Ik ben puck68 en ben 40 jaar, getrouwd en heb 2 lieve jochies, de oudste is 8 jaar en heeft het syndroom van Asperger en een broer van 7.
Ik heb waarschijnlijk dyscalculie, ik zeg waarschijnlijk, omdat ik als kind wel naar het speciaal onderwijs ben gegaan op 10-jarige leeftijd voor het hebben van problemen met rekenen.
Nooit heb ik het zelf te horen gekregen, en bij navraag bij mijn vader (mijn moeder leeft niet meer) bleek dat ik wel getest ben, maar dat mijn ouders toendertijd niet is verteld wat uit die testen gekomen is.
Daarnaast was ik door mijn astma als kind veel ziek, dus een achterstand was zo opgelopen.
Wat ik wel weet ik dat ik als kind een extra jaar op de kleuterschool heb gezeten, en dat ik altijd problemen had met rekenen.
Zo ging ik met rekenlessen in de 3e klas lagere school, naar de tweede klas, kreeg ik extra werk mee naar huis, en soms extra les voor de school 's middags begon.
Ik weet ook nog wel dat ik op woensdagmiddag een test gemaakt heb voor de school voor speciaal onderwijs (heette toen MLK) en dat bleek dat ik de antwoorden had omgedraaid 72 ipv. 27.
Een verademing toen ik na de kerstvakantie toen naar de MLK school ging, want er was niets frustrerender dan je best doen en het dan toch niet goed te hebben met rekenen.
Ze begonnen toen weer met rijtjes leren (1+1 etc.) en als je overhoort werd en het ging goed het volgende rijtje.
Na 3 jaar onderwijs in het speciaal onderwijs heb ik nog 3 jaar speciaal voortgezet onderwijs gehad, en ben zonder rekenen en Engels en een jaar extra op het LBO (huishoudschool) toch geslaagd met een diploma met 6 vakken op C-Nivo LBO.
Werken met een vast dienstverband is voor mij altijd moeilijk geweest.
Ik had op een gegeven moment wel een paar mbo-diploma's gehaald, maar mijn leeftijd werkte tegen me.
Want waarom iemand van 23 met MBO aannemen, terwijl je een 18 HAVO studente kan aannemen?
Maar ik heb wel altijd gewerkt, maar altijd op oproepbasis, jaarcontract etc.
Mijn rijbewijs heb ik wel gehaald, na 4 keer gezakt te zijn doordat ik door faalangst volledig blokkeerde, heb ik met een verlengd examen het roze papiertje wel gehaald.
Ik heb een slecht orientatiegevoel zo heb ik over een terugreis van amersfoort - Den Helder eens 3 uur bezig geweest, terwijl ik achter iemand aanreed, en toch een verkeerde afslag nam.
Gelukkig hebben we nu tom-tom.
Ook abstacte dingen daar heb ik moeite mee, en verder dan de eerste lessen wiskunde ben ik nooit gekomen.
Ik weet een les waar in ik op huishoudschool een rekenles kreeg waarin hij iets uitlegden, met groepjes, en elementen.
Zolang de tekeningetjes er bij zaaten kon ik de sommen goed maken, maak zonder tekeningen haalde ik gelijk een 4.
Ik kan me in het dagelijks leven redden, weet wat ik moet betalen en wat ik terugkrijg, maar een som als 13% van 75 is erg lastig al kom ik er uiteindelijk wel uit.
Het is een heel verhaal, maar dit illustreert wel het beste waar ik moeite mee heb.
IK kan er goed mee leven, ben getrouwd met een man die mijn zwakke kant opheft (hij is calculator bij een bouwbedrijf) en doordat ik als kind toch op de goede plek gekomen ben, is mijn ervaring toch positief, en zolang ikzelf rekening houd met mijn zwakke kanten, en mijn sterke kanten uitbouw, ben ik toch heel tevreden met mijn leven.
Ik hoop wat (h)erkenning te vinden, en misschien wat praktische tips waar ikzelf nog niet aan gedacht heb.
Dus ik hoop wat van jullie te horen
groetjes
