ik zal ons even voorstellen;
ik ben een mama van 37 jaar,enkele jaren geleden deed ik een test dyscalculie na jarenlang vermoeden.
het leek een erge vorm te zijn.
op school had ik het vroeger heel zwaar omdat dyscaculie nog niet bestond en je gewoon een stempel kreeg van niet slim te zijn.
ik blijf het nu ook nog erg moeilijk hebben met rekenen,uur lezen(ergens op tijd komen),winkelen,een weg vinden,gesprekken met meer dan 1 persoon volgen enz...gelukkig kan ik er nu wel redelijk goed met omgaan en nog wat beter sinds ik weet waarom dat allemaal niet lukt .
na uitgebreide dyscalculie testen en EQ test is ook een erge vorm vast gesteld bij mijn dochter van 8 jaar.
gelukkig is er veel hulp via school,logopedie,zorgleerkracht,ze heeft ook een hulpmapje voor rekenen op school...en wij doen er ook alles aan haar te ondersteunen,al kan ik haar dan niet helpen met huiswerk.
ze heeft het erg moeilijk om te aanvaarden dat ze dyscalculie heeft.
de andere vakken lukken heel goed.ik merk het altijd als ze van school komt of er rekenles was,hoofdpijn,verdriet enz...