer moeite om te pakken dan voor de cassiere 10 cent.