Is dit dyscalculie?

Hier kunt u uw verhalen, opmerkingen en vragen kwijt, over dyscalculie bij volwassenen.

Moderators: Sébastien, Renée

Is dit dyscalculie?

Berichtdoor Sanne37 » 15 Apr 2010 8:35

Ik heb een vraag, waar jullie misschien antwoord op kunnen geven.
Mijn moeder let heel erg op haar geld. Ze heeft een goed pensieoeen, maar kan heel moeilijk doen als ik voor mijn zoon een boek koop voor de vakantie ipv het uit de bieb te halen, of als we winkelen en ik voorstel
om ergens koffie te drinken. Dat vind ze dan te duur. Zes euro. Daar kan ze dan weken over zeuren dat we daar geld aan uitgegeven hebben. Alsof we nu veroordeeld zijn tot de bedelstaf.
Maar aan de andere kant, koopt ze wel een jas voor honderdvijftig euro zonder hartzeer. Omdat het een zaak is waar ook haar vriendinnen kopen.
Ik heb ook het idee dat ze het verschil tussen honderd en tien euro niet ziet. Dat ze zo zuinig is omdat ze geen reeel overzicht over haar uitgaven
en inkomsten heeft. En daarom net zo bang is om 1 euro teveel als 1000
euro teveel uit te geven. Ik weet dat mijn vader de boekhouding voor haar geheim hield, om discussies voor te zijn die tot niets leiden.
Of is dit haar generatie? (1930)

Sanne37
Sanne37
 
Berichten: 13
Geregistreerd: 15 Apr 2010 7:52
Woonplaats: Hamburg

Berichtdoor hannah » 09 Mei 2010 16:41

Hallo,

als ik dit zo lees lijkt mij dit geen dyscalculie. Ik denk dat dit de generatie is, want mijn moeder is in bepaalde dingen net zo. Mijn moeder is dan wel iets jonger, maar vind het ook zonde om ergens een kopje koffie te drinken terwijl je thuis netzo goed een kopje koffie kan gaan drinken en dat kost bijna niets! Qua kleding is mijn moeder meestal ook duur uit, want kwaliteit kost geld.Mijn moeder doet haar boodschappen bij de goedkoopste supermarkt keten. Terwijl ze geld genoeg te makken heeft. Als ik gezellig met mijn moeder ga winkelen gaan we eigelijk nooit ergens zitten om wat te eten of te drinken, want dat is zonde van het geld. Maar 2 schemerlampen van samen 500 euro kan dan weer wel. Mijn moeder heeft geen dyscalculie, want ze kan enorm goed met cijfers omgaan.
Ik daar in tegen heb wel dyscalculie en zie de waarde val geld wel in. Als je moeder verder geen symptomen van dyscalculie heeft zou ik me nergens druk om maken.

Groetjes Hannah
Je hebt 3 soorten mensen, mensen die kunnen tellen en mensen die niet kunnen tellen. ´´wink´´
Gebruikers-avatar
hannah
 
Berichten: 20
Geregistreerd: 27 Sep 2009 13:55
Woonplaats: Groningen

Berichtdoor Sanne37 » 09 Mei 2010 21:03

Beste Hannah,

Dank je. Dat is een geruststelling. Mijn moeder telt wel altijd de kassabon na. En dan moet ze inderdaad goed met cijfers kunnen omgaan.
Hoe is dat bij jou? Je kunt met geld omgaan. Maar kun je snel het bedrag
dat op een kassabomn staat bij elkaar optellen?
Sanne37
 
Berichten: 13
Geregistreerd: 15 Apr 2010 7:52
Woonplaats: Hamburg

Berichtdoor hannah » 10 Mei 2010 17:50

Hey Sanne,

dit lukt mij helaas niet. Het is dus ook heel makkelijk om mij af te zetten. Ik geloof altijd maar wat mensen mij terug geven. Daarom ben ik ook zo blij met de pinpas! :) Ik werk zelf wel in een winkel als leidinggevende (oproepkracht) en ik sta ook wel eens achter de kassa. Dan prijs ik mijzelf gelukkig dat de kassa aangeeft wat ik terug moet geven en dat steeds meer mensen pinnen tegenwoordig. Wel heb ik altijd een rekenmachine bij de hand. Helaas tot ergenis van mijn collega's doe ik er na sluitingstijd iets langer over om de omzet uit te rekenen. Ik schaam me absoluut niet voor mijn dyscalculie en ben hier heel eerlijk over. Ik probeer mijn omgeving zo veel mogelijk op de hoogte te stellen over wat dyscalculie inhoud en wat voor impact het op mijn leven heeft.
Ik doe de opleiding verzorgende en loop momenteel stage in een verzorgingshuis. Het is voor mij dan bijv. heel moeilijk om kamernummers te onthouden. Als een client mij vraagt om een nummer op het telefoontoestel in te toetsen van een papiertje overgenomen is dat voor mij heel moeilijk. Helaas is de dyscalculie bijn mij best wel erg, want ik het zelfs moeite met plannen en inzicht heb ik ook niet heel veel. Gelukkig krijg ik veel hulp uit de omgeving en toont iedereen begrip!

Groetjes Hannah
Je hebt 3 soorten mensen, mensen die kunnen tellen en mensen die niet kunnen tellen. ´´wink´´
Gebruikers-avatar
hannah
 
Berichten: 20
Geregistreerd: 27 Sep 2009 13:55
Woonplaats: Groningen

Berichtdoor Sanne37 » 10 Mei 2010 20:55

Hoi Hannah,

Dat lijkt mij heel lastig dat je dat ook met telefoonnummers hebt. En met
klokkijken? Heb je daar moeite mee? En wat bedoel je met plannen?
Bijvoorbeeld kijken hoeveel er van iets nodig is? Of hoe laat je de bus moet nemen als je ergens op tijd wilt zijn?
Sanne37
 
Berichten: 13
Geregistreerd: 15 Apr 2010 7:52
Woonplaats: Hamburg

Berichtdoor hannah » 11 Mei 2010 18:04

hey hey,

op een analoge klok kijken valt mee, het duurt wel wat langer dan bij anderen, maar daar is mee te leven. als ik digitaal klok moet kijken is dit erg moeilijk en moet ik tellen. ik heb moeite met plannen en dat houd in om bijv. een dagplanning te maken. in te schatten hoeveel tijd ik ergens voor nodig heb enz. ik ben al vaak te laat of te vroeg geweest, omdat ik de bustijden verkeerd lees.. gaat de bus om 9:45, dan maak ik er gauw van kwart voor negen. soms voel ik me best dom, maar het is helaas niet anders. Als ik s avonds mijn wekker zet laat ik mijn vriend controleren of het goed is. en met dit soort vragen kom ik vaak.
allemaal lastige dingen, maar gelukkig valt er mee te leven. je hebt gewoon wat meer kladpapiertjes nodig om het een en ander te onthouden haha.

liefs Hannah.
Je hebt 3 soorten mensen, mensen die kunnen tellen en mensen die niet kunnen tellen. ´´wink´´
Gebruikers-avatar
hannah
 
Berichten: 20
Geregistreerd: 27 Sep 2009 13:55
Woonplaats: Groningen

Berichtdoor Sanne37 » 12 Mei 2010 7:13

Ik denk niet dat je dat dom moet noemen. Ik heb veel moeite met namen
onthouden. En omdat ik lesgeef is dat ook best lastig. Het is net alsof je je dan niet interesseert voor mensen. Ik vergeet ook namen van kinderen van vriendinnen. Dan zeg ik maar je dochter of je zoon. Want daar kun je mensen erg mee kwetsen.
Als ik met iemannd telefoneer schrijf ik ook vaak de naam op een kladje zodat ik kan spieken. Welke trucjes gebruik jij?
Sanne37
 
Berichten: 13
Geregistreerd: 15 Apr 2010 7:52
Woonplaats: Hamburg

Berichtdoor hannah » 12 Mei 2010 18:31

hey hey,

ja dat is inderdaad lastig ja! heb je ook moeite met gezichten onthouden, of dat niet?
Het is mischien niet don, maar zo voel ik me soms wel. ik gebruik heel veel trucjes. op mijn stage word vaak met kamernummer gewerkt en niet met namen. Daarom heb ik de lijst met kamernummers met namen erbij gekopieerd en standaard in mijn zak. Ik schrijf egt alles op. Als mensen mij vragn om mijn telefoonnummer zeg ik vaak: even in mijn agenda spieken, want ik heb net een nieuw nummer en ik weet hem nog niet uit mijn hoofd. terwijl ik mijn nummer al 5 jaar heb. als ik dat sort vragen onverwachts krijg dan weet ik nog maar heel weinig. terwijl als ik mijn nummer nu moet opnoemen ik hem zo kan vertellen. Laatst belde er iemand voor een enquete en die vroeg mijn nieuwe postcode en mijn oude. ik heb toen 2 dezelfde poscodes doorgegeven en dit vermelde die mevrouw ook. ik zij toen dat ik haar verkeerd verstaan had. ik bedenk veel excuses, want ik wil niet dom overkomen en ook niet aan iedereen uitleggen wat dyscalculie is. ik doe veel met een rekenmachine en laat heel veel dingen controleren.


liefs Hannah
Je hebt 3 soorten mensen, mensen die kunnen tellen en mensen die niet kunnen tellen. ´´wink´´
Gebruikers-avatar
hannah
 
Berichten: 20
Geregistreerd: 27 Sep 2009 13:55
Woonplaats: Groningen

Berichtdoor hannah » 12 Mei 2010 18:32

hey hey,

ja dat is inderdaad lastig ja! heb je ook moeite met gezichten onthouden, of dat niet?
Het is mischien niet don, maar zo voel ik me soms wel. ik gebruik heel veel trucjes. op mijn stage word vaak met kamernummer gewerkt en niet met namen. Daarom heb ik de lijst met kamernummers met namen erbij gekopieerd en standaard in mijn zak. Ik schrijf egt alles op. Als mensen mij vragn om mijn telefoonnummer zeg ik vaak: even in mijn agenda spieken, want ik heb net een nieuw nummer en ik weet hem nog niet uit mijn hoofd. terwijl ik mijn nummer al 5 jaar heb. als ik dat sort vragen onverwachts krijg dan weet ik nog maar heel weinig. terwijl als ik mijn nummer nu moet opnoemen ik hem zo kan vertellen. Laatst belde er iemand voor een enquete en die vroeg mijn nieuwe postcode en mijn oude. ik heb toen 2 dezelfde poscodes doorgegeven en dit vermelde die mevrouw ook. ik zij toen dat ik haar verkeerd verstaan had. ik bedenk veel excuses, want ik wil niet dom overkomen en ook niet aan iedereen uitleggen wat dyscalculie is. ik doe veel met een rekenmachine en laat heel veel dingen controleren.


liefs Hannah
Je hebt 3 soorten mensen, mensen die kunnen tellen en mensen die niet kunnen tellen. ´´wink´´
Gebruikers-avatar
hannah
 
Berichten: 20
Geregistreerd: 27 Sep 2009 13:55
Woonplaats: Groningen

Berichtdoor Sanne37 » 12 Mei 2010 19:50

Erg slim al die trucjes van je. Dat is dan ook lastig als mensen naar je telefoonnummmer vragen. Er zijn trouwens veel mensen die zeggen dat ze dat niet weten omdat ze zichzelf nooit bellen. Dus dat zou waarschijnlijk niet eens opvallen.
Maar jij bent er zeker goed van op de hoogte hoeveel cijfers er overal gebruikt worden.
Met gezichten heb ik het niet extreem maar wel een beetje. Ik heb ooit een keer een leuke jongen leren kennen, en de volgende avond dacht ik hem weer te zien, en stapte direct op hem af. Het was opnieuw heel leuk. maar toen we weggingen zei mijn vriendin: waar kende je die van? Ik: dat was die jongen van gisteren. En zij: nee, dat was een ander.
Maar het is wel eens lastig als je mensen straal voorbij loopt. Die nemen je dat kwalijk. Ik zeg dan dat ik liep te dromen. Bekenden herken ik wel, collega´s enzo. Maar met anderen heb ik moeite.
Sanne37
 
Berichten: 13
Geregistreerd: 15 Apr 2010 7:52
Woonplaats: Hamburg

Berichtdoor hannah » 12 Mei 2010 23:05

hey hey,
dat is ook lastig helemaal als je les geeft met al die moeders en veel kinderen natuurlijk. ik kan me voorstellen dat als mensen niet weten dat je daar moeite mee hebt ze het je kwalijk nemen dat je niks zegt. ookal kan je er natuurlijk niets aan doen. dan zit je vast en zeker ook met het probleem dat de namen van tegenwoordig steeds ingewikkelder en aparter worden. dan zijn er ook nog veel namen van buitenlandse afkomst. merk je dat ook?
je wilt niet weten hoeveel cijfers er op een dag gebruikt worden haha. alles draait om cijfers. opzich heb ik in veel trucjes al handigheid gekregen. maar als er op televisie een quizprogamma is waar het onderwerp rekenen en wiskunde in voorkomt denk ik wel altijd dat ik daar geheid op zou zakken en daar nooit aan mee zou kunnen doen. niet dat ik dat wil hoor, maar het idee dat je dat niet kan is best moeilijk. of als je daar met je gezin naar zit te kijken en iedereen een antwoord zegt danmoet ik nog beginnen met kijken hoe de som in elkaar zit en welke cijfers er daadwerkelijk staan. al met al ben ik blij dat de diagnose dyscalculie bij mij sgesteld is, want dat heeft een hele hoop verklaart en ik ben er een stuk minder onzeker door.

liefs Hannah
Je hebt 3 soorten mensen, mensen die kunnen tellen en mensen die niet kunnen tellen. ´´wink´´
Gebruikers-avatar
hannah
 
Berichten: 20
Geregistreerd: 27 Sep 2009 13:55
Woonplaats: Groningen

Berichtdoor Sanne37 » 13 Mei 2010 22:09

Hoi Hannah,

Ik geef les aan volwassenen, maar die herken ik soms niet als ik ze in de
supermarkt tegenkom. En dat vind ik echt vervelend soms.
Ik kan me voorstellen dat je blij bent met die diagnose, want je voelt je dan toch minder dom denk ik. Ik heb een nichtje met dyslexie en voordat die diagnose gesteld werd, had ze al faalangst en buikpijn als ze naar school moest.
Sanne37
 
Berichten: 13
Geregistreerd: 15 Apr 2010 7:52
Woonplaats: Hamburg

Berichtdoor hannah » 14 Mei 2010 15:18

hey hey,

oke, nee dan heb je het voordeel inderdaad dat je niet met ouders hoeft te comuniceren haha. dylexie is ook vervelend en ik kan me voorstellen dan als je die diagnose nog niet gesteld hebt gekregen je erg onzeker bent. achja en zo heeft ieder mens wel een soort van gebrek. niemand is perfect toch?

liefs hannah.
Je hebt 3 soorten mensen, mensen die kunnen tellen en mensen die niet kunnen tellen. ´´wink´´
Gebruikers-avatar
hannah
 
Berichten: 20
Geregistreerd: 27 Sep 2009 13:55
Woonplaats: Groningen

Berichtdoor Sanne37 » 16 Mei 2010 21:41

Een zoon van een vriendin van mij, heeft ook heel veel moeite
met structuur aanbrengen in zijn leven sinds hij op kamers woont.
Hij komt dus ook te laat op afspraken, levert te laat belangrijke papieren in zodat hij geen practicumplaats krijgt. Vergeet altijd rekeningen te betalen. Had jij dit ook? iedereen denkt hij is volwassen, hij moet dit kunnen, maar hij kan het niet. Dus iedereen is altijd boos op hem.
Herken je dit? Hij denkt dat hij vier dingen van een half uur in één kwartier kan persen. Ik wete niet of hij dyscalculie heeft, maar hij kan niet organiseren.
Sanne37
 
Berichten: 13
Geregistreerd: 15 Apr 2010 7:52
Woonplaats: Hamburg

Berichtdoor hannah » 19 Mei 2010 18:58

ik heb dit soort dingen wel. ik vergeet ook wel eens een rekening te betalen en bij mij moet altijd alles op het laatst. toch werk ik hier nu hard aan, want ik vind dit erg vervelen. ik ben altijd bang over wat mensen van mij denken. op mijn stage's loop ik ook altijd achter met opdrachten. ik vind het vervelend om te moeten zeggen: nee ik heb hem nog niet klaar, want ehhh ik had geen tijd, of ik ehh had geen internet, want dan ga je liegen. ik herken het wel, maar weet niet of dit typisch dyscalculie is.

liefs hannah
Je hebt 3 soorten mensen, mensen die kunnen tellen en mensen die niet kunnen tellen. ´´wink´´
Gebruikers-avatar
hannah
 
Berichten: 20
Geregistreerd: 27 Sep 2009 13:55
Woonplaats: Groningen

Volgende

Terug naar Dyscalculie bij volwassenen

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 18 gasten