Ik ben Ilse, ik ben 18 jaar en ik heb zoals velen hier ook dyscalculie. Aangezien ik al 18 ben, is bij mij sinds oktober 2006 pas bekend dat ik ook echt dyscalculie heb.
Op de basisschool ging rekenen op zich wel, maar altijd maar net een 6- of een 6. Op bijna al mijn tests zoals de entrée toets en mijn cito scoor ik ruim boven gemiddeld en rekenen onder gemiddeld. Uiteindelijk ben ik naar het vwo gegaan, waar ik vanaf de brugklas al meteen slecht begon met wiskunde.. In de eerste 2 klassen waren dat 5en en 4en.. hoe hoger ik kwam hoe lager mijn cijfers. Ze hebben me vaak gematst met overgaan omdat ze het erg vonden om me te laten zitten op wiskunde. Nu ben ik uiteindelijk in 6 vwo, maar ik sta er echt dramatisch voor. En nu weet ik pas net dat ik dus dyscalculie heb, wat echt een opluchting was. Helaas zijn er bijna geen faciliteiten voor dyscalculie, met uitzondering van extra tijd, maar of dat helpt als je er niets van begrijpt?
Als ik de stof een tijdje herhaal dan begrijp ik het wel, maar na een uurtje is het er zo weer uit. Alsof het niet wordt opgeslagen in mijn hersenen. Ik vraag me af hoe ik dan toch in godsnaam hele hoofdstukken verschillende stof onder de knie wil krijgen.
Dat ik zak dit jaar is heel erg waarschijnlijk, en dan heb ik nog de makkelijkste vorm van wiskunde. Ik wil echt dolgraag studeren volgend jaar, een studie die zeker weten geen wiskunde heeft, maar dat zit er niet in...
Dat was mijn verhaal..
[/font]
