Hallo allemaal,
ik zal me eerst even voorstellen.Ik ben Lies 41 jaar werkzaam als electromonteur en heel mijn leven al problemen met rekenen.Op de kleuterschool was dat nog niet erg duidelijk,maar op de lagere school begonnen de problemen.Het begon al met de tafels leren,ik kon het echt niet onthouden.We hadden ook een hele rare manier van tafels opzeggen trouwens.We moesten alleen de uitkomstcijfers onthouden,bijvoorbeeld bij de tafel van 2 moesten we zeggen;2,4,6,8 enz(ik zit dit nu op mijn vingers te tellen,maar dat zal voor de meeste herkenbaar zijn)Voor de rest was ik overal gewoon goed in,maar dat rekenen snapte ik echt niet(nog steeds niet)De jufrouw dacht dat ik de boel belazerde ofzo,en ik moest voor straf altijd nablijven om extra sommetjes te maken.Dat vergeet ik nooit meer,dat vond ik zo erg.Iedereen mocht lekker naar buiten en ik moest binnenblijven en sommen maken.Rekenen was voor mij al een hel en het werd er daardoor echt niet beter op.Ging nu rekenen ook nog als straf zien,lekker bijdehand van die jufrouw(was jufrouw Bijl by the way van de Jan Prins school in Rotterdam,ik hoop dat ze dit ooit leest)Dit was in de 2e klas trouwens.Mijn vader die me uit school kwam halen stond altijd heel lang op me te wachten buiten.En is op een gegeven moment de klas ingelopen en pakte me bij mijn hand en zei tegen die jufrouw dat het nu toch wel eens genoeg was en dat hij het belachelijk vond dat ik altijd na moest blijven.Bedankt nog daarvoor,daarna hoefde ik gelukkig niet meer na te blijven.Mijn ouders hebben me er nooit op afgerekend(leuke woordspeling).Die zagen wel dat ik echt niet dom was en dat dat rekenen een probleem was voor mij.Als er weleens visite was gingen die mensen altijd vragen"en hoe gaat het op school?".Ik"ja goed hoor",en dan altijd erachteraan"hoeveel is 4+7?(of zoiets).Dan had ik het niet meer,mijn ogen liepen dan vol met tranen,kreeg het benauwd.Wist dan echt niet wat ik moest doen.Dacht echt dat die mensen dat deden om mij te pesten ofzo.Maar goed heb me er min of meer doorheengeworstelt tot de 4e klas.Werd alleen maar erger natuurlijk met breuken en staartdelingen verschrikkelijk.Ben daarna door verhuizing naar een andere stad op een andere school gekomen,die er een eigen manier van leren op nahield.Je mocht daar in principe werken in het nivo waar je zat,bij verschillende vakken.Ik zat overal dus wel op het nivo 5e klas,maar met rekenen op het nivo van de 3e klas.Er werd daar gelukkig niet moeilijk over gedaan,wat een verademing.Die leraar snapte het gelukkig.Hij vond me ook aardig en zag gelukkig dat ik niet stom was,wat normaal dus wel werd gedacht.Maar goed daarna naar de LTS.Daar krijg je dus ineens wiskunde,wat een ellende.Dat is dus nog erger dan rekenen,rekenen in het kwadraat zullen we maar zeggen.Heb de opleiding Edelmetaal gedaan en wonderbaarlijk nog geslaagd ook.Moet ik er wel bij vertellen dat precies in mijn examenjaar werd toegestaan om een rekenmachine te gebruiken,anders had ik het niet gered.(en spiekbriefjes natuurlijk hahaha).Na school ben ik electromonteur geworden(emancipatieproject)En in de bouw gaan werken.Heb al mijn praktijk diploma's gehaald.maar theorie nooit.Dat snapte ik echt niet.Er heeft nooit iemand moeilijk over gedaan.Ik doe dit werk nu 25 jaar,en heb in principe alleen maar moeite met meten,inschatten van meters enz,dingen die met cijfers te maken hebben dus.Als ik met mijn duimstok wat meet zet ik een streepje bij de juiste maat omdat ik het getal niet kan onthouden.Ben in de loop van de jaren er steeds meer voor uitgekomen dat ik niet kan rekenen,zeg het nu gewoon eerlijk als ik in een situatie kom waarin je het wel moet zeggen.Ik kan dus niet digitaal klokkijken(heb een manier gevonden om dat op mijn vingers uit te rekenen),weet nooit hoeveel geld ik terugkrijg bij afrekenen,schrijf telefoonnummers verkeerd op als het niet per cijfer word gezegd(dus 25 schrijf ik op als 52 omdat 5 als eerste word gezegd),reken bijna alles op mijn vingers uit,zover als dat gaat natuurlijk.Ging ook best wel beseffen dat het toch een bepaalde afwijking was,zeg(of zei)ook altijd dat het hetzelfde is als dyslexie maar dan voor rekenen.Een soort blindheid voor cijfers.Als je er eerlijk voor uitkomt snappen de meeste mensen het best wel.Maar goed lang verhaal blablabla(heb ook ADHD)Mijn moeder liet me laatst een ingezonden brief zien in de VPRO gids van een meisje die zei dat ze dyscalculie had.Had nog nooit van dat woord gehoord.Ging het opzoeken op www.vandale.nl en zag dat dat woord niet bestond.Dus ik dacht eerst dat het zelfverzonnen was.Ben dus nu net pas gaan zoeken op google,en jippie vond dus dit.Echt ik heb met een big smile al die verhalen gelezen,ben er echt blij van geworden.Het is echt fijn om te weten dat er nog zoveel andere mensen zijn die precies hetzelfde hebben.Dus iedereen bedankt.Hoop dat mijn verhaal niet te saai is,maar ik hou van een degelijke uitleg.
Groetjes Lies.