Dyscalculie vs Leiderschap

Hier kunt u uw verhalen, opmerkingen en vragen kwijt, over dyscalculie bij volwassenen.

Moderators: Sébastien, Renée

Dyscalculie vs Leiderschap

Berichtdoor Dirk » 19 Mrt 2007 23:48

Voor eenieder die er iets aan heeft,

Het kan zeker. Met dit "syndroom" kun je wel degelijk in het bedrijfsleven een behoorlijke carrière maken. Bij mij is de "ziekte" want zo beleef ik deze nooit officieel aangetoond maar als ik een kritische zelfstudie doe en mijn jeugd en schoolpad bekijk weet ik nagenoeg zeker dat ik aan Dyscalculie lijdt.

Er is begin jaren negentig ooit eens door een pedagoog geopperd dat ik wellicht een rekenblok zou hebben (Dyscalculie kende volgens mij in die tijd nog niemand) maar er is nooit op door gestudeerd.

Ik zat mid jaren tachtig op een reguliere basisschool in het zuiden des lands, 30 kids in de klas en ik kon prima mee, goed maar dan met namen in taal, lezen, muziek en sport, zodra ik moest rekenen bleef ik ver achter. een jaar, met bijles en nog steeds had ik het rekenkundig framewerk van een 6 jarige. Tja, dat had natuurlijk impact op mijn overige schoolprestaties en gedrag, begon me onzeker te voelen en vervreemde van mijn klasgenootjes, en de leraar werd steeds gefrustreerder, "hoe kan dit kind het niet snappen, hij wil gewoon niet!" Wat moet ik met een kind op een basisschool met normale leerlingen. Diegene die"extra" aandacht nodig hebben? wegsturen! zo luide het credo. Toevallig speelde toen ook de scheiding van mijn ouders en dat was natuurlijk een aantrekkelijk excuus om mijn “vreemde gedrag” te verklaren. Vervolgens ben ik naar een LOM school gestuurd. Nog niet koud op de stoel begonnen mijn frustraties verder op te lopen, deze kinderen waren ontzettend lief maar behoorlijk dom, zo geloofde ik. Mijn klasgenootjes hadden de boeken nog niet open of ik had ze al uit?? twee jaar lang ben ik met tranen thuisgekomen, "Pappa ik hoor daar niet" en "meester doe iets" niets.. Tot het einde bijna inzicht was (laatste klas) Met punten boven het gemiddelde heeft de toenmalige directeur uiteindelijk een IQ test laten afnemen. ben een score van 137 ging de stelling van mijn familie en anderen over domheid niet meer op? zou je denken..Goh hier is iets anders aan de hand, de brug verder is nooit gehaald. Ik wilde gewoon niet, gebrek aan interesse, luiheid en gemakzucht dan maar, het kan niets anders zijn!? Hoe vaker ik ook vroeg om hulp hoe minder ik het kreeg. De middelbare school komt in beeld, met de bekende toets om te kijken welk onderwijs het best bij je past. En wat een verassing LTS A niveau (want je komt van een LOM school! Hij is goed met zijn handen en kan niet zo goed studeren, dat is de beste vorm voor uw kind..Belachelijk, ik was zeker niet goed in rekenen maar handenarbeid was wel het laatste waar ik affiniteit mee had. Kan nog geen spijker in een plank slaan. Enfin, als of ik toen als 13 jarige al aanvoelde dat dat het eindstation zou zijn voor wat betreft studeren, heb ik mij verzet, tot de laatste traan. (meer dan boosheid, verdrietig zijn en met de deuren slaan is er niet bij op die leeftijd) Mijn ouders begrepen er niets van maar het zou wel aan de scheiding kunnen liggen. De meneer van de onderwijsinspectie weet toch wel hoe het zit met onze zoon. Op de LTS exact hetzelfde, ik voelde me niet thuis, de leerstof was te eenvoudig, techniek was vreselijk en wiskunde, ja wiskunde, een fiasco. Alle punten boven de 8 op (B/C niveau) maar wiskunde consequent op 4. Natuurkunde verassend altijd boven de 8. Bijles na bijles geen voorruitgang. Ik gaf t op. En mijn gedrag werd verder passief en onverschillig. Mijn Decaan viel het ook op, hij was buitengewoon geïnteresseerd in mijn psyche, hoe kon het zo’n goede score in alle vakken zonder inspanning en toch zo bedroevend resultaat in wiskunde? Als een man die water zag branden, gefascineerd. Maar daar bleef het bij. Na vier jaar gefrustreerd en onbegrepen mijn diploma gehaald. Dan maar werken want geen school naast de MBO kon ik halen, dat pad was niet de mijne. Ik was zo afgeknapt van dit systeem dat ik besloot te gaan werken. Per direct als analist nota bene. Na 6 maanden werd ik “ontdekt” door een soort Directeur en semi-talent scout van een internationale grootmacht, dit bedrijf wilde graag jong afgestudeerde in een internationaal talent programma laten meedraaien (de bewuste scout had zich kennelijk vergist in mijn vooropleiding) 14 kandidaten, 2 posities na 3 maanden. Een team van arbeidspsychologen en mental coaches draait mee. Het ging me allemaal prima af, veel leren in de nachtelijke uurtjes om mijn kennisboom te laten groeien. Had aardig wat in te halen tov de echt HBO en universitaire medekandidaten. Ging me prima af, keiharde opofferingen, doorzettingsvermogen en de kracht te onderzoeken en te leren. Tot de laatste maand de Numerieke testen begonnen, ik kon wel door de grond zakken. Dat was het dan, het einde. Ik was nog niet begonnen of ik viel stil. Er kwam niets uit, de score was letterlijk 0. Goed voor de andere kandidaten want dat geeft ruimte in de weging maar slecht voor mij. Werd weer keihard op de feiten gedrukt, ik begreep het niet, ik kon alles, cognitief, intellectueel, casus schrijven, financiële onderbouwingen schrijven voor markt introducties maar rekenen in modellen? Helaas. Ik ben uiteindelijk toch een van de twee geworden, puur op doorzettingsvermogen en de wil te leren leven met een beperking. Ik heb me er nooit meer door laten tegenhouden. Denk dat het brein een soort automatisch evenwicht hersteld om toch resultaat te kunnen halen. Na een jaar als talent te hebben rondgezwommen (toen 21 jaar jong) werd ik hoofd van de distributie centra, niet lang daarna van alle Distributie Centra in Europa. Daarna 4 jaar lang Directeur van een grote internationale club en nu inmiddels 2 jaar Directeur en DGA van mijn eigen Internationale bedrijven groep. Geef workshops en lezingen aan directies over strategie, management en solide modellen. En leuk detail, een van mijn bedrijven is een middelgrote financiële instelling. Het kan dus wel. Cijfers is niet mijn sterkste veld, daar heb ik een geweldig sterk cijfermatige financiële man voor aangetrokken. Ik controleer en reken alles rustig door, de relaties tussen getallen laat ik door mijn assistent leggen. Ik weet waar ik strategisch op moet sturen en ik begrijp conceptueel wat welke indicator me wat moet vertellen. Ik ben er nooit geheimzinnig over geweest, ik wist van mijn beperking maar begreep niet dat er een technische term voor was. Nu ik dit weet wil ik helpen, ondersteunen op het doorbreken van de stilte omtrent deze vorm van Dyscalculie en jongeren helpen de opleiding en carrièrekeuze niet te staken. En geen genoegen te nemen met een lagere opleiding als je weet dat je meer kan en wil. Je kan het echt bereiken, laat niemand je anders wijsmaken. Begrip van je omgeving, zelfreflectie en de wil om te slagen zijn wat mij betreft het belangrijkste.


Met buitengewoon vriendelijke groet,
Dirk
Laatst gewijzigd door Dirk op 21 Mrt 2007 20:03, in totaal 1 keer gewijzigd.
Zonder dalen kan men de hoogte niet inschatten
Dirk
 
Berichten: 2
Geregistreerd: 19 Mrt 2007 19:27
Woonplaats: Amsterdam

Berichtdoor shaftienator » 20 Mrt 2007 8:29

Nou hier kan ik alleen maar proficiat op zeggen.
Erg indrukwekkend dat je zo bent door gegaan en dat je dan zo ver gekomen bent.

Ben zelf student aan de Noordelijke Hogeschool Leeuwarden en ben bezig met een afstudeer project over dyscalculie. En we hopen dat we over 3 maanden iets op de markt kunnen brengen wat voor de jongeren een goede hulp kan zijn om de problemen die ze zoal ondervinden beter te begrijpen.

Lang leve de "interactieve" leermethodes :D

Mvg,

Richard
Richard de Hoo
Communication & Multimedia Design
Noordelijke Hogeschool Leeuwarden
Email: hoo200@tech.nhl.nl
shaftienator
 
Berichten: 13
Geregistreerd: 13 Feb 2007 9:25
Woonplaats: Harlingen

Berichtdoor koffiejunk » 21 Mrt 2007 19:16

Geweldig Dirk!! Echt heeeel knap.......
Ik ben 42 en kom er vandaag pas achter wat ik heb. :oops:
Kan je nagaan hoe ik me verstopt heb al die jaren.
Groetjes koffiejunk
koffiejunk
 
Berichten: 5
Geregistreerd: 21 Mrt 2007 11:17

Berichtdoor Dirk » 21 Mrt 2007 20:00

Allen,

Overigens heb ik mijn verhaal niet opgetyped als lofzang of om mijn ego te boosten. Ben er nog lang niet en heb nog genoeg dalen en uitdagingen voor de boeg!

Mijn drijver was meer om mensen met gelijkende problemen te overtuigen dat het geen beperking hoeft te zijn om doelen te behalen.

Shaftinator, thanks.
Ik ben onder de indruk van jullie initiatief / project en mocht er behoefte zijn aan ondersteuning dan ben ik altijd bereidt om hierin bij te dragen.

Voor de jongeren is het inderdaad zaak te begrijpen wat ze zoal gaan tegenkomen en hoe daarop te reageren. Maar denk ook dat het zo niet nog belangrijker is om in het onderwijs (algemeen) draagvlak te creeeren en middelen te aan te reiken om het probleem bij kinderen in een vroeg stadium te onderkennen.
Zonder dalen kan men de hoogte niet inschatten
Dirk
 
Berichten: 2
Geregistreerd: 19 Mrt 2007 19:27
Woonplaats: Amsterdam


Terug naar Dyscalculie bij volwassenen

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 12 gasten

cron