Hallo,
Ik weet niet of het gebruikelijk is op dit forum om jezelf eerst voor te stellen en of ik dan bij deze op de goede pagina zit, maar ik probeer het gewoon.
Ik ben een vrouw van 21 en sinds anderhalf jaar bekend met dyscalculie.
ik heb altijd ontzettend veel moeite en problemen gehad met rekenen en voelde mij vreselijk dom t.o.v. de rest.
Op de basisschool had ik er al last van en toen werd mijn middelbaar school niveau ook nog eens getoetst d.m.v. de cito toets, waarbij een groot onderdeel rekenen is. Ik werd als een van de weinige in mijn klas op de MAVO geplaatst terwijl ik , behalve op het gebied van rekenen, veel meer aankon.
Ook op de middelbare school heb ik veel problemen gehad met rekenen, wiskunde heb ik in het tweede jaar laten vallen omdat ik nooit hoger kwam dan een 4 terwijl ik mij suf leerde en economie kon ik gelukkig goed aan omdat er naast rekenen ook veel begrippen kennis was.
Wat ik nooit heb begrepen is dat het op school nooit opgevallen is.
Als ik een economie toets had met sommen dan moest je niet alleen het antwoord opschrijven, maar ook hoe je aan dat antwoord was gekomen en na 10 minuten allemaal onzin opschrijven gaf ik het maar op omdat de rest ook nog moest.
Toen heb ik mijn MAVO door omstandigheden niet gehaald, nooit examen gedaan, en anderhalf jaar geleden lukte het mij toch om naar het MBO te gaan. Zonder diploma moet je dan beginnen op niveau twee, maar ik kan veel meer aan dan niveau 2 dus ik wilde mij ontzettend bewijzen en toen kwam het.....de reken toets...op niveau basisschool. Ik kon wel huilen thuis. Nu kwamen ze er achter dat ik helemaal niet slim was. Ik heb zitten oefenen en oefenen, maar op de dag van de toets kon ik geen enkele som beantwoorden, ik leverde weer een leeg blaadje in.
Toen ben ik gaan kijken op internet wat mijn probleem zou kunnen zijn en kwam op dyscalculie, wat een opluchting dat het niet aan mijn inzet of intelligentie lag en dat ik niet de enige ben met dit waardeloze probleem.
Heel verhaal!