Dag Renée en Sébastien,
Als ik dingen zeg die jullie al weten, neem het me niet kwalijk dan. Het verhaal zal wel uitgebreid worden: het gaat me aan en dan denk ik al gauw dat ik verkeerde keuzes maak in wat ik weglaat.
Lijkt me een goed idee om indelingen opnieuw naast elkaar te zetten. Omdat er nog steeds niet veel (in vergelijking met dyslexie) onderzoek naar is gedaan, zal ook zo'n nieuwe indeling voorlopig wel aan verandering onderhevig blijven.
'Wetenschappelijk' is een goed uitgangspunt, maar ook een redelijk begrenst begrip, dus een indeling die ontstaan is uit het verzamelen, combineren en onderscheiden van informatie die uit diverse wetenschappelijke onderzoeken naar voren is gekomen, mag je volgens mij niet zomaar 'wetenschappelijk verantwoord' noemen. Is het een idee om contact te zoeken met Ruijssenaars (RUG), van Luit (Univ. Utrecht) en van Lieshout (VU A'dam) om hen jullie indeling te laten lezen als die klaar is en evt. door hen de validiteit ervan te laten onderzoeken? Zij zijn de schrijvers van het boek 'rekenproblemen en dyscalculie', dat heb jij ook hé Sébastien. Of misschien contact zoeken met de NWO (Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek in Den Haag? Zij zijn op dit moment bezig met een longitudinaal onderzoek naar dyslexie.
"
Bij dyslectische kinderen vonden we taalstoornissen in de familie, bij kinderen met dyscalculie waren de rekenstoornissen familiair."
"
....tijdens een zwangerschap de kans op stoornissen te beperken: niet roken, niet drinken, geen medicijnen en nog een aantal andere dingen dat afhankelijk is van het individu. "
Vinden jullie er ook een tegenstelling in? Misschien moet je wel een groter stuk lezen om de context te kunnen begrijpen, maar ik kan dit niet plaatsen. Het gaat namelijk niet over het beperken van de
ernst van de stoornis, maar om de
kans op (familiair bepaalde!)stoornissen te beperken.
Wordt in het proefschrift ook 'zuurstofgebrek bij de geboorte' genoemd als meespelende factor?
Weet je wat ik me ook nog afvraag? Ik lees niet zoveel terug van de emotionele en praktische problemen (organiseren, plannen, ritme, structuur, slecht geheugen, op tijd stoppen, tijdsbesef etc.) die onderdeel uitmaken van het leven van dyscalculanten.
Het mooiste zou zijn om bij elke indeling ook iets aan te geven (voorbeelden) van de gevolgen die een specifiek onderdeel heeft voor het dagelijks leven. Praktische zaken dus.
Persoonlijk hebben die mij nog het meest belemmerd en nog steeds soms. Ik ben er wel oplossingsgericht mee bezig hoor. Pas als je weet hoe het werkt, kun je beginnen met accepteren of een oplossing vinden.
We hebben de meeste problemen met mijn dochter (met de andere dochter hebben we 'normale' ouder-puber-akkefietjes) in de opvoeding (gedrag en emotionele beleving) en niet met het rekenen op school. Ze laat zich trouwens weinig gelegen liggen aan onze adviezen om iets op een bepaalde manier te doen: bijv. wekker zetten, snooze-knop gebruiken, zodat we niet iedere ochtend tot ergernis aan toe 4 of 5 keer moeten kijken of ze nu eindelijk haar bed uit is, niet te lang onder de douche staat (wekker gebruiken en er ook op kijken etc.!). We hebben veel conflicten. Daar komt bij dat ik al moeite genoeg moet doen om voor mezelf structuur vast te houden en allerlei normale zaken te organiseren. Omdat zij zo eigenwijs is komt ze regelmatig te laat of net op tijd op school etc. Om ook haar structuur en afspraken bij te houden (kijken of ze iets op tijd doet en zo) kost mij erg veel. Ik heb ook geen inzicht (ik zie dat soort dingen gewoon niet) in manier van werken en vooruitgang op school. Ik kan dus ook in dat opzicht niet veel voor haar betekenen. Ik kan er alleen voor zorgen dat de randvoorwaarden goed zijn, dat ze op de goede plek zit en dat ze er van op de hoogte zijn dat ze dyscalculie heeft en wat dat verder nog betekent in haar emoties.
Het was voor mij een hele opluchting toen destijds de kinderfysiotherapeut mij vertelde van de link tussen schoolproblemen (spatieel ordeningsprobleem) en haar gedrag thuis. Alleen door het benoemen van praktische zaken die wij in haar gedrag tegenkwamen, kwam ik er daarnaast achter dat het bij ons in de familie zit en kon ik ook aan een stukje verwerking bij mezelf beginnen. Alleen aan de hand van Franka's reken-en schrijfproblemen was ik daar nooit achter gekomen.
Het niet goed kunnen omgaan met rekenen/getallen was eigenlijk niet zo'n groot probleem. Kortom: aan de hand van een pure indeling van dyscalculie-type en behandeling van rekendrempels zou ik persoonlijk niet voldoende hebben.
Geheugen, ordenen, structuur daarentegen spelen een grote rol, waaarvoor ik echt hulpmiddelen moet gebruiken.
Je zou ook een verschil aan kunnen geven (zodanig dat het voor een leek enigszins herkenbaar is), in die indeling, tussen slechte rekenaars en dyscalculanten. Ik weet op dit moment niet anders dan dat je iemand alleen dyscalculant mag noemen wanneer er een test is gedaan
(.....€ 445,00 (1 dagdeel, psychologisch onderzoek) Aanvullend zal waarschijnlijk een didactisch rekenonderzoek nodig zijn en de kosten daarvan zijn € 222,00, totaal dus € 667,00). Wij kunnen dat op dit moment niet doen: echtgenoot in Outplacementtraject en Univé vergoedt geen onderzoek.
Er zijn vast ook nog wel globale aanwijzingen, waardoor je een idee (nog steeds geen zekerheid, maar wel een richting dan) kunt vormen. Ik vroeg me bijvoorbeeld af Renée, jouw zoon is een creatief denker
(ordeningsprobleem
). Dit houdt verband met zijn dyscalculie. Jij bent een slechte rekenaar, is er verschil op dit gebied tussen jou en je zoon, gerelateerd aan de begrippen 'slechte rekenaar' en 'dyscalculant'?
Je zou misschien wel een lijst kunnen maken met vragen/kenmerken , zoals die ook bestaat voor ADHD. Voelen jullie daar wat voor? Nu moet je eerst een rekenachterstand hebben van 2 jaar in combinatie met goede en langdurige RT om een vermoeden van dyscalculie te hebben. In de tijd die voorbij gaat komen ouders en kinderen door de starheid van scholen en een gebrek aan kennis over dyscalculie in soms heftige problemen. Ik herken de opluchting van veel mensen in het gastenboek. Stel, je zet een lijst met kenmerken (die goede Google-steekwoorden bevat) op Internet om mensen te sterken in hun vermoeden van dyscalculie... Ik weet dat dit soort lijsten mensen bevestigen in hun vermoedens. Het is met iets 'tastbaars' in de hand makkelijker om toch gerichte hulp te krijgen. En voor sommige mensen zal het een eye-opener zijn, een reden om onderzoek te laten doen en om op een andere manier naar hun leven te kunnen kijken.
Ik las afgelopen week iets over een man in Meppel die pas op 60 jarige leeftijd ontdekte dat hij ADHD had en ook zo'n lijst had ingevuld. Veel ouders herkennen zichzelf of hun partner in zo'n lijst wanneer ze die voor hun kinderen met leer-of gedragsproblemen moeten invullen. Vandaar af gaat het balletje rollen en kan er iets verbeteren.
Maar misschien is het wel teveel tegelijk en is het goed eerst een pure dyscalculie-indeling te maken. Jullie komen uit het onderwijs en zijn misschien meer met die kant van de zaak bezig. Voor (zoekende) ouders zou zo'n andere lijst wel eens een uitkomst kunnen zijn. Ik ben wel benieuwd wat jullie er van vinden en of ik iets voor jullie kan betekenen.
Groet van Sita
.
die alles op alles wil zetten om dit voor dyscalculie te doen. Of zullen we er eens een briefje aan wagen naar Engeland?
