bijna gedaan met het middelbaar onderwijs : conclusie

Hier kunt u uw verhalen, opmerkingen en vragen kwijt, over dyscalculie bij kinderen.

Moderators: Sébastien, Renée

bijna gedaan met het middelbaar onderwijs : conclusie

Berichtdoor greet » 25 Mei 2006 14:24

Hallo allemaal,

Nog 1 maand en mijn dochter's middelbare schoolcarrière (mèt dyscalculie) zit erop.
Ondertussen loop IK op mijn tandvlees want als ik 1 ding geleerd heb in al die jaren is het dat je kind het, ondanks een attest, alleen maar haalt als jij als ouder alles opvangt en bijstuurt.
Aangezien we in België wonen en dat, zoals op alle andere gebieden, achterloopt op Nederland zeker wat betreft leerstoornissen, heeft zij, buiten het examens afleggen in een apart lokaal (samen met jongeren met ADHD, dyslexie en NLD) géén enkele hulp vanuit de school gekregen : alleen mag ze voor alles een rekentoestel gebruiken.
Wiskunde : IK volg bijles (heeft me de laatste 2 jaar zeker 1000€ gekost uit de eigen pocket) en leg het haar net voor toetsen en examens uit... resultaat : gem.70%.
Natuurwetenschappen : IK studeer alles in, probeer ezelsbruggen te zoeken langs alle kanten, leg het haar uit en res. laatste examenreeks (kerstmis) : 78%. Als ik vragen heb, kan ik terecht bij de leerkracht maar verder moet ze alles kennen, niks wordt weggelaten.
Aardrijkskunde (HELLEEEEEP!!!!) : dochter heeft dyscalculie van het ruimtelijk-visuele subtype dus een RAMP! Momenteel zit ik m'n kop te breken over de ouderdom van aardlagen en de gesteentes en fossielen die erin voorkomen. Snap ik er iets van? Nope!
Heb de leraar gevraagd me te bellen om een beetje uitleg te geven maar heb tot nu toe niks van 'm gehoord. Kan beter Chinees gaan leren want ik heb wel een taalgevoel maar ben totaal niet wetenschappelijk aangelegd (ben Germaniste) maar who cares?
En dat allemaal in een school die prat gaat op en uitpakt met z'n aanpak van jongeren met leerstoornissen.

Conclusie : mijn dochter (verbaal IQ 120, perf IQ 90 !!!!) haalt schitterende resultaten uit zichzelf voor alle vakken waarbij haar dyscalculie haar geen parten speelt (heb er geen omzien naar!) maar wat de andere vakken betreft, is het hier in Vlaanderen aan de ouders (lees hier : moeder).

Onze dochter heeft het Algemeen Secundair onderwijs doorlopen (één van de enigen in Vlaanderen met dyscalculie) en kan, dankzij de inzet van mijn kant (niet pochend bedoeld) volgend jaar aan haar droom 'journalistiek' beginnen....(geen wiskunde, aardr., natuurwetenschappen, statistiek)

Maar wàt als die steun er van thuis uit niet is???
Dan zijn het vogels voor de kat...ondanks een verstand van hier tot in Tokyo.

Dat is mijn conclusie op het einde van 'onze' middelbare studies.

Groetjes, Greet

PS Als jullie eind juni een lichtflits tot in Nederland zien, ben ik het die vuurwerk afsteekt want dan kan ik als 48-jarige vrouw (moeder van een zoon met adhd en een dochter met dyscalculie) hopelijk aan een 'eigen leven' beginnen....

Sorry als dit mss. bitter klinkt maar het is wel de waarheid. Ik hoop dat er voor jullie kinderen meer begrip is/komt.
Gebruikers-avatar
greet
 
Berichten: 15
Geregistreerd: 25 Jul 2005 11:36
Woonplaats: Lier - Antwerpen (België)

Berichtdoor greet » 27 Mei 2006 9:08

Hier het vervolg : je houdt het niet voor mogelijk....

Gisteren heb ik alle moed bij mekaar geschraapt en zelf naar de leraar aardrijkskunde gebeld. Ik moest niet eens zeggen wie ik was (sta wrs met uitroeptekens tss z'n contactpersonen :oops: ) en kreeg meteen als antwoord (heel joviaal, IN dialect) 'Hey, studerende moeder'.

Op mijn vraag om af te spreken en een beetje toelichting te geven bij de leerstof die ik er bij m'n dochter moet inkrijgen, kwam een aarzeling en daarna de vraag :
'Heeft dat wel zin?'
(Natuurlijk heeft dat geen zin!) en daarna 'ik wil u zoveel mogelijk ontlasten want na al die jaren heb je dat wel verdiend.........' :? :shock: :D

Dus : mag dochterlief a.s. dinsdag met haar cursus naar 'm toestappen, zeggen wat er ev. wel in zou gaan (theorie, zonder kaarten en schema's dus) en verder moet ik er niet van wakker liggen!
Als dàt geen goed nieuws uit onverwachte hoek is? Alleen jammer dat hij me dat niet vroeger kon vertellen want nu heb ik weken voor niks boven die stomme boeken gehangen...

Groetjes, Greet
Gebruikers-avatar
greet
 
Berichten: 15
Geregistreerd: 25 Jul 2005 11:36
Woonplaats: Lier - Antwerpen (België)

Berichtdoor janne » 12 Jun 2006 20:40

Veel succes met de examens :!: :!: :!:
Janne
janne
 
Berichten: 69
Geregistreerd: 11 Apr 2005 20:49

bijna afgestudeerd in het middelbaar onderwijs

Berichtdoor petra » 20 Jun 2006 13:29

Hallo Greet,

Jouw situatie herken ik helaas maar al te goed. Mijn oudste zoon, die dyslectisch is, zit nu in vier wetenschappen. De compenserende maatregelen komen erop neer dat hij wat langer mag doorwerken aan examens en dat schrijffouten voor niet-taalvakken niet worden aangerekend. (Maar dit geldt toch hopelijk iedereen? Een lk. wiskunde, geschiedenis, enz. hoort immers de vakkennis van zijn ll. te evalueren, niet diens spelling!!). De rest van de afsprakennota is grotendeels gewoon PAPIER.
De lk. geschiedenis, b.v., heeft het hele jaar door haar cursus gedicteerd, terwijl mijn zoon volgens de afspraken alle lesteksten (uitgetikt) op papier zou moeten krijgen en eventuele nota's door de lk. moeten worden gecontroleerd op juistheid. 'Dikke' boeken die ondanks afspraak toch worden opgegeven: dan zit er even niets anders op dan dat ik ze hardop voorlees (ja, ik heb al aan de blindenbibliotheek gedacht). 'Kleine' internetopdrachten google ik zelf wel even bijeen, want mijn zoon, die niet even snel een tekst kan doorkijken, zou hier wéken zoet mee zijn. De lessen die hij op school heeft 'gemist' omdat hij moest noteren, werk ik zelf wel bij - evenals de nota's. De leerboeken Frans en Engels zijn een nachtmerrie voor iemand met dyslexie: grammatica in stukken en brokken over het hele boek verspreid, woordenlijsten staan in het boek terwijl de vertaling op aparte werkbladen staat, enz. Dat moet ik dus allemaal effe overtypen op een voor mijn zoon begrijpelijke manier.
Natuurlijk zouden we hier en daar met de afsprakennota kunnen zwaaien, MAAR... dan kun je wel bezig blijven. Je wordt toch al snel bekeken als een "lastige" ouder en moet soms verdomd diplomatisch zijn omdat sommige lk. opmerkingen of suggesties meteen als kritiek op hun persoon ervaren.
Ik denk dat ik het je niet hoef uit te leggen: elk jaar duiken er wel érgens problemen op en moet je alles opnieuw uitleggen aan individuele lk. die al dan niet in leerstoornissen geloven, al dan niet bereid zijn te helpen... Meestal komt het erop neer dat ik de lk. in kwestie moet zien te overtuigen dat mijn zoon a) wel degelijk studeert en b) de leerstof best wel begrijpt, maar dat het probleem dyslexie is en dus niet op te lossen is met extra oefeningen of zo. Waarmee dan wel, moeten we gewoonlijk zelf uitvissen. Gelukkig hebben we ondertussen heel wat ervaring op dat vlak - al wordt dit door veel lk. wantrouwig bekeken. Telkens opnieuw diezelfde discussies: nee, vragen luidop voorlezen of zorgen voor een duidelijke bladspiegel is niet hetzelfde als een ll. 'bevoordelen' (doe het dan voor de hele klas!) en ja, het maakt echt heel veel verschil.
Ik heb zelfs in pure wanhoop al eens een open brief geschreven aan alle lk. van mijn zoon met een omstandige uitleg van wat dyslexie precies inhoudt. Amper iemand schijnt te beseffen dat dat veel meer is dan niet zo vlot kunnen lezen en veel fouten schrijven. Zelf heb ik het ook meegemaakt toen ik les gaf in het hoger secundair: sommige collega's geloofden simpelweg niet in leerstoornissen ('ouders die niet willen inzien dat hun kind geen genie is'). Zelf haalde ik die ll. er meteen uit, attest of niet. Dan kreeg ik wel eens te horen: gij ziet overal dyslexie, gij!

Bij mijn jongste kinderen (tweeling) zag ik dit al het eerste jaar. Door de manier waarop ze taal aanleerden (niet, eigenlijk), waarop ze omgingen met ruimte, hun visueel-cognitieve capaciteiten... voelde ik op mijn klompen aan dat er iets niet klopte.
Ze zijn de eerste keer getest op 18 maanden. Uitslag:ernstige ontwikkelingsachterstand maar niet mentaal gehandicapt. Wellicht randbegaafd. Ze hoorden ook slecht. In de tweede kleuterklas: logopedie aangevraagd maar niet gekregen omdat hun woordenschat nog veel te beperkt was (op peuterniveau, waardoor logopedie weinig efficiënt zou zijn geweest). In de derde kleuterklas kregen ze wél logopedie omdat ze intussen een beetje praatten, maar niet echt verstaanbaar waren.
Op het einde van dat schooljaar getest door een neurolinguïste omdat ze volgens mij niet schoolrijp waren en wellicht een leerstoornis hadden. Grote verrassing: volgens de Wisc-III lag hun IQ een stuk boven het gemiddelde en de schoolrijpheidsproefjes waren ook geen probleem. Een leerstoornis was (nog) niet te voorspellen. Dus toch maar naar het eerste leerjaar, hoewel ik me moeilijk kon inbeelden dat dat vlot zou gaan.
Ze vonden het inderdaad erg zwaar en hadden het gevoel dat de andere kinderen alles beter konden dan zij. Hun punten waren goed - achteraan in de 80, vooraan in de 90%. Lezen lukte eerst niet goed, later wel.
In het tweede leerjaar kreeg één van beide ernstige rekenproblemen. We kregen te horen dat ze echt niet kon rekenen. Ik ontdekte zelf dat ze dat wél kon, maar dat ze geen getallen kon lezen of schrijven (ze draaide alles om) en dat ze niet automatiseerde. Het honderveld en de getallenas waren ook hopeloos, nog maar te zwijgen van richting, de klok enz. Dat richtingprobleem herkende ik van mijn zoon, dus naast de logopedie die ze voor rekenen kreeg (en die echt wel een verschil maakt) dus ook maar optometrische oefeningen (zonder effect). Nu, tegen het einde van het 3de leerjaar, blijkt dat haar tweelingzus eigenlijk gewoon detzelfde problemen heeft (niet bepaald een verrassing voor ons). Hoofdrekenen is hopeloos, terwijl cijferen wel lukt (vooral als ze de te bewerken getallen onder elkaar mogen schrijven). Tafels kennen ze van buiten, breuken is voorlopig ook geen probleem. Ze kennen de rekentechnieken wel, maar hebben geen doorzicht in getallen. De klok, volgorde, richting, tijdsaanduidingen blijven problematisch (mijn dochter: dan koop ik later toch gewoon een klok die het uur zégt!). In hun handschrift en spelling zie ik exact dezelfde eigenaardigheden verschijnen als bij hun broer. Hebben ze nu dyscalculie en dysorthografie of niet? Volgens mij duidelijk wel, maar zo lang dit niet officieel is vastgesteld (en we krijgen tot nu toe te horen dat dit nog niet met zekerheid kan worden gezegd) blijven we sukkelen en moet ik er alles maar instompen en blijven oefenen opdat ze toch de 'normale' criteria enigszins blijven halen (al is het dat ze het de dag na de toets niet meer kunnen...).
De kinderen zijn een groot deel van het jaar doodmoe en ik ook. Dan te weten wat een miserie het met onze oudste was voor we uitsluitsel hadden...
Hoewel ik al in het eerste leerjaar dyslexie vermoedde - hij ging ondanks intensief oefenen niks vooruit met lezen, kon zelfs de leesrichting niet onthouden - duurde het tot het 4de vooraleer het clb hem wilde testen.
Resultaat: een twee blz. lange (accurate) opsomming van alle problemen, met als verrassende conclusie:dus geen dyslexie. Mijn zoon is, op sterk aanraden van het clb, een jaar eerder naar het lager gegaan omdat hij (volgens hun eigen test) hoogbegaafd was en erg voor stond. Zo'n kind zou dan niet in staat zijn te leren lezen, in het 4de niet eens het niveau van een 2de leerjaar halen en toch niet dyslectisch zijn?! Tja, het clb bleef erbij, dus géén logopedie en géén taakklas. We moesten thuis maar wat meer oefenen! (Maar dat deden we al 4 jaar, zonder veel resultaat. Ondertussen hadden we er een peuter en een babytweeling bij...).
In het 5de leerjaar hoorde ik van een buurjongen dat onze zoon (echt een extreem makkelijk en rustig kind) dagelijks in het straf stond op de speelplaats. De lk. was ervan overtuigd dat onze zoon met zijn voeten speelde:slim genoeg, mevrouw, maar hij wil niet! Als hij gisteren iets kon, waarom dan vandaag niet meer? Hij vergeet alles, is nooit met iets in orde en schrijft bij momenten zijn schriften achterstevoren en ondersteboven in! Ik heb tegen die lk. gezegd dat er iets met onze zoon scheelde, dat we tot het uiterste zouden gaan om uit te zoeken wàt juist, maar dat ik hem ondertussen verbood hem nog te straffen. Pas tijdens de zomervakantie konden we bij een neurolinguïste terecht. Resultaat: alle eerdere bevinden van het clb zijn de nagel op de kop, maar wijzen juist wél op dyslexie. We kregen ook nog te horen dat onze zoon al jaren logopedie had moeten krijgen!
En je hebt volkomen gelijk, dit attest maakt een HEEL GROOT verschil. Sindsdien moeten we onze energie tenminste niet meer focussen op zaken die hij toch nooit zal kunnen. Zoals hierboven gezegd, kost al de rest trouwens al moeite genoeg!
Onze zoon, die volgens zijn lk. van de lagere school 'helaas geen aso en geen hogere studies' zou aankunnen (dat wisten ze blijkbaar al!), is goed in wiskunde en wetenschappen en doet het tot nu toe zeer behoorlijk op school (in de 70). Maar ik vraag me vaak hetzelfde af als jij: wat als hij toevallig ouders had die minder mondig of lager opgeleid waren of die al die extra hulp en hulpmiddelen niet uit eigen zak konden betalen?
En wat als hij niet zeer verstandig en super gemotiveerd was? Hij moet wel tamelijk buitengewone inspanningen leveren om gewoon maar te slagen voor taalvakken, terwijl deze studierichting wel degelijk op zijn niveau is. Van echte 'compensatie' is dus inderdaad geen sprake.
Soms word ik hier echt boos om en denk ik: er moet iets gebeuren. Het kan toch niet dat élke ouder voor élk kind met een leerstoornis telkens heel die strijd opnieuw moet leveren?
petra
 
Berichten: 1
Geregistreerd: 19 Jun 2006 17:24
Woonplaats: antwerpen

Berichtdoor greet » 19 Jul 2006 7:03

Hallo,
Ondertussen zijn de examens al meer dan drie weken achter de rug en was het eindresultaat schitterend! Gelukkig maar...
Tijdens de proclamatie moest ik dan meermaals slikken want 'we' hadden het toch maar gehaald!
Gedaan met wiskunde, aardrijkskunde en natuurwetenschappen voor de rest van haar en mijn leven! Da's natuurlijk wel even wennen maar het had niet langer mogen duren want mijn gezondheid ging op den duur lijden onder de stress. Mar soit, voor je kinderen heb je inderdaad alles over. En ze heeft nu de toekomst die ze verdient.

@Petra :

lieve kind, drie kinderen met een leerstoornis, ik mag er niet aan denken. Komt er nog eens bij dat dyslexie véél complexer is in vgl met dyscalculie want het heeft een weerslag op àlle vakken.

Wat je laatste opmerkingen betreft : moeten ouders dan telkens opnieuw die strijd leveren om begrepen te worden?
Antwoord : JA!

Ik heb zelf ook een zoon (ondertss bijna 22) met adhd en ook daarvoor zijn we, eens het attest binnen was (hij was 17 vooraleer men nog maar wilde testen!!!! Al die tijd wist ik wat er mis was maar werd door niemand geloofd) steeds opnieuw moeten gaan smeken om weken op voorhand alle leerstof voor de examens te pakken te krijgen want hij was alles steeds 'kwijt' of had niks opgeschreven... had hij dat wel gedaan, zette hij er een 'niet te kennen' bij dus die lijst (voor elk vak) met te leren leerstof was levensnoodzakelijk.

Met veel bidden en smeken is het ons gelukt hem door zijn humaniora te loodsen want ook hij was erg verstandig maar als je je niet kan concentreren, tja... Hij gebruikte wel Rilatine maar da's ook geen tovermiddel, alhoewel dat vaak zo gezien wordt.
Adhd gaat dan ook nooit voorbij en heeft ook een weerslag op andere aspecten in het leven alhoewel het momenteel goed loopt : hij heeft 2 jaar hogeschool mogen proberen (wat jammer genoeg mislukte maar dat was te voorspellen want wij 'hielpen' hem niet meer bij het studeren. Hij weigerde ook zijn attest af te geven op de hogschool en zo een speciaal statuut aan te vragen, dus tja..)

Ondertussen heeft hij zich ontpopt tot een hardwerkende, zij het ongeschoolde (aso bereidt je voor op verdere studies maar je kent natuurlijk geen beroep) arbeider maar voelt zich stukken beter nu zonder de druk van de studies (èn de ruzies thuis hierrond).

Anne-Sophie is ondertussen ingeschreven voor journalistiek en heeft wèl een speciaal statuut aangevraagd. Er zit nog één vak tussen het lessenpakket wat haar parten zou kunnen spelen, dus hopen maar dat ook daar niet zo laks met leerstoornissen wordt omgesprongen...

Mijn taak zit erop, de jouwe nog niet.

Ik wens jullie veel succes èn veel sterkte.

Liefs, Greet
Gebruikers-avatar
greet
 
Berichten: 15
Geregistreerd: 25 Jul 2005 11:36
Woonplaats: Lier - Antwerpen (België)

Berichtdoor inge » 01 Mrt 2007 11:46

Hallo, wij wonen in Nederlands Limburg en hebben het volgende probleem:

Al een hele tijd vermoed ik dat mijn dochter van tien jaar discalculie heeft.
De school erkent dat ze een rekenprobleem heeft en daarom rekent ze nu in een groep lager. Nu blijkt dat ze ook in deze lagere groep begint achter te lopen met de leerstof. Ondanks gesprekken met de school twijfel ik toch of er voldoende aandacht aan wordt besteedt, extra lessen zouden volgens de leerkracht mijn dochter alleen maar gefrusteerder maken en het resultaat zou er niet beter door worden omdat ze aan haar "plafond" zit. Ze mag nu een tafeltjes kaart gebruiken en over een poosje mag ze ook een calculator gebruiken.
Is er iemand met deze ervaringen die een oplossing heeft gevonden om vooral het rekeninzicht te vergroten?
Ik denk aan buitenschoolse hulp omdat als ik (moeder) mijn dochter probeer te helpen dan gooit ze al snel de handoek in de ring en ben ik boos omdat ze niet hard genoeg probeert. Waarschijnlijk wil ze niet geconfronteerd worden met haar "handicap" en durft ze tegen mij te ageren. Op school wordt ze geprezen om haar inzet en goed gedrag maar thuis heeft ze er genoeg van om die vervelenhde sommen te maken.
Ik maak me ook zorgen om de toekomst, hoe moet dit op het voortgezet onderwijs, er zit toch wiskunde in het vakkenpakket? Van een professor hoorde ik dat het mischien verstandig is om tegen die tijd eens te informeren naar onderwijs in Belgie omdat ze daar discalculie erkennen en er leerprogramma's voor hebben. Als ik het bovenstaande verhaal lees dan ben ik er niet zo zeker van. Heeft iemand ervaring met onderwijs in de buurt van Maaseik?
Omdat ik nog een leek ben op het gebied van discalculie zou ik graag alle tips en ervaringen kunnen gebruiken.

alvast bedankt,
Inge
inge
 
Berichten: 3
Geregistreerd: 01 Mrt 2007 10:58

Berichtdoor janne » 01 Mrt 2007 20:33

Hallo Inge

Het gras is altijd groener aan de overkant.
Ik denk dat het, wat betreft begeleiding voor kinderen met dyscalculie in België, niet anders is.
Dyscalculie wordt in België niet erkent, het is afhankelijk van school tot school hoe ze ermee omgaan.
Ik ken een leerkracht die letterlijk zei: in onze school doen we daar niet aan mee, iedereen gelijk voor de wet"

Doet de school er wel 'aan mee' zoals op school bij mijn dochter, dan ben je nog niet klaar.
In theorie kunnen ze het heel mooi uitleggen, we hebben oa de sticordie maatregelen, maar in de praktijk hangt het er gewoon van af hoe 'begrijpend' de leerkracht wil zijn.

Mijn dochter zit nu in het 2e jaar humaniora. Met de schoolbegeleiding hebben we een contract waarin oa staat dat onze dochter meer tijd krijgt om toetsen en examens te maken, ze mag ook gebruik maken van hulpmiddelen zoals rekenmachine en overzichtblaadjes met theorie.
Vorig jaar had ze een leerkracht die weet wat dyscalculie is. Die leerkracht moedigde haar aan, gaf extra uitleg, keek bij een toets niet alleen naar de uitkomst maar keek ook hoe ze aan die uitkomst kwam en gaf punten op die basis. Op het einde van het schooljaar was ze er door!

Dit jaar zit ze op dezelfde school bij een andere leerkracht die het totaal niet begrijpt wat dyscalculie is. We hebben opnieuw zo'n contract met de school maar dat helpt dus niets als de leerkracht daar niet achter staat.
De leerkracht geeft veel te moeilijk les (leest volgens mijn dochter gewoon het boek af) Ze verbeterd toetsen zeer streng. Tijdens de examens mocht onze dochter eerst haar rekenmachine eerst niet gebruiken, uiteindelijk toch, maar de hulpblaadjes niet.
Kortom, onze dochter haalt de ene buis na de andere voor wiskunde, met Nieuwjaar had ze amper 39% (klasgemiddelde was 60% !!!)

Ik ken nog mensen met kinderen met leerstoornissen die in België naar school gaan, en jammer genoeg hebben die allemaal een zeer herkenbaar verhaal.


Misschien bedoeld die prof de school in Leuven = EUREKA school?
http://www.eurekaonderwijs.be/

Ivm buitenschoolse hulp, onze dochter gaat naar een logopediste voor haar dyscalculie. Ze krijgt extra ondersteuning, maar haar probleem gaat hier natuurlijk niet mee weg.
Janne
janne
 
Berichten: 69
Geregistreerd: 11 Apr 2005 20:49

Berichtdoor inge » 01 Mrt 2007 21:24

Bedankt Janne, ik snap des te meer dat het een heel complex probleem is. Ik vraag me af of jouw dochter is getest op dyscalculie. Volgens mij is dit wel belangrijk om ook de nodige hulpmiddelen te mogen gebruiken voor examens. Hoe zijn jullie aan de keuze gekomen van het soort onderwijs na de basisschool? in Nederland wordt aan de hand van de uitslag van de Citotoets bepaald tot welke school je wordt toegelaten. Met een slechte score voor rekenen blijft er dan niet veel over. Wiskunde lijkt me nu een ondoenbaar vak voor mijn docter.
Heeft de logopedie wel enig resultaat?
inge
 
Berichten: 3
Geregistreerd: 01 Mrt 2007 10:58

Berichtdoor janne » 01 Mrt 2007 22:16

Hallo Inge,
Onze dochter is positief getest voor dyscalculie. Ze zat toen al in het eerste middelbaar.
Ze volgt logopedie van toen ze in het 6e lager onderwijs zat. We hebben zelf gezocht naar hulp omdat we zoveel problemen ondervonden ivm het rekenen. (duidelijk sinds 3e 4e leerjaar) Het gaf thuis telkens weer strijd als ze een huistaak of een toets voor rekenen had.
De logopedie is geen oplossing, eerder een ondersteuning, vooral psychologisch. Waarschijnlijk zal onze dochter zich altijd moeten blijven behelpen met een rekenmachine voor de dagelijkse rekenproblemen.
Zolang je iets blijft oefenen, oefenen en oefenen blijft het hangen maar laat je het een korte tijd liggen is het weer weg.
Zij staat met rekenen op een niveau 4e leerjaar lagere school, en ik verwacht niet dat dat zal veranderen.

Ivm met de keuze na de lagere school. Er zijn gesprekken geweest met de leraar van de lagere school(oudercontact) , de logopediste, onze dochter, mijn man en ik.
In België kan je kiezen ts ASO (=latijnse en moderne), TSO (=technische) en beroeps. Officieel heb je in het eerste en tweede ASO en TSO hetzelfde basispakket leerstof. Daarnaast heb je een aantal extra uren naar keuze zoals latijn, frans, wiskunde, ??? (keuze = aanbod, afh van school, dus je kiest dat niet echt zelf)
Probleem is dat we in België geen enkele richting hebben zonder wiskunde. We hebben overwogen om onze dochter TSO te laten volgen omdat dit iets minder zwaar zou zijn. Maar omdat ze zelf naar de moderne wilde en ze voor de andere vakken wel goed is, is ze toch gestart in de moderne. Op school zeggen ze zelf dat het niet uitmaakt als ze toch nog zou overgaan naar TSO. Ook daar zou ze nog steeds veel problemen hebben met wiskunde want uiteindelijk is het hetzelfde pakket (maar iets minder theoretisch)
Het zou ideaal zijn als ze zelf een leerpakket in elkaar zou mogen steken met een absoluut minimum aan wiskunde, maar dat werkt hier dus niet zo.

Vanaf het 3e jaar heb je iets meer keuze en kan je een richting kiezen met minder wiskunde, maar er helemaal vanaf ben je nooit.
Het keuzeaanbod blijft hoedanook nog steeds beperkt.
Janne
janne
 
Berichten: 69
Geregistreerd: 11 Apr 2005 20:49

Berichtdoor inge » 01 Mrt 2007 23:17

Hoi Janne,
Je zegt dat er geen enkele richting zonder wiskunde is na de basisschool, dus de school laat wel leerlingen toe ondanks hun slechte score voor rekenen. Heeft dit te maken met het feit dat je op "papier" kunt aantonen dat het een om dyscalculie gaat?
Als de leerling zeer lage cijfers heeft voor wiskunde kan deze dan toch over gaan naar het volgende leerjaar?
Dus dan maakt het niet zoveel uit wat de resultaten zijn en hoef je je er niet zo heel druk om te maken.
Ik ben benieuwd of dit ook voor de Nederlandse scholen zo gaat.
inge
 
Berichten: 3
Geregistreerd: 01 Mrt 2007 10:58

Berichtdoor janne » 02 Mrt 2007 9:16

Ik denk dat het allemaal niet zo simpel is.

Ik ben geen leerkracht dus ik vertel wat ik weet als ouder. Ik hoop dat ik niets verkeerd uitleg.

Na het lager onderwijs krijg je een bewijs dat je je lager onderwijs hebt doorlopen. De leerkracht en CLB geven advies waar je kind volgens hen het meest op zijn plaats zit. Dit is een advies, maar je moet daar niet naar luisteren. Je zou dus kunnen voorhebben dat een kind volgens CLB en leerkracht best naar TSO zou gaan, maar dat ouders hem/haar inschrijven voor bv ASO latijn. Dat is dus perfect mogelijk. Of het kind het haalt is weer iets anders.


Als ze er niet door is voor bv wiskunde kunnen ze of delibereren en je een A attest geven, of niet delibereren en een B of C attest geven.

Met een A attest kan ze doorgaan in de richting waar ze nu zit.

(onderstaande regels heb ik van internet gehaald)
'Een B-attest houdt in dat de leerling wel 'over mag gaan' naar een volgend schooljaar, maar uitgesloten wordt van een (aantal) studierichtingen. Wil de leerling toch (één van) de uitgesloten studierichting(en) volgen, dan moet hij het schooljaar over doen.

Een C-attest betekent dat de leerling niet geslaagd is voor het gevolgde jaar, en dus moet 'blijven zitten'. Dit betekent dat de leerling niet over mag gaan naar een hoger leerjaar; verandering van studierichting binnen hetzelfde leerjaar mag wel.'

Zit ze al in TSO en ze is er weer niet door heb je weer dezelfde mogelijkheid: A attest --> door in zelfde richting; B of C attest --> blijven zitten of beroeps

Het beroepsonderwijs is echt niet voor onze dochter. Ze haalt ondanks die zware buis voor wiskunde (= hoofdvak) nog 70% in totaal in het ASO
Daarbij heb je in het beroeps ook andere kwaliteiten nodig zoals handigheid.

Als ze wil verder studeren heeft ze na het beroeps géén goede basis. Wat ze nu studeert, de richting die ze nu volgt, bepaald voor een heel groot stuk haar toekomst!
Janne
janne
 
Berichten: 69
Geregistreerd: 11 Apr 2005 20:49


Terug naar Dyscalculie bij kinderen

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 12 gasten

cron