Hallo Renée,
Dank je wel voor je interesse.
Mijn problemen zijn als volgt:
- ik weet nog wel hoeveel 1+1 is, maar voor sommen als 14+39 (een voorbeeld) moet ik een week vrij nemen en dan weet ik nog niet hoe ik het moet aanpakken. Zelfde geldt voor werken met mintekentjes. Delen en vermenigvuldigen kan ik ook niet. Breuken zijn voor mij een raadsel en de tafels ken ik ook nog steeds niet. Het kwartje valt maar niet;
- ik had op school een achterstand van zeker drie jaar met rekenen, maar ik liep qua talen weer drie jaar voor;
- ik zat op het VWO, maar ben teruggezet naar de MAVO, omdat ik daar na twee jaar al een vakkenpakket kon kiezen en ik was verplicht om alle cijfermatige vakken te laten vallen. Ik zou anders nooit mijn diploma's halen. Ik heb toen via een omweg uiteindelijk toch nog het VWO gedaan (alle afdelingen doorlopen dus). Mijn docenten adviseerden met klem om naar de MAVO te gaan en alleen de talen met wat bijkomende vakken te doen. Ik had er ook slapeloze nachten van. (wijziging van dit bericht: ik moest terug naar de MAVO vanwege een 1 op mijn eindrapport voor wiskunde; dat kon ik écht niet en voor natuurkunde en economie had ik ook dikke onvoldoendes);
- ik ben niet in staat om 'the big picture' van iets te zien. Zo vind ik het betalen van de maandelijkse rekeningen doodeng.
- in de winkel pin ik bij wijze van spreken al een pakje vleeswaren van een euro. Contant iets betalen, kan ik niet. Ik kan namelijk niet controleren of ik voldoende wisselgeld krijg;
- ik heb muzieklessen gehad vroeger en noten lezen, lukte me maar slecht. Ik deed dat heel langzaam. Ik had echter een zeer muzikaal gehoor en daarop heb ik geteerd. Als je mij bijvoorbeeld een stuk van de Dire Straits geeft, dan kan ik het waarschijnlijk zo spelen. Maar als je mij een muziekstuk op papier geeft en je zet er op geen enkele manier bij wat het is, dan zal ik het waarschijnlijk nooit kunnen spelen;
- ik heb heel veel problemen gehad met het halen van mijn rijbewijs. Ik begreep het hele overzicht over alle handelingen niet. Ik ben drie keer gezakt en de vierde keer lukte het dan. Op de rijschool werd ik belachelijk gemaakt en ik werd zelfs 'rijp voor de psychiater' genoemd. Dat was echt heel erg;
- ik heb nu een eigen bedrijfje en ik heb een klein team van mensen om me heen voor de financiën. Alles staat op papier, zodat ik het praten over geld zoveel mogelijk kan vermijden. Ik hang bijna wekelijks compleet gefrusteerd met één van die mensen aan de telefoon. De feitelijke werkzaamheden die ik verricht, gaan uitstekend. Maar de administratie is lang een grote rotzooi geweest, omdat ik het niet begreep. Ik ben nu iets meer gewapend tegen 'onverwachte vragen'. Tot dusver kom ik weg met de smoes: "Geeft u uw mailadres maar en dan stuur ik u de informatie terug." Voordat ik alles op papier had staan, riep ik maar wat. Dat heeft me veel geld en klanten gekocht. Want ik was heel onprofessioneel bezig.
Dyscalculie speelt een grote rol in mijn leven. Misschien een te grote rol. Ik ben soms echt compleet geobsedeerd erdoor. Ik kan het namelijk maar niet accepteren dat ik het heb en ik word er soms echt triest van. Ik begrijp namelijk totaal niet wat ik aan het doen ben, soms. Nu heb je zoiets van zorg- en huurtoeslag en dan hang ik alweer gestresst bij de Belastingdienst aan de telefoon met de vraag of ze alsjeblieft rekening met me kunnen houden.
Nee, dan dit: had ik medicijnen gehaald bij de apotheek en toen kreeg ik een rekening. Er moest iets worden verrekend - weet ik veel. Ik snapte er niets van. Dus ik terug naar die apotheek. Die mevrouw aldaar begon het me uit te leggen en ik begreep het echt niet. Ik begrijp het nu nog steeds niet. En dan heb je die mensen achter je, die denken: is dat mens nu écht zo dom?
Ik zou het zo heerlijk vinden als dyscalculie net zo werd geaccepteerd als dyslexie. Dyslexie heb ik in geen geval, met allemaal dikke tienen voor de talen en mijn bedrijf draait overigens ook op taalkundige zaken.
Ik weiger ook om me met rekenkundige zaken bezig te houden. Ik doe het onder geen voorwaarde. Ik heb begrepen dat dit een kenmerk is van dyscalculie. Ik heb een enorme afkeer voor rekenen. Ik kan ook geen cijfers onder elkaar zetten en als het cijfers zijn met meer dan vier getallen, weet ik niet hoe ik ze moet uitspreken. Vooral mijn afkeer voor rekenen wordt nog wel eens als luiheid gezien. Maar ik ben helemaal niet lui. Ik kan het gewoonweg niet.
Ik vind het een vreselijke handicap.
Mariah