voorstellen

Hier kunt u uw verhalen, opmerkingen en vragen kwijt, over dyscalculie bij volwassenen.

Moderators: Sébastien, Renée

voorstellen

Berichtdoor jchillie » 03 Dec 2007 13:04

Hallo allemaal,

Mijn naam is Jelte en ben 25 jaar. In tegenstelling tot alle dames op deze site ben ik een jongen. Ik heb tot nu toe (10 min) op deze site geen enkele jongen gezien die met dyscalculie kampt. Misschien heb ik niet goed gekeken??

Het is bij mij vanaf jongs af aan al geconstateerd. Mijn moeder was de eerste die er achter kwam dat het rekenen en de bijbehorende moelijkheden met taal, planning, klok kijken en het "zien" van verbanden en dergelijke erg lastig waren voor mij.

De basisschool hield er redelijk rekening mee en heeft bijlessen geregeld voor me.
De volgende school (VBO Groen) was vooral veel praktijk en kosten me niet erg veel moeite. De vakken wiskunde, economie, schei en natuurkunde hebben me echter veel problemen opgeleverd. Ik ben regelmatig de klas ingesleurd omdat ik gewoonweg niet wilde. Door de afkeer en het niet willen rekenen en het feit dat de hele klas daarvan mee kon genieten heb ik een aantal lastige gewoontes ontwikkeld waaronder stotteren. Als je niet kan rekenen en mensen snappen niet dat je het verband tussen getallen niet ziet wordt je zoals zoveel vermeld hier op deze site voor dom of zelfs nog erger aangezien. Deze school heb ik uiteindelijk goed afgesloten ondanks de zeer slechte cijfers voor de bovengenoemde vakken. Na deze school ging ik naar de MBO Sport en Recreatie. Sport is altijd en nu nog een belangrijk gegeven geweest in mijn leven. Tijdens deze periode ben ik helemaal opgeleefd en heb mezelf erg veel ontwikkeld. Doordat ik niet hoefde te rekenen kon ik mijn eigen ding doen en heb deze school met succes doorlopen.
Het stotteren en de afkeer voor rekenen begonnen steeds meer te verdwijnen. Toen ik aan mijn 3e school begon was het stotteren al 2 en een half jaar weg en kon ik redelijk open over mijn reken probleem praten. Het heeft me op de volgende opleiding ( HBO hogere opleiding tot buitensport instructeur en outdoormanagement) geholpen. Deze heb ik ook met succes afgesloten. Ik ben nu op een niveau dat ik over dyscalculie kan praten, grapjes maken en er oplossingen voor kan bedenken.

Dit voorgaande verhaal neemt niet weg dat ik er wel degelijk last van heb. tot de 20 met + rekenen gaat nog, hoger lukt met veel moeite. Om maar niet te spreken over -, delen en vermenigvuldigen.
Ruimtelijk inzicht heb ik erg verbetert door mijn sporten, (voetbal, kickboksen en verder vele sporten de basis van geleerd) tijd aflezen op een analoge klok kan ik mondjesmaat.
Rekeningen betalen via internetbankieren gaat goed, afrekenen in winkels weet ik vaak niet of ik belazert wordt dus veelal pinnen in dat geval. Taal en planning heb ik vele handigheidjes in ontwikkeld.

Ik ben zelf van mening dat als je kan toegeven tegenover anderen dat je met rekenen en alle dingen die daarbij komen kijken moeite hebt, dat je al een heel eind bent. Je kan dan handigheidjes bedenken met anderen, en hulp vragen.
Ik heb doordat ik van muziek en sport houdt, leerdingen geleerd met behulp van melodies en tijdens in de praktijk dingen doen dus bijvorbeeld tijdens tuinieren of koken.

Misschien al met al een beetje een warrig verhaal geworden. Ik vind het moeilijk om mijn verhaal in tekst om te zetten omdat dyscalculie in al mijn levensactiviteiten zit. Ik hoop op reacties om ervaringen uit te wisselen. :)

Groeten!
Jelte
jchillie
 
Berichten: 1
Geregistreerd: 03 Dec 2007 12:05
Woonplaats: Leiden

Berichtdoor Administrator » 03 Dec 2007 13:24

Dag Jelte, welkom op het forum!

Je bent niet de enige jongen, maar veel zijnhet er niet. Leuk dat je jouw verhaal hier wil vertellen...totaal niet warrig hoor! Zo zie je maar weer dat de volhouder wint!
met vriendelijke groet,
Administratie Dyscalculie

www.dyscalculie.org
info@dyscalculie.org
Gebruikers-avatar
Administrator
Site Admin
 
Berichten: 30
Geregistreerd: 01 Sep 2003 10:29
Woonplaats: Gelderland

Berichtdoor Maria » 03 Dec 2007 19:00

Dag Jelte,

Nou jou verhaal geeft ons weer hoop.

Onze zoon van 13 zit nu op vmbo-t sportklas.

Hij houd ook erg van sport en muziek, en is taalkundig gelukkig sterk.

Hij heeft we erg veel moeite met zijn dyscalculie. Durft ook niet goed elke keer zijn vinger op te steken als hij het weer niet weet.

Hopelijk komt hij zo ver als jij !
zoon 13 vmbo-t
Maria
 
Berichten: 12
Geregistreerd: 28 Sep 2007 7:57
Woonplaats: Noord Brabant


Terug naar Dyscalculie bij volwassenen

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 17 gasten

cron