Voorstellingsshow

Hier kunt u uw verhalen, opmerkingen en vragen kwijt, over dyscalculie bij volwassenen.

Moderators: Sébastien, Renée

Hoe voel jij je tegenover je dyscalculie?

Ik kan er ook de positieve kanten van inzien
3
60%
Ik heb het er erg moeilijk mee, maar ik leer het aanvaarden
0
Geen stemmen
Ik heb het er ontzettend moeilijk mee en kan het niet aanvaarden
0
Geen stemmen
Wanhoop, verdriet, onmacht: ik zal het nooit kunnen aanvaarden
2
40%
 
Aantal stemmen : 5

Voorstellingsshow

Berichtdoor Tineke » 23 Apr 2008 9:11

Hoi hoi,

ik ben Tineke, geboren op 03.05.1986. Sinds de kleuterklasjes heb ik problemen met rekenen en rekenvaardig inzicht. In mijn lagere schooljaren zei de meester gewoon dat ik mijn best niet deed en heeft hij mij vernederd tot op de draad, zelfs waar mijn ouders bijwaren. Ik ben toen veranderd van school en daar deed ik zogezegd weer mijn best niet. In het middelbaar hebben ze me dan laten testen en toen bleek ik dat ik al niet meer mee was met het rekenen van in het vierde leerjaar. Ik ben toen naar een logopediste geweest en dat ging goed... zolang ik bij haar was. Maar eens ik de deur van de praktijk achter me dicht trok was alles weer weg. De lerares van het eerste middelbaar gaf me steeds alle antwoordenboekjes mee naar de logopediste en heeft me zelfs 1 keer op het podium geroepen van een schoolfeest als "studente met het meeste doorzettingsvermogen". Omdat ze wist hoe moeilijk het was. Ik ben dan uiteindelijk naar het beroepsonderwijs gegaan waar ik eht minste wiskunde ging krijgen en daar ging het redelijk. Ik had een leerkrachte die mij gerust liet: als iedereen elk om de beurt een antwoord moest geven, sloeg ze mij over: dan moest ik mezelf niet voor schut zetten. Ze verbeterde ook iets losser dan bij andere mensen. Uiteindelijk ben ik in het werk geraakt en per toeval op de dienst facturatie van Electrabel. Ik beheer daar dus dossiers van facturatie, betalingen, betalingsproblemen etc. Bij momenten is het met bloed zweet en tranen maar ik kan het probleem prima camoufleren. Alleen kom ik soms te laat uit lunch omdat ik het uurwerk verkeerd gelezen heb enzo. Ik vertel heel weinig mensen over het probleem omdat de meest het toch banaliseren. Mijn papa heeft het ook, rekenproblemen. Ik ben er tot nog toe al mijn gehele leven door achtervolgt en ik heb ook de job van mijn dromen moeten laten liggen daardoor. Het is een handicap, alleen zie je 'm niet en bestaat hij zogezegd voor veel mensen niet. Maar het is een even grote lijdensweg als een andere handicap. Hij heeft me al watervallen van tranen gekost, uitbarstingen van onmacht, maar het helpt niet. Je kunt er enkel mee leren leven.
Het leven van alledag, van me af geschreven, alles wat ik verafschuw en graag mag, door de zon in mijn hart gedreven.
Gebruikers-avatar
Tineke
 
Berichten: 15
Geregistreerd: 22 Apr 2008 20:33
Woonplaats: Kortrijk

Terug naar Dyscalculie bij volwassenen

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 19 gasten

cron