allereerst zal ik je ook het goede nieuws vertellen,
vanmorgen belde de orthopedagoge op ze had met nog enkele collega's de uitslag van de test besproken.
na veel gepraat te hebben is er besloten om rianne nu toch een officiele dyscalculie verklaring te geven

en ook door mijn hartstochtelijke betoog tijdens dat gesprek heeft hen doen terug komen op hun beslissing

gelukkig hoeven we niet weer helemaal opnieuw te beginnen met de testen

rianne en ik hebben samen even staan huilen

zo opgelucht waren we.
en dat sterkt me weer met het gezegde dat als je gevoel zegt dat er iets niet klopt met je kind en je maakt je er sterk voor dan gaat het vroeg of laat een keer lukken.
ik zou toch al een lijst samenstellen van wat je dochter wel en niet kan. voor op die bijeenkomst op school.
dan sta je sterker want mijn ervaring is dat als ik weg ga ik precies weet wat ik moet zeggen maar als het werkelijke moment daar is ben ik de helft van de zenuwen vergeten.

ook ik had en heb veel behoefte om er (met een lotgenoot) over te praten en niet iedereen snapt het je denkt al snel dat je een zeur bent.
maar dat is niet waar.
en lastig vallen doe je mij in ieder geval niet want ik ben zelf ook heel blij

veel sterkte