Zou ik dyscalculisch kunnen zijn?

Hier kunt u uw verhalen, opmerkingen en vragen kwijt, over dyscalculie bij volwassenen.

Moderators: Sébastien, Renée

Zou ik dyscalculisch kunnen zijn?

Berichtdoor Indigo » 10 Sep 2008 11:55

Hallo allemaal!

Ik ben 29 jaar oud en nieuw hier. Al een tijdje vraag ik me af of ik dyscalculie zou kunnen hebben. Mijn intelligentie is normaal tot bovengemiddeld en ik heb een ijzersterk geheugen en behoorlijk goed taalgevoel. Maar alles wat met cijfers te maken heeft blijft nogal achter. Het is nog altijd goed te doen, dus ik denk dat ik een redelijk lichte vorm heb, bovendien ken ik veel ezelsbruggetjes (vooral visualisatie werkt bij mij erg goed).
Ik zal eens een opsomming maken van wat er allemaal niet gaat zoals ik vind dat het zou moeten.

- Optellen, aftrekken en vermenigvuldigen van met name oneven getallen. 8+4 weet ik vrijwel meteen, 7+5 moet ik altijd over nadenken, terwijl dat eigenlijk een automatisme moet zijn. Dit weet ik te omzeilen door een dobbelsteen voor me te zien en de stippen te tellen. Het gaat langzamer dan ik zou willen, maar bij mij werkt het.

- Bepaalde rekenstof van de basisschool was moeilijk te begrijpen voor me. Vermenigvuldigen: "2x5, betekent dat je 2 groepjes hebt van 5 knikkers". Dat soort dingen bleven ze tegen me zeggen en het klonk als Chinees, tot ze uiteindelijk 2 bakjes erbij haalden en in ieder bakje 5 knikkers deden. Toen begon het concept vermenigvuldigen tot me door te dringen.

- Wiskunde, scheikunde, economie en natuurkunde waren een groot probleem op school. Ik heb dan wel weer uiteindelijk eindexamen wiskunde A gedaan op de HAVO en daar een 6 voor gehaald. Voor mij hielp het enorm dat wiskunde A verpakt zat in verhaaltjes. Je kon het voor je zien en beredeneren en dat was ook wat me uiteindelijk na veel hindernissen er doorheen heeft gesleept. Ik was zelfs uiteindelijk, na veel oefenen, redelijk goed in kansberekenen!

- Ik had vroeger een lui oog. Dat betekende dat op de kleuterschool mijn goede oog werd afgeplakt. Ik kon zo geen afstanden inschatten en knalde voortdurend overal tegenaan. Het luie oog is inmiddels bijgetrokken maar nog steeds heb ik veel moeite met het inschatten van afstanden.

- Ik wist praktisch heel mijn kindertijd het verschil tussen links en rechts niet. Het wilde er gewoon niet in. Uiteindelijk heb ik het geleerd doordat je met de duim en wijsvinger van je linkerhand een L kunt maken. Ik maak de L nu niet meer met mijn hand, maar ik zie wel nog steeds mijn hand voor me die de L maakt (opnieuw een zelfbedachte oplossing d.m.v. visualisatie). Soms vergis ik me nog.

- Ik heb veel moeite met telefoonnummers te onthouden. Het lukt me om een telefoonnummer dat ik moet draaien eventjes te onthouden door het hardop te herhalen en me uiterst te concentreren, en dan nog is de kans groot dat ik het door elkaar haal.

- Ik weet niet precies wat bijvoorbeeld mijn studieschuld is. Ik zit er zo een nul naast. En dat dat een groot verschil is, DAT snap ik dan nog wel. Ik schaam me dan ook altijd wel een beetje als ik weer ergens een nulletje naast zit.

- Bij contant betalen schat ik ongeveer of wat ik terug krijg, klopt. Soms weet ik het exact. Ik vind eigenlijk dat ik het altijd precies moet controleren, maar dat duurt te lang bij de kassa.

-Ik heb 25 rijlessen gehad. Het vordert zeer langzaam. Aan een tussentijdse toets ben ik zeer zeker nog niet toe.

- Ik ben professioneel zangeres. Noten lezen doe ik door de notenbeeldjes en patroontjes te volgen (als de bolletjes omhoog gaan wordt het hoger, en zo :P ) en in te schatten hoe het ongeveer zou moeten klinken, dus meer vanuit de artistieke en intuïtieve hoek dan vanuit de wiskundige hoek. Toch kan ik niet echt professioneel notenlezen, maar dat verberg ik redelijk goed met mijn goede geheugen: als ik iets een keer gehoord hebt, ken ik het vaak van buiten. Dat compenseert. Gelukkig maar, anders had ik misschien niet eens zangeres kunnen worden.

- Digitaal klokkijken gaat, maar ik moet er wel altijd bij nadenken. Bij 8.40 uur staat de kleine wijzer EN de grote wijzer op de 8 (hier heb ik over na moeten denken ja), dat is voor mij eigenlijk erg onlogisch!

- Als ik moe ben vergeet ik mijn huisnummer, pincode en mijn telefoonnummer, maar nooit mijn straatnaam of woonplaats

- Het nummer van een hotelkamer blijft bij mij absoluut niet hangen en ik moet verschillende keren op het kaartje kijken tgerwijl ik ernaar toe ga. Maar als ik er eenmaal een keer ben geweest onthouid ik het. DAT vind ik zelf grappig en heel vreemd.

- Ik heb een bijzonder slecht richtinggevoel en verdwaal soms zelfs op weg naar plaatsen waar ik al een paar keer ben geweest. Vreemd is dat mijn ruimtelijk inzicht dan wel weer goed genoeg is om met plezier en foutloos een ingewikkeld meubel-pakket van Ikea in elkaar te zetten.

- Het komt wel eens voor dat ik me een uur vergis, of afspraken op compleet de verkeerde datum in mijn agenda zet. Ik controleer meestal extra zodat ik het kan corrigeren.

- Plannen is niet mijn sterkste punt. Ik zet wekkers op de tijden dat ik de deur uit moet, anders kom ik overal te laat.

-...enz. enz. Zo kan ik nog wel even doorgaan!

Wat denken jullie, zou ik dyscalculie kunnen hebben? Ik weet dat je je kunt laten testen om het zeker te weten, maar ik vind dat ik er niet voldoende last van heb, noch heb ik om welke reden dan ook een dyscalculieverklaring nodig. Maar toch... zou het prettig zijn als het beestje een naam heeft!
Indigo
 
Berichten: 1
Geregistreerd: 10 Sep 2008 0:15

Berichtdoor Alathariel » 25 Sep 2008 6:58

Het zou kunnen, ik vind het er iig wel op lijken als ik dat allemaal zo lees. Maar wij kunnen het beestje geen naam geven, dat kan alleen met een test. Ik ben ook nooit getest, ik heb ook geen zekerheid.
Gebruikers-avatar
Alathariel
 
Berichten: 84
Geregistreerd: 12 Sep 2005 17:54
Woonplaats: Nieuw-Lekkerland

Berichtdoor JolandaP » 25 Sep 2008 16:28

De enige manier om erachter te kunnen komen is inderdaad een test.
Maar als ik dit zo lees lijk je enorm veel op mijn zoon van bijna 15, de overeenkomsten zijn bijna eng :wink:

Vanochtend hoorde ik dat onze zoon nu eindelijk getest gaat worden, zowel op dyslextie als dyscalculie...hij kan er perfect mee omgaan hoor, net als jij (petje af daarvoor overigens), maar voor hem zou het zoveel fijner zijn als hij het zeker wist.

Ook mijn man heeft het, maar die heeft absoluut geen moeite met op tijd komen, die heeft wel moeite met maten en meten, en dat is als timmerman zijnde natuurlijk essentieel om goed te kunnen.

Ook hij heeft zichzelf ezelsbruggetjes geleerd, vroeger had dit alles nog geen naam, en je moest toch wat?

Groetjes Jolanda
Gebruikers-avatar
JolandaP
 
Berichten: 6
Geregistreerd: 17 Sep 2008 9:44
Woonplaats: Hoogeveen

Re: Zou ik dyscalculisch kunnen zijn?

Berichtdoor Sébastien » 22 Okt 2008 20:08

Indigo schreef:Wat denken jullie, zou ik dyscalculie kunnen hebben? Ik weet dat je je kunt laten testen om het zeker te weten, maar ik vind dat ik er niet voldoende last van heb, noch heb ik om welke reden dan ook een dyscalculieverklaring nodig. Maar toch... zou het prettig zijn als het beestje een naam heeft!

Nou wat je allemaal opsomt zijn allemaal symptomen die duidelijk bij dyscalculie passen. Vooral links-rechts problemen, tijdproblemen (klokkijken) i.c.m. andere dingen die je noemt maakt de kans hierop duidelijk groter.
Gebruikers-avatar
Sébastien
Moderator
 
Berichten: 385
Geregistreerd: 10 Feb 2005 23:30
Woonplaats: Flevoland

Berichtdoor JolandaP » 22 Okt 2008 23:33

Hoi,

Ik merk aan mijn kind(eren) dat vooral het beeldend materiaal ze uitstekend helpt, moet je delen, pak een pen en papier en maak een taart met delen, zoveel delen als dat je nodig hebt, pas dàn snappen ze het.
En weet je?
Dat geeft niks, als zij dat nodig hebben...nou èn?
Onze jongste zoon, IQ bovengemiddeld, gediagnosticeerd met ADHD en Gilles de la Tourette heeft dit ook nodig en als ik dit allemaal zo lees denk ik arrgggggh niet weer eentje die het heeft.
Dit wil je niet voor je kind, aan de andere kant, het is niet anders en we roeien met de riemen die we hebben.
Het Renn4 heeft eindelijk een ambulant medewerkster gestuurd, wel maanden te laat als het aan mij ligt (Met de pasen dit jaar wisten we al dat we er eentje zouden krijgen), maar dankzij de leerkracht ( ook de IB-er van de school)heeft onze zoon vanaf dag 1 extra hulp gekregen en heeft hij eindelijk in de gaten wat de bedoeling is...YES!

Kop op mensen, jullie zijn nu volwassen, en nee het is niet leuk, maar nu is er hulp beschikbaar, tests, pak die met beide handen aan, zoek de wegen die naar Dyscalculie-Rome leidden, want die zijn er...ECHT!!!

Ik vecht voor mijn kids, vechten jullie voor jezelf, het is het waard!
Gebruikers-avatar
JolandaP
 
Berichten: 6
Geregistreerd: 17 Sep 2008 9:44
Woonplaats: Hoogeveen

Berichtdoor Alathariel » 02 Nov 2008 22:02

JolandaP schreef:maar nu is er hulp beschikbaar, tests, pak die met beide handen aan


Tsja, ik zou niets liever willen, maar ik kan het niet betalen. Ik ben jaren bezig geweest met zoeken naar een betaalbare test, en ik heb het opgegeven. Onder de 500 euro kan ik niks vinden, en dat heb ik simpelweg niet.
Gebruikers-avatar
Alathariel
 
Berichten: 84
Geregistreerd: 12 Sep 2005 17:54
Woonplaats: Nieuw-Lekkerland

wat herkenbaar....

Berichtdoor JoAnne » 08 Apr 2009 12:51

Wat herkenbaar.

Hall0

Ik heet JoAnne en ben nieuw hier op het forum...
Ik ben niet getest ofzo, maar had al weleens gehoord over dyscalculie.
Deze week kwam ik op een site over dyscalculie. Ik zag zoveel herkenbare dingen, dat er bij mij heel veel puzzelstukjes op z'n plaats vielen. Ik vroeg me al heel vaak af, waarom ben ik zo...Chaotisch, waarom kom ik altijd overal te laat, terwijl ik me suf ren en voor mijn doen het heel goed inplan. maar waarschijnlijk denk ik altijd dat mijn minuten langer duren dan bij een ander, want ik kom altijd tijd te kort. (daar herken ik dan ook weer dat traag zijn in). heel erg frustrerend.
Ook voel(de) ik me altijd dom en voel ik me gauw aangevallen als mensen mij passeren of niet naar mijn bevindingen luisteren... Hallo, denk ik dan ik ben niet dom, ik kan alleen niet rekenen hoor....
Vaak denk ik dan terug aan mijn basisschool tijd, waar in voor mij al die ellende rondom rekenen. cijfers enz begon...Je niet begrepen voelen door je leraar, het (idee) dat je wordt uitgelachen door je klasgenoten, kinderen zijn gemeen hoor... ook zij luisteren niet als je een oplossing ergens voor hebt. Zovan pff euh ja hoor JoAnne... En... wat vindt jij!!!
Gelukkig had/ heb ik best leuke vriendinnen hoor, die daar geen punt van maken/ maakten.
Ook nu nog, dan klap ik dicht als ik, zeker in het bij zijn van anderen, iets uitmoet rekenen. alle logische denken is dan verdwenen... als je alleen bent kijkt er tenminste niemand op je vingers, zoals ze dat op school wel deden... en dan niet zeggen van JoAnne, zal ik je even helpen, dat moet je zus of zo doen. Maar zucht.. heb je dat alweer fout.. je moet toch echt beter je huiswerk maken en opletten. Enorm frustrerend en ook zeer slecht voor je zelfvertrouwen, dat mensen/ leraren niet eens de moeite doen je te begrijpen. Je wordt heel gauw als een luie of vervelende leerling afgescheept.
nu zeg ik vaak al wel Jah ik kan gewoon niet rekenen... heel vervelend, maar het is niet anders.
Wat ik veel erger vindt is dat ik steeds te laat kom en dan steeds mensen teleurstel. (En mezelf nog het meest) nu spreken mensen vaak met me af een half uur eerder. (of ik zeg het zelf :))
duss. nou ik geloof dat ik nu al wel een heel lang verhaal heb geschreven, wat fijn om zo te kunnen "spuien" en je wordt gewoon begrepen.
Wees dankbaar voor je verkregen talenten!
Denk niet in problemen, maar in uitdagingen!
Ik ben mens, dus niet perfect...
ik ben, dus ik leef.
JoAnne
 
Berichten: 1
Geregistreerd: 06 Apr 2009 23:54
Woonplaats: Vriezenveen


Terug naar Dyscalculie bij volwassenen

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 7 gasten

cron