Mijn zoon met dyscalculie

Hier kunt u algemene zaken lezen betreffende dyscalculie

Moderators: Sébastien, Renée

Mijn zoon met dyscalculie

Berichtdoor Marie-Paule » 10 Jun 2014 14:54

Hallo,

Net geregistreerd op het forum vandaag en ik wil graag mijn verhaal doen.

Mijn zoon van 11 jaar (°maart 2013) heeft nu sinds anderhalve maand het attest dyscalculie. Naar mijn gevoel een lange strijd om eindelijk het attest te krijgen.
Het begon in het 1ste leerjaar toen die vlak na de kerstvakantie niks meer wist van het rekenen dat hij in de eerste maanden aangeleerd had gekregen. Hij kreeg contractwerk om het automatiseren van splitsingen in te oefenen en we waren verplicht om 3w lang op een blad bij te houden dat die elke dag minstens 10min had geoefend met enveloppes. Het was een hel, voor hem en voor mij. Zijn juf toen zat hem blijkbaar in de klas ook in de nek te blazen (publiekelijk kleineren) en algauw kreeg die een aversie voor rekenen. Aan het begin van het 2de leerjaar hadden we grote hoop voor de manier waarop zijn nieuwe juf met hem om zou gaan, maar al snel bleek dat ze hem vooral links liet liggen en naast een haat voor rekenen, ging zijn motivatie al snel achteruit voor school in het algemeen. In de paasvakantie van dat jaar liet ik hem voor de eerste maal testen in een logopedie praktijk en kregen we te horen dat hij een benedengemiddeld IQ had (89 in totaal) met wat uitschieters (134 voor bepaalde symboliek testen) en een redelijk verschil tussen verbaal en performaal. Maar dyscalculie was nog te vroeg om als diagnose te stellen, ze zouden hem eerste 2.5j moeten opvolgen. Op school ging het van kwaad naar erger, en ze stelden me voor de keuze: een test in augustus om uit te maken of die was verbeterd in rekenen of het 2de overdoen. In dat jaar had hij de tafels snel onder de knie met toetsen van 9/10 en 10/10. Echter had hij op zijn eindrapport een 5/10, hoewel zijn toetsen-gemiddelde een 7.5/10 was omwille van zijn tafeltoetsen. De juf gaf toen echter de verklaring dat ze hem dat cijfer niet kon geven omdat het geen reëel beeld gaf van zijn rekenvaardigheid. Voor andere vakken had die alles boven 80% en hij zat een niveau hoger dan nodig voor lezen. Mijn keuze was toen snel gemaakt: een andere school! In dat jaar begon ook de begeleiding met een logopediste. Dat heeft die braaf 2.5j volgehouden, maar het leverde weinig tot niks op.
In het derde leerjaar begon hij op een andere school en al snel bleek dat hij een serieuze faalangst had ontwikkeld. Hij begon te stotteren ook. Hij kreeg wel zijn rekenlessen bij een zorgjuf en hij kwam het 3de redelijk goed door. Het vierde leerjaar kon die ook nog steeds bij die zorgjuf terecht, rekenen werd weer wat moeilijker, maar hij behaalde nog 67% in totaal op het einde.
Nu zit hij op het einde van het vijfde leerjaar, zijn faalangst kent een hoogtepunt, zijn motivatie een dieptepunt. Hij mag nog steeds naar de zorgjuf, maar er is minder aandacht voor zijn probleem. De wiskunde wordt moeilijker, hij haalt amper nog 40%. Studeren thuis is een hel. Hij krijgt het sociaal ook moeilijk, is gesloten, gaat andere kinderen mijden... Het begint ook door te wegen op zijn andere vakken, waar hij, desondanks de aversie om te werken, toch nog resultaten haalt einde 70, begin 80%. Op school stelden ze ons in februari voor een ultimatum: we moeten een attest dyscalculie hebben, we kunnen anders niks meer voor hem doen, hij zal dan de lagere school af gaan zonder getuigschrift. Gelukkig wilde de logopedie-praktijk van eerder hem testen en werd er heel duidelijk een diagnose gesteld: dyscalculie.

Afgelopen week ben ik weer naar zijn school geweest. Als compenserende maatregel mag hij geheugenkaarten gebruiken (tafels, maattabel etc) en krijgt hij wat meer tijd. Maar ze geloven niet dat hij 50% zal halen op het einde van dit jaar. Bijgevolg zullen ze hem aangepaste wiskunde aanbieden in het 6de leerjaar, maar als hij hier geen 80% op haalt, zal hij geen getuigschrift krijgen van de lagere school. Dat houdt in dat die enkel een beroepsopleiding zal mogen volgen in de middelbare school.

Dit klopt toch niet? Ik voel me gefrustreerd en onbegrepen en ik probeer met man en macht te vechten voor mijn kind.
Een kind met dyslexie mag met de computer werken met een spellingscheck, er worden geen punten afgetrokken voor spelfouten... Maar mijn kind krijgt enkel wat meer tijd en een paar kaartjes... De juf zei dat hij soms heel dicht in de buurt zit van de uitkomst, bv. 19 ipv 18, maar ja, dat kan ze niet goed rekenen. Dan denk ik, laat hem zijn werkwijze mondeling toelichten! Laat hem een rekeningmachine gebruiken om zijn resultaat na te rekenen! Zo kan je hem meer punten geven, meer motiveren...

Zijn er instanties waarbij men terecht kan om dit aan te vechten?
Zouden we alsnog zonder getuigschrift van de lagere school maar met een attest dyscalculie de optie hebben voor andere opleidingskeuzes?

Alvast bedankt!
Groetjes,
Marie-Paule
Marie-Paule
 
Berichten: 2
Geregistreerd: 10 Jun 2014 14:29

Re: Mijn zoon met dyscalculie

Berichtdoor Marie-Paule » 13 Jun 2014 21:00

Niemand met soortgelijke ervaringen?
Marie-Paule
 
Berichten: 2
Geregistreerd: 10 Jun 2014 14:29

Re: Mijn zoon met dyscalculie

Berichtdoor Miranda en Judith » 27 Aug 2014 15:52

Volgens mij kom je uit België?

Ik herken het woord getuigenschrift en de prestaties in % van mijn dochter die ook in België woont.
Maar als ik het goed begrijp heeft hij dus een test gedaan en daar is de uitslag dyscalculie uitgekomen?
In Nederland krijg je dan een dyscalculie verklaring waarmee je op toetsen extra tijd krijgt en hulpmiddelen mag gebruiken.

De tafel en rekenkaarten herken ik ook die heb ik ook aangeschaft voor mijn dochter.
Maar ik weet niet of je een rekenmachine mag gebruiken bij toetsen?
Zal dat misschien per school verschillend zijn?
Miranda en Judith
 
Berichten: 36
Geregistreerd: 25 Jan 2010 22:46
Woonplaats: Drenthe


Terug naar Algemeen

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast

cron