Mijn naam is Jitske ik ben 22 jaar en ben momenteel aan het afstuderen in de opleiding Sociaal Pedagogisch Hulpverlener (HBO). Vanaf mijn lagere schooltijd weet ik al dat ik Dyscalculie heb, mijn broer had overduidelijk dyslexie en toen hij getest werd kwam mijn moeder erachter dat ik hetzelfde had maar dan met cijfers.
Zij heeft dit dan ook gelijk tegen mijn nieuwe leraar gezegt (we waren net verhuist), alleen die wou er niks van weten en vond mijn niveua zo laag dat hij me twee klassen terug wou plaatsen. We hebben toen contact opgenomen met de leraar in mijn vorige dorp en die heeft een woordje gewisseld met mijn nieuwe leraar, ik ben dus niet terug geplaatst. Tijdens mijn CITO-toets kwam het advies vbo/mavo ik ben naar de mavo gegaan, waar mijn moeder gelijk aan de leraren door heeft gegeven dat ik waarschijnlijk dyscalculie had en dus niet goed kon rekenen. Op de mavo mocht ik van de leraren dus altijd gebruik maken van rekenmachine, ik had een speciaal gemaakte breukenkaart en een hondertal en kreeg een keer in de week bijles van een remedial teacher, ze was er speciaal voor kinderen met leerproblemen. mede dankzij mijn moeder en nog een aantal ouders met kinderen met dyslexie en dyscalculie is zij er gekomen. Mijn moeder had dan ook twee kinderen met leerproblemen op deze school, mijn broer dyslexie en ik dyscalculie (we zijn geen tweeling). Voordat ik begon met de bijles ben ik getest en zat ik op niveau van groep 4 en aan het eind ben ik weer getest en zat ik op niveau van groep 7, waar ik waarschijnlijk nog steeds in zit
Ik kon pas echt klokkijken toen ik 16 was en heb nog weleens moeite als er geen cijfers op de wijzerplaat staan. Tafels had ik geleerd als een opzegversje en daardoor wel een tafeldiploma gekregen alleen nooit kon ik een goed antwoord geven als ze de tafels doorelkaar gooiden, staartdelingen snap ik helemaal niks van. In de winkel betaal ik veel met grootgeld en vertrouw ik erop dat ik genoeg terug krijg. Maar ik wil altijd wel alles zelf uitrekenen als we bijvoorbeeld op een terasje zitten en ik moet betalen dan moeten mijn vrienden mij niet proberen te helpen, ik kan het namelijk wel het duurt alleen wat langer! Iedereen om me heen weet dat ik dyscalculie heb, dus dan willen ze wel helpen, maar soms wil je het ook gewoon zelf doen ook een beetje schaamte tegenover de serveester denk ik, zo groot en dan kan ze niet eens 3, 45 uitrekenen.
