Ik ben niet ziek!!!

Hier kunt u uw verhalen, opmerkingen en vragen kwijt, over dyscalculie bij volwassenen.

Moderators: Sébastien, Renée

Berichtdoor Sébastien » 15 Nov 2005 22:09

Kun jij een verklaring geven voor het feit dat dyscalculie maar niet schijnt toe te komen aan de grote doorbraak, de grote bekendheid? Het lijkt wel alsof we het hier hebben over een taboe! Ik vind dat gek!

Nou de interesse voor dyscalculie begint de laatste jaren een beetje op gang te komen, maar de grote doorbraak waar je over spreekt wordt door een aantal dingen tegengehouden denk ik.
- Er is te weinig kennis over dyscalculie, zodat het niet herkend en onderkend wordt. Ook niet door (wiskunde)docenten.
- De complexiteit van dyscalculie is erg groot.
- Er is vaak geen goed testmateriaal voorhanden op scholen om een indicatie van dyscalculie te hebben.
- Er is bij het grote publiek onduidelijk welke status dyscalculie heeft: erkenning, hype?
De deskundigen (vooral in Nederland) hanteren een strengere definitie van dyscalculie dan bijvoorbeeld de Belgen. Dyscalculie is dus nog niet eenduidig bepaald.

Het is een soort taboe nog, omdat de deskundigen niet willen dat elk rekenprobleem als de rekenstoornis dyscalculie in aanmerking komt. Maar zolang er onvoldoende kennis en consensus is over het begrip dyscalculie is men nog heel voorzichtig...
Gebruikers-avatar
Sébastien
Moderator
 
Berichten: 385
Geregistreerd: 10 Feb 2005 23:30
Woonplaats: Flevoland

Berichtdoor Renée » 16 Nov 2005 12:30

Kun jij een verklaring geven voor het feit dat dyscalculie maar niet schijnt toe te komen aan de grote doorbraak, de grote bekendheid? Het lijkt wel alsof we het hier hebben over een taboe! Ik vind dat gek!


Het heeft met dyslexie ook heel lang geduurd voordat dit erkend werd.
Een zelfde weg is schijnbaar ook voor dyscalulie nodig.
Ik denk dat het kostenaspect ook een rol meespeelt; als je namelijk dyscalculie als een "erkende" stoornis betitelt, betekent het ook dat je daar wat mee moet. Alhoewel je in de meeste gevallen goed uit de voeten kunt met oplossingen zoals bij dyslexie: meer tijd, grotere letters(cijfers), extra hulp. Dispensatie voor bepaalde onderdelen bij vakken zou fijn zijn. Voor dyslexie is dat een stuk moeilijker.....alles is taal.
Er zijn onderzoekers bezig om te kijken naar de achtergrond van dyscalculie. Als dit een gedegen onderzoek is en er komt iets uit, dan weet ik zeker dat ook dyscalculie uit de taboe-sfeer en onbekendheid komt.
In iedergeval werkt hier iedereen op het forum er hard aan om daar een steentje aan bij te dragen.

Ik beheer ook deze startpagina . Ik zie dat regelmatig instituten en scholen uit binnen- en buitenland een kijkje komen nemen. Betekent toch wel iets :)
Gebruikers-avatar
Renée
Site Admin
 
Berichten: 532
Geregistreerd: 01 Sep 2003 13:51
Woonplaats: Gelderland

Berichtdoor mariah » 16 Nov 2005 18:09

Tja...

Maar ik denk dat het in mijn geval toch wel duimendik erboven op ligt... Je kunt er toch echt niet omheen...

Ik in ieder geval niet.

:roll:
mariah
 
Berichten: 41
Geregistreerd: 13 Okt 2005 21:12

Berichtdoor Renée » 17 Nov 2005 8:03

Het is wel duidelijk dat jij echt dyscalulie hebt.
Uiteindelijk wordt dit ook wel erkend......tijd, geduld, onderzoek, geld....en we zijn er :)
Gebruikers-avatar
Renée
Site Admin
 
Berichten: 532
Geregistreerd: 01 Sep 2003 13:51
Woonplaats: Gelderland

Berichtdoor mariah » 17 Nov 2005 13:59

Ja Renée, je hebt inderdaad wel gelijk.

Ik hoor mezelf nog praten gisteren, tegen een zakenrelatie: "Ik heb inderdaad dyscalculie, maar ach, cijfertjes zijn zulke kleine dingetjes en ik heb zoveel andere kwaliteiten..."

Het is ook belangrijk om je te richten op wat je wél kunt. En veel beledigingen, die ik heb mogen incasseren, relativeer ik ook.

Maar dat ik ziek zou zijn, is v.w.b. mijn dyscalculie echt het ergste dat ik ooit heb gehoord. Ik heb nog steeds heel veel moeite om dat te relativeren.

Die muts die het tegen me zei, bood naderhand schriftelijk (per mail) haar excuses aan. Ik heb haar excuses niet geaccepteerd en gezegd dat ik hoop dat ze nog lang een rotgevoel heeft over de belediging die ze me naar mijn kop heeft geslingerd. Ik heb er namelijk ook nog steeds een rotgevoel over. Dus laat haar ook maar lekker lijden.

:evil:
mariah
 
Berichten: 41
Geregistreerd: 13 Okt 2005 21:12

Dyscalculie en volwassenen

Berichtdoor Renée » 17 Nov 2005 22:08

Even gekeken of er iets te vinden was bij Google over Dyscalculie en volwassenen.
Valt wel mee :)

Zoekresultaat bij Google: dyscalculie en volwassenen
Gebruikers-avatar
Renée
Site Admin
 
Berichten: 532
Geregistreerd: 01 Sep 2003 13:51
Woonplaats: Gelderland

Berichtdoor mariah » 15 Dec 2005 21:50

Ik vind het nog steeds beneden de maat. Ik vind het gezeur van die ouders van "mijn kind heeft dit" en "mijn kind heeft dat" gewoon stierlijk vervelend. Het is altijd maar ouders en kinderen, ouders en kinderen. Word ik een beetje misselijk van. De maatschappij is op een ziekelijke wijze naar die groepen van de samenleving doorgeslagen.

Ik heb inmiddels wel besloten dat ik wegens mijn "ziekte" mijn onderneming ga stopzetten. Ik ga in 2006 alles afbouwen. Ik word compleet gestoord van die dyscalculie en ik ga met mijn studie politicologie anders maar gewoon de kleren van mijn man naar de stomerij brengen, maar ik zou gewoon niet weten wat voor werk ik zou kunnen doen. Ik heb een tijdje op een ministerie willen werken, maar ook daar is het: cijfers, cijfers en nog eens cijfers.

Ik word wel huisvrouw. Ik zie geen andere optie. Wel zonde van die studie, maar het is dan niet anders.
mariah
 
Berichten: 41
Geregistreerd: 13 Okt 2005 21:12

Berichtdoor Alathariel » 25 Dec 2005 14:33

Ga je nou alles afbouwen omdat anderen denken/vinden dat je 'ziek' bent, of omdat het niet (meer) lukt? Als het om de eerste reden is, zou dat heel erg zonde zijn, wat kan het jou schelen wat anderen van je denken/vinden?
Gebruikers-avatar
Alathariel
 
Berichten: 84
Geregistreerd: 12 Sep 2005 17:54
Woonplaats: Nieuw-Lekkerland

Berichtdoor mariah » 26 Dec 2005 21:01

Alathariel,

Ik begrijp de achterliggende gedachte van jouw opmerking.

Ik stop met die onderneming om beide redenen. Dan ben ik maar geen politicologe meer. Jammer dan. Ik ga wel iets anders doen. Desnoods ga ik maar weer hetgeen doen waarmee ik sinds mijn 16e mijn brood verdiende (althans, bijverdienste toen natuurlijk) en dat is dansles geven.

Ik zie het met die onderneming echt niet meer zitten. Constant lig ik overhoop met de Belastingdienst. De bank laat me barsten, omdat ze het woord dyscalculie niet in het woordenboek kunnen vinden en de Belastingdienst laat wel érg doorschemeren dat ik zeg dat ik dyscalculie hebt om onder het invullen van formulieren uit te komen.

Natuurlijk moet het je niets kunnen schelen wat anderen van je denken of vinden. Je hebt groot gelijk. Maar ik denk dat je je ook 'moet' realiseren dat er grenzen zijn. Mijn dyscalculie staat mijn expertise in de weg en daardoor ga ik steeds meer onderpresteren. In combinatie met wat mensen zoals zeggen is de bom hier behoorlijk gebarsten. Ik ga wel wat anders doen en als dat niet lukt, dan word ik maar gewoon huisvrouw. Jammer van die studie.

Groet,
Mariah
mariah
 
Berichten: 41
Geregistreerd: 13 Okt 2005 21:12

Berichtdoor alex » 02 Jan 2006 20:06

hallo mariah,
je hebt een behoorlijk schrijftalent, daar zou je wat mee kunnen doen!
ik heb hier je reacties gelezen en je verhaal maakt alles goed duidelijk. ik vind het bijzonder jammer dat je schrijft dat je je onderneming gaat opgeven, maar je lijkt mij een verstandige vrouw die best weet wat ze wel en niet kan. je bent tegen een grens aangelopen. soms moet je dan de meest geschikte keuze voor jezelf nemen. ' gewoon' huisvrouw worden en daarnaast dansen en wat boeken schijven is op zich toch ook geen verkeerde keuze :wink: ik wens je veel sterkte toe met dit proces. groet alex

p.s. heb je al de site van de postbank bekeken? (ik doe nu al mijn bankzaken via internet..)
maar hun site, verschrikkelijk onoverzichtelijk zelfs voor mijn wiskunde-leraar-man!
Gebruikers-avatar
alex
 
Berichten: 17
Geregistreerd: 22 Okt 2005 9:51
Woonplaats: IJmuiden

Berichtdoor mariah » 02 Jan 2006 21:43

Hallo Alex,
Dank je wel voor je complimenten over mijn schrijftalent. Ik zal je echter meteen vertellen wat het probleem is: van mijn schrijftalent leef ik. Maar het gaat gewoonweg niet meer. Ik schrijf politieke analyses en dan vooral binnenlandse zaken, maar ik kan geen offertes uitbrengen en als ik een rekening moet sturen, heb ik slapeloze nachten. Want die dingen kan ik niet. Ik sta onder contract bij een uitgever voor drie boeken, maar het lukt me niet. Ik heb namelijk ook nog eens ADD. Ik kan dus totaal niet plannen. Daar komt bij dat ik gewoonweg niet in staat ben om te beoordelen of ik een goede deal met zo'n uitgever sluit. Ik begrijp van het hele zakenleven niets. Er zouden in 2006 in ieder geval twee boeken van mij verschijnen. Die boeken komen er nu dus niet, want mijn dyscalculie tast ook mijn andere prestaties aan. Zo ben ik nu alweer vier weken over een deadline heen en heeft de betreffende klant me - terecht - laten barsten. En met deze klant heb ik al zo veel problemen gehad vanwege mijn dyscalculie. De ene opmerking mijnerzijds was nog dommer dan de andere tijdens het gesprek over geld. SItes van banken bekijken, doe ik niet. Word ik gek van.

Ik kan het gewoonweg niet meer. Die dyscalculie vernietigt mij gewoon.

Mariah
mariah
 
Berichten: 41
Geregistreerd: 13 Okt 2005 21:12

Berichtdoor alex » 03 Jan 2006 21:02

hallo mariah,
het zit je niet mee en ik kan mij zo goed voorstellen hoe dit voelt. misschien kan ik je een beetje troosten met de gedachte dat vele kunstenaars met of zonder rekenproblemen ook met de zakelijke kant worstelen. zakelijk inzicht is helaas noodzakelijk om iets van de grond te tillen, en dat ook vol te blijven houden. soms lukt dit dan ook gewoonweg niet maar toch moet er ook voor jou een manier gevonden worden om toch door te gaan waarmee je al goed op weg was! wat jij mist is iemand die jou hele zakelijke kant overneemt. ik heb een vriendin(fotografe overigens zonder dyscalculie) die het echt niet kon opbrengen om een lange tijd haar zakelijke papierbergen te beheren. zij heeft toen een boekhouder in dienst genomen. deze betaalde ze wel. het is ook een behoorlijke klus maar het is haar erg goed bevallen en was ook de moeite waard. misschien is het ook goed voor jou om eens te praten over je problemen. ik denk dat dit forum een aanzet kan zijn maar misschien is het voor jou goed om face to face te horen hoe je het beste om kan gaan met dit probleem. ik wens je alle sterkte toe. helaas zal de wereld niet veranderen, je zal zelf door het oerwoud je weg moeten vinden... :roll: maar geef nooit op en blijf schrijven :!:
Gebruikers-avatar
alex
 
Berichten: 17
Geregistreerd: 22 Okt 2005 9:51
Woonplaats: IJmuiden

Berichtdoor mariah » 07 Jan 2006 20:19

Hallo Alex,

Op zich zou ik het één en ander via familie kunnen regelen. Het probleem is alleen dat ik meestal in het buitenland zaken doen. En men wil nu eenmaal graag snel antwoord op een zakelijk voorstel. Dan kan ik dus niet, ook gezien tijdverschil dat soms voorkomt, iemand in de wacht zetten tot ik advies heb gekregen van mijn familie. Ja, het kan wel, maar de potentiële klant is dan allang weggelopen. Ik leef in een wereld waarin je je antwoord meteen panklaar moet hebben en dat heb ik niet. Ik kan niet zeggen wat mijn honorarium is. Want dat weet ik zelf niet eens. Per omgaande een offerte sturen, kan ik niet. Dan ben ik minstens 24 uur verder als ik eerst advies moet vragen.

Ik heb vandaag mijn website en domeinnaam van het wereldwijde web gehaald. Ik stop ermee. Mijn complete schrijversportfolio is nu dus weg en bestaat alleen nog op een lokale schijf. Ik schrijf wel in mijn dagboek. Dat lijkt me veel beter.

Mariah
mariah
 
Berichten: 41
Geregistreerd: 13 Okt 2005 21:12

Vorige

Terug naar Dyscalculie bij volwassenen

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Google [Bot] en 14 gasten

cron