Hai, ik ben Mandy.
Ik ben twintig jaar.
Op de basisschool werd ik erg gepest: ik was sloom en dom. Ik droomde ook heel snel weg naar een eigen wereld en had veel fantasy.
Volgens mijn moeder had ik toen ik klein was erge concentratieproblemen: als mijn moeder vroeg of ik iets boven wilde gaan halen, ging ik naar boven om vervolgens niet meer terug te komen.
Vaak trof mijn moeder me spelend in mijn kamer aan, waarna ze boos op me werd.
Op de kleuterschool kon ik ook niet goed mee. Ik kan me nog goed herinneren dat ik mijn jas aan moest trekken, maar dat het me niet lukte. De juf wilde me niet helpen: ik zat al in de oudste groep en moest het zelf maar kunnen! Terwijl ik bezig was mijn rits dicht te maken (eerder mocht ik niet naar buiten) kwamen zij alweer terug van de pauze.
In rekenen ben ik nooit goed geweest. Wel heb ik in groep vier mijn tafeldiploma gehaald. Ik had de tafel van drie. Drie maal acht was mijn sommetje, daarom weet ik ook dat het antwoord 32 is. Vanaf tafel vijf, lukt het me niet.
In groep vier kreeg ik bijles in rekenen, maar het haalde niet veel uit. Mijn moeder wilde me laten testen op dyscalculie, maar de school wilde er niks van weten: zoiets bestond niet!
Toen ik in groep zes kwam kreeg ik bijles in gym omdat mijn motoriek niet goed was en ik veel te langzaam was.
Toen de citotoetsen achter de rug waren, kreeg ik VMBO Basis als advies. Wiskunde ging moeizaam, maar er was wel één leerjaar waar ik best veel voldoendes voor wiskunde had.
Die schoolperiode was afgesloten en ik ging in de vakantie werken als caisierre. Gelukkig kon je automatisch zien wat je terug moest geven. Maar als mensen geld bij gaven, zodat het voor mij "makkelijker" zou worden, lukte het niet. Ik ging altijd twijfelen en dan zie je die mensen (vooral de ouderen) denken: Zie je nu? Die jeugd van tegenwoordig kan helemaal niet rekenen!
Toen we een keer thuis klokkenhuis aan het kijken waren, ging het programma over dyscalculie. Er vielen voor mij heel veel dingen op zijn plaats, maar heb me nog niet officieel getest.
Nu werk ik in een bloemenwinkel en heb ik nog steeds wat moeite met het uitrekenen van een boeket. Ik zit in mijn proefperiode. Bij mijn vorige werk werd mijn contract niet meer verlengd: ik werkte te langzaam. Ook hier loop ik weer tegen het probleem op dat ik commentaar krijg dat ik te langzaam werk. Daardoor word ik onzeker en lukt het me helemaal niet meer. Ik heb op mijn nieuwe werk nog niet gezegd dat ik waarschijnlijk dyscalculie heb, omdat ik bang ben dat zij denken dat ik het als smoes gebruik omdat ik ook nooit officieel getest ben.
Ik ben nog van plan om me te laten testen, maar weet niet goed hoe ik dit aan moet pakken. Tot zover mijn verhaal.