ff voorstellen: Désirée

Hier kunt u uw verhalen, opmerkingen en vragen kwijt, over dyscalculie bij volwassenen.

Moderators: Sébastien, Renée

ff voorstellen: Désirée

Berichtdoor DeRosa » 25 Nov 2006 18:01

Hallo, :)

Mijn naam is Désirée, ik ben 18 en studeer toerisme.
Ik kwam per toeval deze site tegen op Google, en daar ben ik erg blij om want ik wist voorheen niets van dyscalculie af, ik wist zelfs niet dat het bestond. :shock:

Ik kamp namelijk al mijn hele leven met rekenproblemen.
Vroeger zat ik op een Jenaplan-basisschool, hier werdt een speciaal rekenprogramma voor me opgesteld, maar toch bleef ik grote problemen hebben met rekenen, terwijl ik in andere vakken juist heel sterk was.

Op een gegeven moment bepaalde de school samen met mijn ouders dat ik naar het speciaal onderwijs moest om zo geholpen te worden, dit heeft volgens mij weinig baat gehad.

Na 3 jaar op het speciaal onderwijs te hebben gezeten ging ik naar het VMBO, ik deed daar het niveau kaderberoeps, ik wou het liefste de theoretische leerweg doen of zelfs MAVO, maar dit kon niet doordat ik een grote rekenachterstand had.

Nu doe ik MBO Toerisme, en ik sta opnieuw voor de kwestie of ik een niveau hoger wel of niet aankan, want ik wil minstens een MBO-niveau-4 diploma zodat ik daarna misschien zelfs verder kan naar HBO, maar mijn rekenprobleem houdt mij steeds tegen, en ik erger me hier heel erg aan want ik ben ik andere vakken juist weer goed, behalve wiskunde en economie :?
Ik zou het erg vinden als ik niet op het niveau kan studeren waarop ik dat het liefste wil want een goed diploma is belangrijk voor mijn toekomst.

Ik sta niet alleen op school voor de enige dilemma's maar ook op mijn werk.
Namelijk bij mijn vorige baan in een winkel had ik grote problemen met kassa-werk, ik was erg nerveus en had faalangst.
Nu probeer ik zo veel mogelijk werk met kassafuncties te vermijden omdat ik dit gewoon niet leuk vind om te doen.

Ook heb ik mijn ouders en vrienden al eens proberen te vertellen dat ik misschien wel dyscalculie heb, maar als ik dat woord noem zeggen ze: he, wat? wat is dat nou?
Leg ik het ze uit praten ze er als het ware overheen en zeggen ze dat ik gewoon wat meer zelfvertrouwen moet hebben en meer moet oefenen met rekenen.
Ik heb het gevoel dat ze me totaal niet begrijpen en het zelfs niet willen weten.

Dyscalculie is nog niet officieel bij mij vastgesteld maar ik weet gewoon bijna zeker dat ik het heb, als ik probeer te hoofdrekenen lijkt het alsof ik steeds een black-out krijg, ik kom gewoon steeds niet verder, ik doe er zelfs langer dan een 10-jarige over om simpele sommetjes uit te rekenen.
En geloof me dat ik niet echt goed voor je zelfvertrouwen.

Daarom ben ik ook blij dat ik deze site heb gevonden en dit kan bespreken met mensen die hetzelfde probleem hebben. :)


Groetjes Désirée
Gebruikers-avatar
DeRosa
 
Berichten: 4
Geregistreerd: 09 Nov 2006 23:29

Berichtdoor Danetta » 02 Dec 2006 22:33

Desiree,
er is niks mis met jou.
De mensen om je heen moeten juist trots op je zijn!
Overweeg om jezelf toch eens te laten testen, dan weet je het zeker, misschien kunnen er dan aanpassingen voor je komen op school of werk.
Onze zoon heeft hier veel baat bij. Eenvoudige dingen als onthoudkaartjes hoe je bepaalde sommen uitrekent, kunnen het je zoveel makkelijker maken.
Kop op!
gr. Danetta
Danetta
Danetta
 
Berichten: 29
Geregistreerd: 12 Okt 2006 12:58
Woonplaats: Tholen

Berichtdoor mama » 03 Dec 2006 11:20

Hoi Desiree,
wat je schrijft komt mij heel erg bekend voor. Ik heb precies hetzelfde meegemaakt wat jij nu óók doormaakt! Ik heb na 6 jaar over de Mavo te hebben gedaan, leraren zeiden altijd tegen mij dat ik een 6-jaren strippenkaart voor de Mavo had ohoh wat grappig, ook een toerisme opleiding gedaan en het ging ook héé'l erg moeilijk. Ik heb juist geen meao-toerisme gedaan ivm al die cijfers. Maar ja, SEPR-1 staat óók bol van het rekenen :?
Ik heb nog een paar jaar geprobeerd met werken maar op een gegeven moment storte ik helemaal in. Ik ben 3 jaar uit de running geweest. In die tijd heb ik een schitterend boek gevonden die door iemand met dyslectie is geschreven: 'De gave van dyslectie'. Daar staat oa ook een adres in Nederland in waar je je kunt laten testen. Het was heel erg herkenbaar daar. Mijn eerste zin was'als jullie me rekensommetjes laten doen ben ik meteen weg' wat voor hen een bevestiging was dat ik gewoon dóódsbang voor alles wat met cijfers te maken heeft was! Het bleek dat ik alle klassieke symptomen van dyscalculie heb.
Ook ík stuit tegen een hele dikke muur van onbegrip en geen kennis, ik leg dyscalculie dan maar uit als zijnde dyslectie maar dan met getallen. Dan is het nog een beetje te begrijpen. Dat er nog zoveel meer bij komt kijken, geen klok kunnen kijken, geen ruimtelijk inzicht, vertel ik er maar niet bij. Dan snappen ze het helemáál niet meer! :wink:

Ík heb heel veel baad gehad aan het boek dat ik hierboven beschreef, misschien jij ook wel? Zij gaan er juist van uit dat we géén slachtoffers zijn en je leert op een andere manier naar je dyscalculie te kijken. Ook ík heb in een winkel gewerkt én met de kassa gewerkt maar ik heb het tegen mijn baas gewoon gezegd wat ik heb en dat als ik in flinke stress word gezet ik helemáál flinke fouten maak! Nou, ik heb in die zaak héél erg in de stress gezeten maar er werd rekening gehouden met mij! Dit speelde zich in Ierland af, dus misschien zijn ze daar niet zo krampachtig wat presteren en vooral beter zijn dan de ander als hier. Want hier stuit ik nog steeds tegen die overbekende muur van onbegrip.

Ik heb nu een dreumes van bijna 14 maanden en de enige keer dat mij het zweet uitbrak ivm rekenen was toen ik in mijn kraamtijd de voeding voor 24 uur moest maken. Ik snapte er níks van, met al die verhoudingen. Ik heb toen met de (zeer geduldige) kraamhulp echt álle mogelijkheden tot de laatste punt en komma opgeschreven. Zij kende dyscalculie ook niet, maar ze zag wél dat het geen aanstellerij was en dat het écht een probleem kan zijn! (gelukkig gaat het flesjes maken me nu zo goed af dat ik het met me ogen dicht kan doen haha)

Maar door al die onzekerheid die me aangepraat is op de scholen, heb ook ik hele erge faalangst. Op het ogenblik werk ik niet, maar de gedachte alleen al daar aan geeft me buikpijn. Ik vind het wel héél frappant dat alleen in Néderland zo onbeschofd erop gerekend wordt. Ik heb in Ierland en Nieuw Zeeland gewoond en gewerkt en dáár lukte me het wél....
'Ik ben niet nieuwsgierig, ik weet gewoon alles graag'
Gebruikers-avatar
mama
 
Berichten: 8
Geregistreerd: 02 Dec 2006 1:05
Woonplaats: Ergens in Noord-Brabant

Berichtdoor DeRosa » 03 Dec 2006 20:02

Danetta schreef:Desiree,
er is niks mis met jou.
De mensen om je heen moeten juist trots op je zijn!
Overweeg om jezelf toch eens te laten testen, dan weet je het zeker, misschien kunnen er dan aanpassingen voor je komen op school of werk.
Onze zoon heeft hier veel baat bij. Eenvoudige dingen als onthoudkaartjes hoe je bepaalde sommen uitrekent, kunnen het je zoveel makkelijker maken.
Kop op!
gr. Danetta


Hoi Danetta,

Bedankt voor je reactie.
Ik wil me heel graag op dyscalculie laten testen maar ik heb op dit forum gelezen dat zo'n test 500,- euro kost en als je een bevestiging van de test hebt je er nog weinig aan hebt want veel instanties erkennen dyscalculie niet :?
Of ligt dit anders?
Gebruikers-avatar
DeRosa
 
Berichten: 4
Geregistreerd: 09 Nov 2006 23:29

Berichtdoor DeRosa » 03 Dec 2006 20:09

mama schreef:Hoi Desiree,
wat je schrijft komt mij heel erg bekend voor. Ik heb precies hetzelfde meegemaakt wat jij nu óók doormaakt! Ik heb na 6 jaar over de Mavo te hebben gedaan, leraren zeiden altijd tegen mij dat ik een 6-jaren strippenkaart voor de Mavo had ohoh wat grappig, ook een toerisme opleiding gedaan en het ging ook héé'l erg moeilijk. Ik heb juist geen meao-toerisme gedaan ivm al die cijfers. Maar ja, SEPR-1 staat óók bol van het rekenen :?
Ik heb nog een paar jaar geprobeerd met werken maar op een gegeven moment storte ik helemaal in. Ik ben 3 jaar uit de running geweest. In die tijd heb ik een schitterend boek gevonden die door iemand met dyslectie is geschreven: 'De gave van dyslectie'. Daar staat oa ook een adres in Nederland in waar je je kunt laten testen. Het was heel erg herkenbaar daar. Mijn eerste zin was'als jullie me rekensommetjes laten doen ben ik meteen weg' wat voor hen een bevestiging was dat ik gewoon dóódsbang voor alles wat met cijfers te maken heeft was! Het bleek dat ik alle klassieke symptomen van dyscalculie heb.
Ook ík stuit tegen een hele dikke muur van onbegrip en geen kennis, ik leg dyscalculie dan maar uit als zijnde dyslectie maar dan met getallen. Dan is het nog een beetje te begrijpen. Dat er nog zoveel meer bij komt kijken, geen klok kunnen kijken, geen ruimtelijk inzicht, vertel ik er maar niet bij. Dan snappen ze het helemáál niet meer! :wink:

Ík heb heel veel baad gehad aan het boek dat ik hierboven beschreef, misschien jij ook wel? Zij gaan er juist van uit dat we géén slachtoffers zijn en je leert op een andere manier naar je dyscalculie te kijken. Ook ík heb in een winkel gewerkt én met de kassa gewerkt maar ik heb het tegen mijn baas gewoon gezegd wat ik heb en dat als ik in flinke stress word gezet ik helemáál flinke fouten maak! Nou, ik heb in die zaak héél erg in de stress gezeten maar er werd rekening gehouden met mij! Dit speelde zich in Ierland af, dus misschien zijn ze daar niet zo krampachtig wat presteren en vooral beter zijn dan de ander als hier. Want hier stuit ik nog steeds tegen die overbekende muur van onbegrip.

Ik heb nu een dreumes van bijna 14 maanden en de enige keer dat mij het zweet uitbrak ivm rekenen was toen ik in mijn kraamtijd de voeding voor 24 uur moest maken. Ik snapte er níks van, met al die verhoudingen. Ik heb toen met de (zeer geduldige) kraamhulp echt álle mogelijkheden tot de laatste punt en komma opgeschreven. Zij kende dyscalculie ook niet, maar ze zag wél dat het geen aanstellerij was en dat het écht een probleem kan zijn! (gelukkig gaat het flesjes maken me nu zo goed af dat ik het met me ogen dicht kan doen haha)

Maar door al die onzekerheid die me aangepraat is op de scholen, heb ook ik hele erge faalangst. Op het ogenblik werk ik niet, maar de gedachte alleen al daar aan geeft me buikpijn. Ik vind het wel héél frappant dat alleen in Néderland zo onbeschofd erop gerekend wordt. Ik heb in Ierland en Nieuw Zeeland gewoond en gewerkt en dáár lukte me het wél....


Hoi,

Heel erg bedankt voor je reactie :) Ik herken me heel erg in je verhaal.
Bij mij op het werk werd er juist geen begrip getoond voor het feit dat ik niet goed met de kassa kon omgaan, mijn bazin begon zelfs bijna een keer op me te schelden waar klanten bij stonden :shock:

Mij is ook veel onzekerheid op de school aangepraat, het lijkt wel of het enige waar ze bij mij op school met me over praten is mijn rekenprobleem.
Goed gedrag, een goede beroepshouding, goede cijfers voor talen en andere vakken schijnen er minder toe te doen...
Ik vind dit heel frustrerend.

Misschien is dit wel inderdaad typisch Nederlands, geen begrip kunnen tonen voor mensen met een soort van handicap, en geen geduld hebben voor mensen die het niet 1 2 3 snappen.
Dit moet echt eens veranderen.
Gebruikers-avatar
DeRosa
 
Berichten: 4
Geregistreerd: 09 Nov 2006 23:29

Berichtdoor Alathariel » 04 Dec 2006 9:33

DeRosa schreef:Ik wil me heel graag op dyscalculie laten testen maar ik heb op dit forum gelezen dat zo'n test 500,- euro kost en als je een bevestiging van de test hebt je er nog weinig aan hebt want veel instanties erkennen dyscalculie niet :?
Of ligt dit anders?


Helaas, dat klopt. Ik zoek al zo'n 1,5 jaar naar een goedkopere mogelijkheid, maar die heb ik nog niet gevonden :(
Gebruikers-avatar
Alathariel
 
Berichten: 84
Geregistreerd: 12 Sep 2005 17:54
Woonplaats: Nieuw-Lekkerland


Terug naar Dyscalculie bij volwassenen

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 22 gasten

cron