Even voorstellen: Faalangst door slechte begeleiding

Hier kunt u uw verhalen, opmerkingen en vragen kwijt, over dyscalculie bij volwassenen.

Moderators: Sébastien, Renée

Even voorstellen: Faalangst door slechte begeleiding

Berichtdoor Smuuf » 07 Okt 2006 18:11

Hallo allemaal,

Mijn naam is Geerte en ik ben 21 jaar.
Ik dacht altijd dat ik de enige was, 'gelukkig' niet.

Deze kwestie ligt erg gevoelig bij mij omdat ik vrijwel altijd erg gekwetst ben op dit vlak.

Het begon in groep 4 op de basisschool. Ik rekende 'slecht' (ik noem het eerder traag) en ik moest blijven zitten. In deze klas kwam met enkele regelmaat een invaller/stagiair en 1 invalster vond het nodig om door de klas te roepen wat een hoog aantal fouten ik wel niet had.

Ik ben met 7 jaar onderzocht door een Orthopedagoog. Hij constateerde een rekenstoornis (let: Dyscalculie, het woord/de term, bestond nog niet),
maar ook een hoog IQ.

Er werd afgesproken om van iedere bladzijde uit het boek, mij van ieder rijtje sommen de 1e of 1e 2 sommen te laten maken, zodat ik iets afkreeg. Want... Na de rekentaken mochten we vaak spelen, naar buiten, naar huis aan het einde van de dag of in het allerleiboek werken. Dit heb ik 1 keer kunnen doen, omdat ik brutaal genoeg 1x het boek in mijn vakje had gestopt en net deed alsof ik net als alle anderen klaar was.
Schandalig!

Mijn moeder moest keer op keer, ieder jaar en bij iedere invaller weer het hele verhaal melden, maar ze deden er niets mee. (ok, 1x.. maar dat hielden ze een maand vol)

Later op de basisschool bleek dat ik met de Compaz-test op alle gebieden behalve rekenen/wiskunde Havo-niveau haalde.
Maar ik werd toch geadviseerd om naar het VBO-MAVO te gaan.
Dit deed ik, waar ik vervolgens tot zelfmoordneigingen aan toe gepest werd. Ik wilde mede daarom graag naar de MAVO. Het was tevens ook niet stoer om de studiebol uit te hangen dus ik deed mijn best niet en toch haalde ik zonder te leren hoge cijfers (vooral met talen: engels een negen) In de 2e van het VBO/MAVO vroeg ik herhaaldelijk of ik naar de MAVO mocht. Ik mocht 1 toets doen op MAVO niveau van geschiedenis, waar ik een 6 of hoger voor moest scoren. Ik haalde een 5.6 en daarmee waren al mijn kansen verkeken op hoger onderwijs. WALGELIJK!
Ze wilde me zelfs naar VBO type-2 sturen (gelijk aan IVBO). Gelukkig na hoog protest van een mede lotgenote mochten we dan wel type-1 toen (meer MAVO niveau)
Daar studeerde ik af met straight 7's en 1 5 voor wiskunde. Ik deed toen ook mijn best niet.

Ik werd geadviseerd om MBO niveau 3 te doen. Want met wiskunde zou ik me toch nergens redden.
Na 2 dagen Niveau 4 mocht ik van de coördinator rap door naar Niveau 4. Ik was een echte Niveau 4 leerlinge zei hij. Nogmaals erg bedankt hiervoor Dhr. de Weijer.
Maar toch met de begeleiding van wiskunde ging het mis. Ik mocht op niveau A beginnen omdat niveau B staartdelingen en worteltrek hadden, en ik kende dat niet.
Ik ging pizza's delen en alles wat ik miste tijdens de basisschool, wat erg fijn was. Maar ik ben nooit meer teruggehaald, na vele verzoeken van mij en mede studenten, naar het niveau B.

Ik ben met 12 zessen, 21 zevens, 3 achten en 2 negens afgestudeerd dierverzorgster.

Ik heb tijdens de opleiding een auto-ongeluk gehad en hierdoor kan ik momenteel niet aan het werk in de dierverzorging.

Ik heb mijn zinnen gezet, als mijn rug niet beter wordt voor het volgende schooljaar, om een HBO te doen. Ik wil graag het management in. Dus met een enorme omweg beland ik waarschijnlijk toch ergens waar ik via de 'HAVO' al zou kunnen komen.

Maar tijdens het typen van deze samenvatting van mijn ervaringen krijg ik de indruk dat ik er niet klaar mee ben, het doet me nog steeds erg veel. De docenten moeten dit in de opleiding al meekrijgen. Hoeveel ze kapot kunnen maken bij foute omgang. Ik ga er eens werk van maken. Want het heeft mij kapot gemaakt. Niet dat het me klein gekregen heeft, ik ben er sterker door geworden. Maar de weg voordat ik enigszins vertrouwen heb teruggekregen was hels. Als je erover begint, dan zak ik in elkaar en kan ik spontaan huilen. Het heeft me diep van binnen erg onzeker gemaakt. Vooral omdat het gepaard ging met pesten natuurlijk.

Alles wat ik beschreven heb heeft me getekend voor het leven, ik mag zachtjesaan zeggen dat ik Faalangst heb, want ik durf nooit de antwoorden hardop te zeggen ook al weet ik ze zeker, niet alleen met het rekenen maar ook als ik een antwoord op een vraag moet geven, ben ik onzeker. Dat alles omdat ik ooit gestraft ben voor mijn fouten.

Ik hoop dat ik iemand kan helpen. Het belangrijkste in mijn ogen is de omgang ermee door docenten en ouders op jonge leeftijd.



Ik ben nog wel eventjes bezig om alle andere verhalen te lezen, maar ik hoop dat ik een soortgelijk verhaal tegen kom, want ik wil het er graag over hebben.

Liefs

Geerte
Dyslexie : 'Ik zie door de bomen het bos niet meer'
Dyscalculie : 'Ik zie door de cijfertjes de som niet meer'
Smuuf
 
Berichten: 3
Geregistreerd: 07 Okt 2006 16:47

Berichtdoor Renée » 31 Dec 2006 16:04

Dag Geerte, welkom op het forum.

Wat een verhaal....ik werd er stil van (ondanks heftig geknetter van rotjes buiten).
Jij bent wel een super vechter! Ik weet zeker dat je komt waar je wilt komen. Stippel voor jezelf een weg uit die je wilt gaan en volg die weg. Inmiddels is er al meer over dyscalculie bekend en kunnen scholen er nog moeilijk omheen. Misschien moet je je nogmaals laten testen? Dan kun je met een officieel papier makkelijker aan een opleiding beginnen.

Het kan me voorstellen dat je je erg gekwetst voelt, maar besef dat dyscalulie niets met intelligentie te maken heeft. Het feit dat je voor alle vakken wel goede cijfers haalt bewijst dat!
Gebruikers-avatar
Renée
Site Admin
 
Berichten: 532
Geregistreerd: 01 Sep 2003 13:51
Woonplaats: Gelderland


Terug naar Dyscalculie bij volwassenen

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 11 gasten

cron