ik weet het niet dyscalculie of niet?

Hier kunt u uw verhalen, opmerkingen en vragen kwijt, over dyscalculie bij volwassenen.

Moderators: Sébastien, Renée

ik weet het niet dyscalculie of niet?

Berichtdoor pollemee » 25 Okt 2006 12:55

Hallo,

Ik heb grote problemen met rekenen. Al vanaf jongs af aan. Op de lagere school een ongeduldige meester die mij voor de hele klas te kijk zet. Dat geeft een deuk in je zelfvertrouwen. Op de MAVO grote problemen met wiskunde, bijlessen gehad maar haalde alleen maar onvoldoendes. Altijd gedacht dat ik dom was en gewoon niet kon rekenen. Natellen wat ik bij de winkel terug krijg doe ik al niet meer. Of ik dyscalculie heb weet ik niet. Ik heb geen problemen met kaartlezen en klokkijken. Het geeft wel verlichting om hier dezelfde problemen te lezen als die ik ervaar. Mijn man is heel erg lief en geduldig en legt mij graag alles uit. Ik heb eens een rekenboek gekregen van iemand niveau groep 6. Ik kom niet verder dan de eerste bladzij, nou moet ik zeggen dat ik het snel opgeef hoor. Mijn man legt mij de som uit, dan snap ik het en dan komt er nog een som die op dezelfde manier werkt maar dan weet ik het al niet meer. Ook vierkante meters en afstanden zeggen mij helemaal niets. Als ik moet koken en ik moet grammen of deciliters afmeten dan schakel ik hulp in of het gaat compleet mis. Het metriek stelsel is een drama voor mij. Ook draai ik cijfers om en als ik iets moet tellen tel ik vaak opnieuw omdat ik bang ben dat ik het niet goed geteld heb. En zo zijn er nog vele voorbeelden. Ik zou me kunnen testen of ik het dyscalculie heb maar eerlijk gezegd heb ik er niet zoveel aan als ik het weet? Of heb ik dat mis?

Ik maak me zorgen over de toekomst als mijn dochtertje (nu 14 maanden) naar school gaat en gaat rekenen. Waarschijnlijk kan ik het tot groep 4 volgen en dan niet meer. Ben bang dat ze me dom gaat vinden.

Polleme
pollemee
 
Berichten: 2
Geregistreerd: 24 Okt 2006 21:52

Berichtdoor Alathariel » 31 Okt 2006 12:54

Ik weet niet of je er veel aan hebt als je je laat testen. Een test kost zo 500 euro, en dat wordt niet vergoed. Dus dat moet je er dan wel voor over hebben. Als je dan dyscalculie blijkt te hebben, krijg je een verklaring waar dat instaat. Maar ja, of je daar veel aan hebt? Als je niet meer studeert/op school zit en geen problemen hebt op je werk, weet ik niet of een verklaring van 500 euro wel zo veel nut heeft. Maar dat moet je natuurlijk helemaal zelf beslissen :)
Gebruikers-avatar
Alathariel
 
Berichten: 84
Geregistreerd: 12 Sep 2005 17:54
Woonplaats: Nieuw-Lekkerland

Berichtdoor melina » 01 Nov 2006 23:04

hallo pollemee ik ben hier vandaag voor het eerst en jou verhaal zou mijn verhaal kunnen zijn , het is bijna precies hetzelfde behalve het kaartlezen dan , dat lukt mij dus ook niet , ik heb het ook al vanaf dat ik een klein kind ben en ben er ook nooit echt mee geholpen op school
ik heb ook gewoon een afkeer van cijvers gekregen en ook heel erg het gevoel dat ik dom ben , heb daar gewoon heel erg last van ... wel heb ik geprobeerd er wat aan te doen omdat ik er zo mee zat en nog zit
maar op eigen houtje lukt me dat gewoon niet , nu heb ik wel een vriend die me gelukkig helpt overal mee .. hij heeft ook dit forum voor me gevonden het eerste wat ik zag was jou bericht en mijn mond viel open van verbazing ... ik wist wel dat ik de enige niet was maar dit is zo herkenbaar , ik wil dus wel graag iets doen om beter te leren rekenen
want mijn nivo is gewoon erg laag en daardoor loop ik tegen van alles en nog wat aan ik kom niet verder in mijn werk .. kan geen opleiding volgen of er komen wel cijvers aan te pas ik blijf dus gewoon hangen en dat is echt een rotgevoel ... ik weet ook niet of ik dyscalculie heb .. en weet ook niet of het nut heeft dat ik het wel weet , wat ik wel weet is dat ik iets aan dat rekenen moet doen ook voor mijn gevoel van eigenwaarde
maar alleen dit hier neer te kunnen zetten en zien dat er nog veel meer mensen zijn die dit hebben is al een opluchting .
liefs melina
melina
 
Berichten: 2
Geregistreerd: 01 Nov 2006 20:43
Woonplaats: rotterdam

Melina

Berichtdoor pollemee » 02 Nov 2006 20:05

Ja, die opluchting om te lezen dat je niet de enige bent herken ik heel erg. Je gaat zo aan jezelf twijfelen. Ik heb er geen zin meer in om er wat aan te doen. Het geeft grote frustraties en voor m'n werk heb ik het niet nodig. Mocht dat ooit zo zijn dan zal ik er weer aan gaan werken. En testen ga ik dus ook niet doen. Het heeft inderdaad geen zin. Sja, dan weet je het. Dat is alles. In het dagelijks leven kan ik het 'probleem' omzeilen. Overigens doe ik thuis wel onze financiën. Op een heel omslachtige manier en ik ben er heel lang mee bezig maar dat is iets wat ik vast wil houden. Mijn man zou het waarschijnlijk veel efficiënter en sneller kunnen maar dat wil ik dus niet. Weet je het is ook gewoon een probleem wat ik al heel lang heb en wat bij me hoort. Mijn man is gewend dat ik om hulp vraag bij het meten en wegen van ingrediënten die kijkt er niet meer van op. Maar ik zorg wel dat het verborgen blijf voor bijvoorbeeld mijn zeer kritische schoonouders. Gewoon omdat ik weet dat zij hier niet voor open staan en niet snappen dat ik dat niet kan. Het is inderdaad fijn om hier herkenning te lezen en dat je niet de enige bent. Of het dyscalculie is weet ik dus niet en ik zal ook nooit zeggen dat ik dat heb, maar wel dat ik een rekenstoornis heb.

Pollemee
pollemee
 
Berichten: 2
Geregistreerd: 24 Okt 2006 21:52


Terug naar Dyscalculie bij volwassenen

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 16 gasten

cron