Weer een nieuwe deelnemer aan het forum

Hier kunt u uw verhalen, opmerkingen en vragen kwijt, over dyscalculie bij volwassenen.

Moderators: Sébastien, Renée

Weer een nieuwe deelnemer aan het forum

Berichtdoor Annemieke » 16 Nov 2004 16:58

Beste allemaal,

Wat goed dat er nu een forum is waar mensen met dyscalculie elkaars ervaringen kunnen lezen en wellicht tips op kunnen doen.

Mijn naam is Annemieke en ben 29 jaar. Mijn verhaal lijkt op het verhaal van veel van jullie alleen heb ik ondanks de dyscalculie toch nog aardig kunnen doen wat ik wilde in mijn schoolopleiding. Dat komt omdat ik veel geluk heb gehad met de scholen waar ik op heb gezeten.

Tijdens mijn montessoribasisschooljaren was ik heel slecht in rekenen. Ik kon de tafels maar niet onthouden en hoofdrekenen ging helemaal niet. Ik deed er ook heel lang over voordat ik klok kon kijken. Dit alles tot grote frustratie van mijn leerkrachten: hoe kan het nou dat Annemieke alles kan onthouden (50 rivieren in Europa voor topografie geen probleem) maar niet de tafels. Nadat onwil was uitgesloten heb ik veeeeel bijlessen gehad. Dyscalculie was nog niet bekend maar ze dachten dat het iets met mijn kortetermijngeheugen was (achteraf heeft dit er wel iets mee te maken). Ook werd vastgesteld dat mijn orientatie in de ruimte zwak was evenals mijn motoriek. De bijlessen hielpen niet veel en ik had dan ook aan het eind van de basisschool een vrij lage citoscore. Op grond van de citotoets zou ik naar een mavo gemoeten hebben maar mijn groepsleerkracht dacht dat er met een veel inzet wel een havo in zou zitten. Ik ging dus naar een scholengemeenschap voor mavo/havo/vwo.

Deze scholengemeenschap had de eerste drie jaren een middenschool. Dit later geflopte schooltype hield in dat je de eerste drie jaar met alle niveaus in een klas zat en dat dan pas bepaald werd naar welk schooltype je zou gaan. Door middel van extrastof kon je uiteindelijk op het vwo terechtkomen. Wiskunde werd uiteraard meteen een probleem. Hele zondagen zat ik met mijn vader aan de stof. Ik kon dan in de les op maandag net reproduceren wat we gedaan hadden maar zodra er een toets kwam en ik de stof met andere getallen moest toepassen ging het mis. Gelukkig gingen de andere vakken wel goed waardoor ik wel zelfvertrouwen behield. Ook omdat er kinderen met allerlei niveaus in de klas zaten was ik zelfs bij wiskunde niet altijd het slechtst. Dit hield mij op de been om het te blijven proberen. Gelukkig was hoofdrekenen minder een probleem geworden omdat je op de middelbare school een rekenmachine mocht gebruiken.
Aan het eind van de drie jaar kreeg ik voor alle vakken een vwo-advies. Behalve voor wiskunde en natuurorientatie (samenvoegsel van biologie, scheikunde en natuurkunde): daarvoor kreeg ik een mavo-advies. Uiteindelijk mocht ik het proberen op het vwo. Helaas moet je in 4 vwo wel alle vakken behouden. Wiskunde, scheikunde en natuurkunde waren een groot probleem. Mijn vader werd de stof van het vwo iets te veel om naast zijn werk in te verdiepen dus werd er een bijlesleraar gezocht. Iedere zondag ging ik drie uur naar deze bijlesleraar toe. Zodoende wist ik net een 6 te halen voor wiskunde aan het eind van 4 vwo. Voor scheikunde had ik echter een 5 en voor natuurkunde een 4. Omdat ik die vakken zelf moest uitzoeken zonder bijles kreeg ik het niet voorelkaar. Voor natuurkunde had ik het hele jaar niet hoger dan een 4 gehaald voor repetities. Eigenlijk mocht je niet over met een 4 en een 5 maar omdat de andere vakken goed waren en ik toch geen natuurkunde en scheikunde wilde kiezen mocht ik over naar 5 vwo. Ik ben nog steeds zo blij dat ze op mijn middelbare school zo reeel waren dit te doen. Voor hetzelfde geld waren ze principieel gebleven en had ik nooit het vwo af kunnen maken!
Ik wilde graag psychologie gaan studeren dus ik moest wiskunde a houden. Ik koos er ook nog economie bij. Omdat ik dacht dat ik misschien een van deze vakken toch niet zou redden, koos ik een achtste vak waardoor ik wiskunde of economie nog kon laten vallen. Door de bijles ging wiskunde aardig, economie niet. Uiteindelijk heb ik ze toch gehouden en aardrijkskunde laten vallen om meer tijd aan economie te kunnen besteden. Omdat mijn schoolonderzoeken door de bijles goed gingen kon ik het me permitteren om een 3 te halen voor mijn centraal schriftelijk wiskunde. Gemiddeld kwam ik toch nog op een 6 uit.
Ik was geslaagd voor het vwo.

Na het vwo ben ik algemene letteren gaan studeren en had ik wiskunde dus niet meer nodig. In mijn studietijd heb ik weinig last gehad van mijn rekenproblemen. Bij mijn bijbaantje in de horeca had ik wel moeite met geld teruggeven. Gelukkig kon ik meestal een rekenmachine gebruiken.

Na mijn studie moest ik voor een sollicitatie een assessment doen. Onderdeel van dit assessment waren getalreeksen en 'verhaaltjessommen'. Uit dit assessment kwam dat ik heel zwak was in plannen en organiseren en dat mijn algehele intelligentieniveau op ongeveer mavo lag. Daar schrok ik behoorlijk van. Ik had toch het vwo en de unversiteit afgerond? Dat telde blijkbaar niet meer mee. Na mijn afwijzing voor deze baan besloot ik een bureau te vinden die mij kon testen op dyscalculie. Ik had inmiddels veel over deze 'leerstoornis' gehoord en wist zeker dat ik het had. Uit de test die ik toen gedaan heb bleek dit inderdaad. Een hele opluchting. Gelukkig heb ik zonder assessment een baan gevonden en ben inmiddels aan mijn tweede baan bezig (als redacteur bij een uitgeverij en ook zonder assessment). Ik heb mijn verklaring dus nooit hoeven te gebruiken maar het zou kunnen als het moet en dat is fijn om achter de hand te hebben. Ik blijk op zicht ook vrij goed in plannen en organiseren te zijn. Gek, dat mensen denken dat dat niet kan als je niet kunt rekenen.

Intussen reken ik nog steeds 3x7 op een rekenmachine uit en tel op mijn vingers om eenvoudige sommen uit te rekenen. Als ik een ISBN op een boek moet zetten, controleer ik het 100 keer uit angst dat ik getallen heb omgedraaid. Het is wel lastig maar ik heb er zoals dat heet 'mee leren leven'. Hoewel... omdat de meeste van mijn vrienden hoogopgeleid zijn voel ik mezelf nog welleens onzeker en/of dom in gesprekken. Ik compenseer dit door zelf maar mijn getalblindheid uit te buiten door een 'dommeblondjesact' te doen.

Als ik alle reacties op deze site lees, prijs ik mij gelukkig met het begrip dat ik heb gehad op de scholen waar ik op heb gezeten en van mijn ouders. Ik hoop dat het voor alle mensen die nog bezig zijn met hun schoolcarriere ook goed komt. Als ik ergens mee kan helpen?

Groeten,
Annemieke
Annemieke
 
Berichten: 8
Geregistreerd: 12 Nov 2004 12:28
Woonplaats: Hilversum

Berichtdoor Renée » 17 Nov 2004 9:01

Hoi Annemieke,

Een dom blondje ben je zeker niet (als dit al bestaat).
Wat een super verhaal heb je geschreven over jezelf, je school carrière en de fantastische hulp die je van je ouders gekregen hebt.
Je hebt zeker enorm veel geluk gehad.

Ik denk dat velen met dyscalculie zich kunnen spiegelen aan jouw verhaal. Zoals je de strijd tegen jezelf, de school en anderen gevoerd hebt en soms nog moet voeren, is denk ik heel herkenbaar.

Vind je het moeilijk om aan anderen te vertellen dat je dyscalculie hebt? (In plaats van de act bedoel ik). Dyscalculie komt voor op ale niveau's en hoeft niets met het IQ te maken te hebben.

Ik heb ondekt dat als je gewoon zegt wat er aan de hand is, in een eerste reactie de mensen vreemd opkijken, maar daarna begrip tonen en helpen. En vragen wat dyscalculie nu eigenlijk inhoud.

Nogmaals bedankt voor je verhaal. Alle hulp en ondersteuning is belangrijk. Ik denk dat mensen zeker een beroep op je zullen doen.
Gebruikers-avatar
Renée
Site Admin
 
Berichten: 532
Geregistreerd: 01 Sep 2003 13:51
Woonplaats: Gelderland


Terug naar Dyscalculie bij volwassenen

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 16 gasten

cron