door mariah » 12 Nov 2005 16:26
Hoi Sébastien,
Ik zit nu de tabel door te lezen. Ik schrok wel even toen je me naar een tabel verwees, omdat ik tabellen meestal niet kan lezen. Met de NS heb ik daarover ook alweer herrie gehad. Ze deden daar een beetje lacherig. Zo van: wat een dom wijf...
Vroeger op school bij aardrijkskunde of bij biologie moest je ook wel eens dingen berekenen. Ik kende mijn feiten altijd prima. Maar als ik tijdens de lessen of tijdens een SO las dat de zin begon met 'bereken', dan dacht ik: ja, dáág, de groeten. Het is voor mij enigszins een troost dat een afkeer van rekenen bij dyscalculie hoort. Eigenlijk vind ik het ook een beetje een open deur, hoewel je niet van alles dat je niet kunt automatisch een afkeer hoeft te hebben. Ik kan bijvoorbeeld niet voetballen, maar ik kan nou ook niet zeggen dat ik een afkeer van voetballen heb. Ik kijk niet, maar een afkeer... Nee.
Maar goed, even naar jouw artikel. Dank je voor het meedenken. Ik wil inderdaad wel even op je opmerkingen ingaan.
Verbal: dit gaat deels op voor mij. Ik ben niet in staat om getallen, aantallen etc. te benoemen. Mondeling een telpatroon volgen is voor mij ook niet te doen. Dat trek ik niet. Met het lezen en schrijven van getallen wél een probleem, terwijl dit dus volgens het artikel níet zo zou moeten zijn.
Motor-verbal: getallen lezen en schrijven vind ik vreselijk. Met tientallen gaat het al fout. Hou alsjeblieft op...
Sensory-verbal: ik ben absoluut niet in staat om getallen te lezen of te schrijven. Ja, enkele getallen. Met lezen gaat het overigens slechter dan met schrijven. Met lezen zie ik het verschil tussen een 3 en een 8 vaak niet en het verschil tussen een 1 en een 7 en een 6 en een 9 of een 8 en een 0 gaat ook nagenoeg altijd fout. Getallen tellen kan ik al helemaal niet. Maar ik ben sowieso een slechte teller. Omschrijven van getallen kan ik echt niet.
Pragnostic: manipuleren, optellen, vergelijken, schatten, begrijpen, begrijpen van deelrelaties, ruimtelijke details en maten is voor mij uit den boze. Wat ik echter wél begrijp, is vormen. Tenminste, als je vierkanten, cirkels, driehoeken, rechthoeken e.d. bedoelt... Dat snap ik prima.
Apraxic: uit het hoofd tellen kan ik echt niet. Dat is voor mij net zoiets als dat ik nu à la minute de hele Troonrede van dit jaar in het Chinees moet opdreunen. Krijg ik niet voor elkaar. Wiskundige processen snap ik zowel met als zonder vingers niet; het gebruik van mijn vingers is beperkt. Niet omdat ik er maar 10 heb, maar omdat ik boven de 10 compleet verdwaal en door de bomen het bos niet zie. Ik kan wel op mijn vingers willen tellen hoeveel series push-ups ik wil doen tijdens het sporten. Vergeet het maar. Ik werk met een notitieblokje om mijn dagelijkse hoeveelheid bij te houden. En dan zet ik streepjes neer. Per twee. En onder elkaar. Opeenvolgende dingen volgen, kan ik soms. Ik begrijp dat onder dit type ook mensen vallen die bijvoorbeeld geen recepten kunnen lezen. Nu ben ik bijzonder slecht in de keuken (koken interesseert me geen fluit; ik zie niet in waarom ik dat moet kunnen), maar ik kan van bijvoorbeeld de dvd-speler of de cd-speler prima de handleiding volgen. Sterker nog: meestal zie ik al wat de bedoeling is alvorens ik de handleiding raadpleeg. Verder ben ik best goed met handleidingen.
Lexical: ja, ik keer cijfers om. Maar letters nooit. Ik voeg ook onterecht cijfers in, laat het één en ander weg, noem het maar op. Als iemand een postcode aan me geeft, moet het worden gespeld. Dat geldt ook voor een telefoonnummer. Anders word ik knetter. Ik zou 'vijfhonderd en zeven' eerder opschrijven als 5107 dan als 5007. Ik zie de logica van die 5007 niet. Die stap volg ik niet. Bij getallen als 576 doe ik vaak alles om het getal maar niet te hoeven uit te spreken. Want ik val sowieso door de mand.
Graphical: ik kan op zich best losse getallen schrijven. Kijk maar: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 en 0. Goed hè? Maar overnemen? Nee. Dat gaat gegarandeerd mis. IK vind dit overigens erg op 'lexical' lijken. Getallen in woorden kan ik prima opschrijven. Als ik van mijn moeder een telefoonnummer krijg gemaild, bijvoorbeeld als ze op vakantie is, dan schrijft ze: nul-nul-vier-één-twee-nul... Enzovoorts. Ik weet wel hoe ik dat moet vertalen naar de telefoon. Zou ze het met cijfers doen, dan ben ik gegarandeerd eerst zes keer verkeerd verbonden alvorens ik het hotel eens aan de lijn krijg.
Numerical: zie boven (toch?).
Ideognostic: nee, simpele sommetjes kan ik écht niet. Getallen lezen gaat vaak moeilijk, wat ik net al zei. Schrijven gaat wel. Zolang je maar spelt. Maar ik kan geen waarde aan getallen toekennen. Ik heb ook vaak diep in de schulden gezeten daardoor. Ik heb nog steeds moeite met de waarde van geld, maar er wordt op me gelet. Ik sta niet onder volledig toezicht, maar het scheelt weinig. Aankopen boven de 50 euro doe ik niet zonder 'begeleiding'. Het onderscheiden van kleuren of objecten van een achtergrond vind ik weinig met dyscalculie te maken hebben, maar zo zie ik het. Ik heb absoluut geen moeite met dit soort dingen.
Operational: dit gaat helemaal voor mij op. Ik moest het alleen wel drie keer lezen, wilde ik het één keer snappen. Die tekens stoorden me uitermate.
Sequential: ik heb geheugenproblemen voor reeksen en wiskundige feiten. Opeenvolging (bijvoorbeeld het onthouden van een recept of een muziekstuk of een gedicht?), tijd (ik kom vaak te laat of net op tijd, omdat ik gewoon laks ben; heeft niets met dyscalculie te maken), richting (het verschil tussen links en rechts kan ik maar moeilijk aan dyscalculie relateren; ik vind het namelijk zo vanzelfsprekend dat links links is en rechts rechts) en schema's (bijvoorbeeld een schoolrooster of een werkrooster?) gaan allemaal prima.
Ik vind het op zich goed dat Newman deze uiteenzetting heeft gemaakt, maar uiteindelijk zijn er toch weer 'subtypes' van de 'hoofdtypes' die zij aangeeft. Het is dus niet zo dat je zegt: "Je bent dit type, dus...". Dat zie je nu aan mij.
Kun je hier iets mee?
Groeten,
Mariah