voorstellen

[Christel]

Hallo allemaal,
Ik ben Christel ik ben 36 jaar en ben al geregeld op deze site rond aan het neuzen. Nu ben ik zover om zelf actie te ondernemen en te reageren. Dit is wel een stap. Ik krijg het gevoel dat ik nu dan echt erbij hoor, door me officieel aan te melden.
Even uitleggen hoe het zit! Ik heb altijd moeite gehad met rekenen. Op de lagere school bijles gehad, thuis met mijn moeder veel geoefend. Maar dat heeft niet mogen baten. Daarna heb ik alles wat betreft rekenen ontweken. Ik voel me mede hierdoor best onzeker en heb hierdoor ook minder mogelijkheden gehad om een leuke baan te kiezen. ik was zo bang om tegen mijn rekenproblemen aan te lopen dat ik dat allemaal ontweek. Ik heb jaren gepoetst in een g.v.t met verstandelijk gehandicapten. en nu werk ik al een tijdje als verzorgingsassistente bij meervoudig gehandicapte kinderen. Wat ik graag doe.
Ik heb nooit met iemand over dit probleem gepraat uit schaamte. Ik kwam een artikel tegen in Mijn geheim over dyscalcullie, en toen ben ik gaan zoeken naar informatie op internet. Ik was zo blij met allemaal die herkenning van jullie verhalen. en nu wil ik mijn verhaal kwijt omdat dit zo oplucht dus vandaar dit lange verhaal. Ik ben benieuwd naar de eerste reacties.
groetjes Christel

[Renée]

Hallo Christel, wat goed van je om te reageren en natuurlijk ook een welkom voor jou.
Je hoeft je niet te schamen hier hoor en trouwens nergens...iets niet kunnen is geen schande. Kijk maar eens naar wat je zelf al bereikt hebt. Ik denk dat met je vak je al heel wat gehandicapten gelukkig hebt gemaakt.

Heb je dat artikel in Mijn geheim nog? Ik zou het graag willen lezen.
Je kunt het sturen naar info@dyscalculie.org

[Christel]

Hoi Renee.
Als eerste: ik heb het artikel van mijn geheim nog, alleen heb ik mijn man nodig om dit te kunnen mailen. Maar het komt er dus aan.
Hierin stonden persoonlijke verhalen van mensen die dyslexie en/of dyscalculie hadden. Maar ook hier was het meeste gericht op dyslexie. Weinig over dyscalculie vond ik. Maar hierdoor werd ik wel wakker geschud en ben ik op deze site terecht gekomen. Het typische vond ik er wel aan dat wij de leesmap hadden opgezegd, en dit artikel stond in het laatste blad wat we kregen. Net op tijd anders was ik hier voorlopig of nooit uitgekomen. (toeval?)
Trouwens wat jij schreef. Ik weet dat ik me niet hoef te schamen over wat je niet kunt. Ik werk jaren met mensen met een verstandelijke beperking. En ik heb voor iedereen begrip en respect. Maar...als het jezelf betreft voelt het toch anders.
Ik vraag me af of er meer personen zijn die zo'n geheim maken van dit probleem, of is iedereen hier open in naar anderen toe. (fam. vrienden. vreemden) Wat ik tot nu toe hoor zijn de meesten hier toch wel eerlijk in.
Ik heb het gewoon altijd verdrongen. ik heb het mijn man ook pas na enkele jaren verteld. Ik heb hem wel eens gezegd dat ik het gevoel had dat ik een soort dyslexie had maar dan in de vorm van rekenen.
Ik had geen idee dat er zoiets bestond.
Verder weet nu niemand dat ik hier mee zit. terwijl ik een fijne familie en wat vriendinnen heb die zich zeker zullen afvragen waarom ik hier zolang alleen mee heb rondgelopen. Stom he!
Ik ben nu wel van plan om met mijn ouders en zus te gaan praten.
Weer een stapje vooruit. Dus er zit een kleine vooruitgang in.
Wat ik nog niet had vermeld en toch wel belangrijk: Ik ben getrouwd en heb een jongen van 3 en een meisje van 1.5jaar. dus wat dat betreft heb ik een fijn leven en geniet ik er iedere dag van. Je kunt niet alles hebben he. dus mij hoor je niet klagen.
Weer even genoeg geschreven voor nu.
Groetjes Christel.[/u]

[Christel]

Hoi Renee
De woorden die op je site staan: dilemma's, chaos en survival. Hebben die echt met dyscalculie te maken. Gaat dit over het rekenen en getallen of ook op andere gebieden.
Omdat ik nogal chaotisch ben waar ik best veel last van heb, thuis en op mijn werk.
Ik ben vaak met veel dingen tegelijk bezig, de struktuur waarin ik werk is vaak zoek. waardoor ik niet af krijg wat ik zou willen. Ik spring van de hak op de tak en wordt soms gek van mezelf. Eerst afmaken waar je mee bezig bent. Maar ja!!
Heeft dit allemaal misschien er ook iets mee te maken of wil ik nu teveel op discalculie schuiven?

[Renée]

dilemma's, chaos en survival
dilemma's: kan ik dit of niet, onzekerheid, kan ik wel een leuke opleiding doen?
chaos: cijfers lopen door elkaar heen, waar moet ik staan in het veld bij een teamsport, schrijf ik word nu met een t,d of dt.....
survival: hoe ga ik hiermee om, hoe sla ik me er doorheen, hoe vertel ik het?

Structuurloosheid kan bij dyscalculie horen en ook erg onzeker maken.
Is er geen mogelijkheid je te laten testen? Je kunt dan zien waar je problemen zitten en misschien is er nog wat aan te doen.
Ook in practische zin zoals geld terugkrijgen bij de kassa en zien of het goed is of niet.
Het kan me goed voorstellen dat je onzeker wordt door je rekenproblemen, maar door zeker te weten of en in hoeverre je dyscalculie hebt, kom je weer een stuk verder.

Het feit dat je erover schrijft hier is al een stap!