Mijn vermoeden is bevestigd!

Hier kunt u uw verhalen, opmerkingen en vragen kwijt, over dyscalculie bij kinderen.

Moderators: Sébastien, Renée

Mijn vermoeden is bevestigd!

Berichtdoor margot » 24 Jan 2007 22:54

Eindelijk!
Jarenlang lang wist ik niet wat er met me aan de hand was.
Altijd een grote achterstand gehad met rekenen, plannen is moeilijk, vaak verstrooid, een warhoofd. Ik wist dat ik niet dom was (IQ = +/- 120), maar waarom voelde ik me soms toch zo'n buitenbeentje?
Nu, als moeder van een dochter van 10, die ook hardnekkige problemen heeft met rekenen, weet ik wat het is. Mijn dochter heeft nu eindelijk het automatiseren een beetje onder de knie, maar inzicht in al die redactiesommen en andere vraagstukken : nihil! Totaal geen inzicht in maten en gewichten, de digitale klok is te moeilijk, bij minnen gaat ze opeens optellen... ze heeft inmiddels faalangst en sinds deze winter ook last van een aantal dwanghandelingen en dwanggedachten.
Al een paar jaar geleden eens remedial teaching gehad en nu ook pre-teaching, maar het helpt niet.
Sinds dat ik me heb verdiept in dyscalculie, was ik er zelf van overtuigd dat zowel ik als mijn dochter het hebben, maar niets is zeker totdat het getest is natuurlijk. Vorige maand is ze getest en daar is inderdaad dezelfde conclusie uit getrokken!
Ik weet nu nog niet hoe het behandelplan eruit komt te zien, maar dat wordt zeer binnenkort besproken.
Zelf ben ik niet getest, maar ik kan alleen maar dezelfde conclusie trekken. Ik zie in mijn dochter mezelf als kind, met dezelfde problemen : de groeiende paniek als er weer voor de zoveelste keer wordt getracht iets simpels uit te leggen. Er komen allemaal woorden uit die mond, maar het lijkt wel Chinees, wat er verteld wordt. "Help, vertel het op een manier die ik begrijp!". Bij elke nieuwe zin groeit die paniek van binnen en op het einde van die uitleg ben je alleen maar NOG MEER gefrustreerd en van binnen kan je wel janken, omdat je het wéér niet hebt kunnen begrijpen. Men zegt dan : "dat is toch makkelijk!?" en je gaat jezelf maar dom vinden.
Ik ben zóóó blij voor mijn dochter dat er nu letterlijk en figuurlijk een verklaring voor is. Ik hoop echt dat gaandeweg haar zelfvertrouwen weer zal gaan groeien. Hopelijk vinden we een goede school in de toekomst waar de verklaring wat waard is en waar ze aangepaste hulp krijgt aangeboden, zoals meer tijd bij examens enz.
Ik lees soms wel eens dat het soms erfelijk zou kunnen zijn, maar daar is nog maar weinig zekerheid over, zoals over nog veel dingen bij dyscalculie.
Zijn er andere ouders die hetzelfde herkennen in hun kinderen en twijfelen? Bij twijfel : laten testen!
margot
 
Berichten: 2
Geregistreerd: 24 Jan 2007 18:12
Woonplaats: tilburg

Berichtdoor Sébastien » 04 Feb 2007 22:57

Ik lees soms wel eens dat het soms erfelijk zou kunnen zijn, maar daar is nog maar weinig zekerheid over, zoals over nog veel dingen bij dyscalculie.

Tja, erfelijkheid is nog niet 100% aangetoont, wel is bekend dat je zo'n 10 keer zoveel kans heb op een dyscalculisch kind als het in de familie voorkomt.

Artikel:
Shalev, Manor, Kerem, Ayali, Badichi, Friedlander, Gross-Tsur (2001). Journal of learning. Developmental dyscalculia is a familial learning disability. Vol. 34 (2001), afl. 1, pag. 59-65 (7)
Gebruikers-avatar
Sébastien
Moderator
 
Berichten: 385
Geregistreerd: 10 Feb 2005 23:30
Woonplaats: Flevoland


Terug naar Dyscalculie bij kinderen

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 14 gasten

cron