Ik ben een man van tegen de 40 en mij is verteld op de basisschool dat ik cijferblind zou zijn. Recentelijk ontdekte ik dat dat dus dyscalculie heet.
Ik heb nooit een test gedaan of zo en heb lang geaccepteerd dat men vroeger gelijk had. Soms twijfelde ik daaraan omdat ik ook nooit echt moeite heb gedaan om te kunnen rekenen, maar dat was mischien dan ook wel omdat het nooit lukte ...
Ik heb me er vroeger verder nooit in verdiept en het is me altijd gelukt om mn reken achterstand verborgen te houden en te verbloemen. Ik heb verder nergens anders last van en dat was dan ook mijn reden om te twijfelen of ik wel dyscalculie had. Het gaat namelijk heel vaak gepaard met een gebrek aan ruimtelijk inzicht, geheugen problemen en gebrekkig analytisch vermogen en soms zelfs ook in meer of mindere mate met dyslectie. Ik heb daar allemaal geen last van, ik kan gewoon niet goed rekenen, da's alles.
Vroeger op school is het zoals met velen hiero lees ik al, goed mis gegaan. Best trieste verhalen. Op de basis school werd ik als een soort geestelijk gehandicapte behandeld en wilde ze me in eerste instantie naar een LOM school sturen. Ik ben toen op mezelf daar es gaan kijken naar het schoolpleintje en ik heb staan te janken: jochies kwijlend op de schommel, schele meisjes met dikke lippen en andere waarvan de ogen te ver of te dicht uit elkaar stonden. Het waren net geen kinderen met down syndroom maar het kwam aardig in de buurt. Ik heb daar verder alle respect voor dus begrijp me niet verkeerd, ik hoorde daar alleen niet tussen
Dat is dan ook gelukkig niet doorgegaan en ik ben naar een school gegaan voor moeilijk opvoedbare kinderen met een leer achterstand. Als je de wiki leest over LOM onderwijs zou je denken dat dat hetzelfde is maar geloof me, dat is het absoluut niet. Dit was eigenlijk een gewone mavo vol met irritante eigenwijze ettertjes die een paar schoppen onder hun hol nodig hadden. Ik voelde me daar helemaal thuis
. Kleinere klassen en een extra brugklas zodat er meer aandacht geschonken kon worden. Volgens mij hadden de leraren ook les gehad om met agressieviteit en andere gekkigheden om te kunnen gaan.
Behalve dat ik vaak onvoldoendes had voor wiskunde ging het met natuurkunde juist goed. Met programmeer lessen kwam ik vaak als beste uit de bus.
Door mijn eigen laksheid ben ik uiteindelijk na 5 jaar in 3 mavo van school gekicked maar ik heb nooit getwijfeld aan mijn eigen kunnen. Ik ben altijd bijzonder zelfverzekerd geweest (en nog steeds) en ben gaan werken. Eerst in fabrieken en ander ongeschoold werk maar dat kwam me snel de strot uit. Ik kwam er al snel achter dat daar geen eer te behalen viel en ontdekte al snel dat je er met hard werken alleen niet komt. Mensen in leidinggevende posities bakten er vaak niets van, snapte dingen niet maar zaten tot aan hun oksels of enkels bij hun bazen in hun achterwerk ... Ik werd vaak uitgekotst door mijn eigenwijze houding, arrogantie en omdat ik altijd alles beter wist en altijd de discussie maar aanging met iedereen.
Ik ben later terug gaan studeren, heb m'n MBO diploma gehaald (met en 8 als laagste cijfer en een paar tienen als eindcijfers) en heb nu een goeie baan in de IT. Ik heb nog HBO gedaan maar de stof stond me niet aan en ben ik afgehaakt. Ik vond het veel te theoretisch en had niet het idee dat het de 4 jaar avond studie waard was qua opgedane kennis. Het staat uiteraard wel goed op je CV en in dat opzicht had ik het door moeten zetten maar da's achteraf gepraat. Verder op een paar niet noemenswaardige incidentjes na heb ik eigenlijk nooit problemen gehad met niet goed kunnen rekenen (start/run/calc <enter>)
. Even rond kijken dat niemand toevallig zit te kijken dat ik 8*7 aan het uitrekenen ben .
Ik heb het verder dus nooit iemand verteld en ik praat er eigenlijk nooit over en dat wil ik zo houden. Ik heb daar verder ook geen behoefte aan, het belemmert me verder niet in mijn leven en het staat me ook niet in de weg om mijn volgende stap in mijn carriere te maken. Ik sta ook gewoon onbeschaamt 30 seconden lang naar mn wisselgeld te staren om te zien of ik niet belazerd wordt, en zeg gewoon dat het niet klopt terwijl dat wel het geval is. Dan telt ze het na (en blijkt ze zelf ook niet te kunnen rekenen, duh), dan zeg ik netjes sorry maar is het ondertussen wel nageteld
.
Ik vraag me nu nog steeds af of ik wel cijferblind ben omdat ik geen last heb van al die andere zaken (zie hierboven), en toen las ik dus ergens dat er zeldzame gevallen zijn die geen bijverschijnselen vertonen (hoe lelijk klinkt dat dan, "bijverschijnselen"
). Voor mezelf wil ik het eigenlijk wel weten. Soms denk ik je bent gewoon een luie sukkel en je moet er wat meer moeite voor doen. Ik ben ook best lui dus ... Goed, ikke oefenen en basis school tafeltjes opdreunen, zit ik dan een vent van bijna 40, 1+1 =2, 1+2=3 etc. Kom ik bij de tafel van 7 of zo en dan gaat het niet zo vlot meer 
. De eerste paar gaan allemaal wel maar eerlijk gezegd heb ik al gewoon moeite met de tafels. Best wel triest eigenlijk. En het gekke is dat ik ze gewoon niet onthoud. Toen las ik dus weer ergens anders (op deze site?) dat lange termijn geheugen daaraan gerelateerd is en toen viel er een kwartje (of was het een dubbeltje?). Ik krijg die klote tafeltjes er gewoon niet in, ik kan van alles onthouden en kan de gekste boeken lezen over IT gerelateerde zaken en dat gaat erin als zoete koek, maar als ik moet onthouden dat 8+7 15 dis an lukt dat niet of ga ik twijfelen. Ik presteer het dus om te denken dat 8*7 15 is 
.
Ik heb een tijdje gedart en deed vaak in me eentje 501. Scores die je gooit worden van 501 afgetrokken en het is dus de bedoeling om dat in zo min mogelijk beurten te doen en met een dubbel te eindigen. Omdat je met darten veel dezelfde combinaties gooit is het redelijk gemakkelijk. Ik speelde dus met mensen die de score al wisten op het moment dat de laatste pijl het bord raakte ... liepen ze naar het bord en schreven een getalletje op ... ik was in me eentje vaak een paar minuten bezig, maar dat ging op een gegeven moment wel beter. Het is dus wel degelijk te oefenen en te verbeteren, tenzij ik dus geen dyscalculie heb en inderdaad gewoon lui ben
Ik zou dat dus wel willen weten. Gewoon voor mezelf, ben ik nou lui of heb ik echt een excuus? Als ik echt een excuus heb, zijn er dan methoden om het toch te trainen? Gewone lessen helpen niet echt (dat heb ik geprobeert) en dat beetje wat ik had geleerd met darten is er echt allang vervlogen (geheugen problemen?).
Ik had dus ooit een maatje die kon hoofdrekenen in hexadacimaal, tot wel 4 cijfers rekende die optellen en aftrekken gewoon uit z'n blote bolletje uit, binnen een paar seconden. Hij was soms sneller dan ik met een reken machine, en dan was ik toch wel een beetje jaloers
Dus, lui of cijferblind? Is het te trainen op latere leeftijd en is er een speciale methode voor een dergelijke tekortkoming?
Ik ben benieuwd ... Thx!
. Je vraag zal daarnaast mogelijk al beantwoord zijn, gezien het bericht in 2010 gemaakt is....