Ik denk dat ik het ook heb....

Hier kunt u uw verhalen, opmerkingen en vragen kwijt, over dyscalculie bij volwassenen.

Moderators: Sébastien, Renée

Ik denk dat ik het ook heb....

Berichtdoor Ellen » 17 Jul 2005 12:47

Hoi allemaal, ik ben Ellen ik ben 20 jaar en ik kreeg laats van mijn oma de Margriet mee en toen las ik een stukje over een moeder die vertelde dat haar dochter slecht scoorde voor rekenen en dat ze dyscalculie heeft, toen dacht ik direct van heej hier wil ik meer over weten, dus ben ik gaan zoeken op het internet en ik ben op dit forum terecht gekomen.
Zelf zit ik er al erg lang mee, ik heb altijd problemen met rekenen gehad en ik werd er altijd gek van.
Op de basis school lag ik in groep 8 2 klassen lager, want ik kreeg reken opdrachten die ze in groep 7/6 ook deden, hier had ik dan altijd nog moeite mee.
Toen ik op de middelbare school kwam deed ik VBO, ik had best MAVO gekund, maar bij mijn toets kwam er VBO en omdat ik altijd al wel iemand was die niet echt een harde werker was qua schoolwerk, hebben mijn ouders toen besloten om mij gewoon naar VBO te laten gaan.
Het ging de eerste 2 jaar prima, ik vondt wiskunde ineens veel makkelijker en haalde zelfs 8en wat ik nooit had verwacht, maar toen kwam het 3e en 4e jaar, dit werdt veel moeilijker ik snapte er echt helemaal niks van en de leraren begrepen het nooit dat ik zulke simpele dingen niet snapte en niet kon.
Thuis begrepen min ouders ook niet dat ik dat nou niet snapte, ze probeerden altijd op alle manieren mij te helpen en het uit te leggen, maar ik begreep nooit wat, ik kon niet makkelijk uit mijn hoofd op en aftel sommetjes maken ( ik gebruikte altijd mijn vingers om het te onthouden) , delen kon ik al helemaal niet en x sommen kon ik alleen de makkelijkste mee, anders moest ik mijn rekenmachine gebruiken.
Als we bepaalde opdrachten kregen waarmee je bv moest uitrekenen hoeveel liter water erin kon of wat dan ook, dan probeerde ik het meestal niet eerst, maar ik werdt er zo gek van omdat ik het niet begreep dat ik de moed opgaf en gewoon naar de volgende opdracht ging.
Nu nog steeds heb ik hetzelfde probleem ik kan nog steeds niet makkelijk iets berekenen, bv 8+5, dan zeg ik niet in één keer oh dat is 13, nee ik doe eerst 8+2 is 10 en dan heb ik er nog 3 over, dus dat is 13, zo reken ik altijd, want anders kan ik het niet. En dan is dit dus eigenlijk nog makkelijker, nou geef mij dan maar eens een som met 2 cijferige getallen, daar ben ik echt nog langer mee bezig en meestal heb ik ook een rekenmachine nodig, want ik kom er dan niet uit.
Ook als ik in winkels moet afrekenen, breekt mij het zweet uit, want ik ben bang dat ik het fout doe, zelf durf ik ook niet in een winkel te werken, want ik durf echt niet achter een kassa.
Nadat ik nu een aantal verhalen heb gelezen over Dyscalculie heb ik het idee dat ik er ook altijd last van heb gehad en het nog steeds heb, want mijn reken kunsten worden er niet beter op, maar gaan alleen maar achteruit.
Ik ben vaak bang om te falen als ik wel iets met rekenen moet doen binnen een groep, want dan wordt ik helemaal zenuwachtig.
Ik hoop dat iemand het mij kan vertellen of ik het misschien zou kunnen hebben en anders wil ik mij graag laten testen, want ik baal er elke keer weer van om tegen iemand te zeggen dat ik niet kan rekenen, waardoor ze dus denken dat je dom bent en het ook gewoon tegen je zeggen, ik wil graag kunnen zeggen tegen iemand dat ik iets heb waardoor dat komt, zodat ze mij misschien beter begrijpen en er ook rekening mee houden.

Ellen
Ellen
 
Berichten: 1
Geregistreerd: 17 Jul 2005 12:07

yep, ook ik zit met de puree

Berichtdoor L » 19 Jul 2005 14:26

Yep, ook ik heb Dyscalculie. Ik ben nu 24 en ik hoop nog steeds op de dag van het grote inzicht in die getallenwereld. Ik volgde reeds wiskundelessen voor volwassenen en dat was zeer bruikbaar. Alleen spijtig dat het eigenlijk lessen zijn voor volwassenen die bijvoorbeeld nieuw zijn of die enkel de lagere school hebben afgemaakt. Dus je valt in zo'n groep toch al snel uit de boot... wat voor mij allemaal moeilijk is, is de klok lezen, koken wanneer ze beginnen met 0.4 dl-toestanden, de euro, solden berekenen... eigenlijk alles wat met wiskunde en inzicht te maken heeft. Soms kan ik er tranen van in mijn ogen krijgen en helemaal krankjorum worden :evil: ... Ik ben in ieder geval al wel blij dat het tegenwoordig niet meer onbekend is en dat kinderen die er last van hebben worden geholpen. Toen ik klein was had er nog niemand van dyscalculie gehoord. Dus ik kan alleen maar hopen dat mijn kinderen later goed worden geholpen en handige trukjes leren. (of het wiskundig inzicht van de papa erven :wink: ) Aan iedereen met dezelfde rot-"stoornis" nog goede moed!
L
 
Berichten: 1
Geregistreerd: 19 Jul 2005 14:19

Berichtdoor Renée » 21 Jul 2005 20:24

Welkom op het forum El(len) & L :)

Ellen:
Leuk hoe dat je op dit forum terecht bent gekomen! Bedank je oma maar :)
Ik ben vaak bang om te falen als ik wel iets met rekenen moet doen binnen een groep, want dan wordt ik helemaal zenuwachtig.
Ik hoop dat iemand het mij kan vertellen of ik het misschien zou kunnen hebben en anders wil ik mij graag laten testen, want ik baal er elke keer weer van om tegen iemand te zeggen dat ik niet kan rekenen, waardoor ze dus denken dat je dom bent en het ook gewoon tegen je zeggen, ik wil graag kunnen zeggen tegen iemand dat ik iets heb waardoor dat komt, zodat ze mij misschien beter begrijpen en er ook rekening mee houden.


Hoe zenuwachtiger je bent des te moeilijker zal het rekenen gaan en krijg je meer last van faalangst en voel je je dom. Een heel normaal kringetje maak je dan, maar je schiet er niets mee op :).
Je hoeft niet perse goed te zijn in rekenen om toch een heel eind te komen waar je wilt komen. Bedenk maar eens waar je wel heel goed in bent en misschien kun je daar wat mee.

Ik kan me voorstellen dat je het graag een naam wilt geven.....maakt het voor een ander makkelijker te accepteren. Maar eerst moet je het bij jezelf accepteren :).

Je kunt je zeker laten testen. Kijk maar eens bij "veelgestelde vragen" bovenaan deze pagina voor wat advies. Alleen dan kun je er zeker van zijn of je dyscalculie hebt.

L:

Jij bent vast een kei in het bedenken van trucjes! Je kinderen zullen daar zeker wat aan hebben.
Hoe is bij jou dyscalculie vastgesteld? Ben je getest door een logopediste?

Het is inderdaad heel lastig als je bepaalde berekeningen niet kunt maken. Ook daar kunnen kinderen een rol in spelen.....zoals bijvoorbeeld onze jongste (13) die mij even vertelt hoe de BTW uitgerekend moet worden :). Dat is weer een goede kant ervan en we lachen er samen over.
Handig als je net als ik met een rekenwonder getrouwd bent (of gaat trouwen)!
Gebruikers-avatar
Renée
Site Admin
 
Berichten: 532
Geregistreerd: 01 Sep 2003 13:51
Woonplaats: Gelderland

Re: Ik denk dat ik het ook heb....

Berichtdoor Ronny » 03 Sep 2006 17:45

Ellen schreef:bv 8+5, dan zeg ik niet in één keer oh dat is 13, nee ik doe eerst 8+2 is 10 en dan heb ik er nog 3 over, dus dat is 13
Ellen


Ik reken nog steeds op die manier en volgend jaar word ik 40. :?
niets hebben
is erger dan
iets hebben
Ronny
 
Berichten: 13
Geregistreerd: 25 Jul 2006 14:19
Woonplaats: Gent - België

Berichtdoor Alathariel » 04 Sep 2006 11:11

Zo reken ik ook ja. Dat 'trucje' is ons geleerd in groep 4, en ik reken nog steeds alleen zo, anders lukt het niet. En hoe grote de getallen, hoe moeilijker dat wordt. Eerst de tientallen, dan de eenheden. tegen de tijd dat ik de eenheden heb uitgerekend, ben ik de tientallen weer vergeten. Moet ik weer opnieuw beginnen :?
Gebruikers-avatar
Alathariel
 
Berichten: 84
Geregistreerd: 12 Sep 2005 17:54
Woonplaats: Nieuw-Lekkerland


Terug naar Dyscalculie bij volwassenen

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 10 gasten

cron