Kom me ook voorstellen hier!

Hier kunt u uw verhalen, opmerkingen en vragen kwijt, over dyscalculie bij volwassenen.

Moderators: Sébastien, Renée

Kom me ook voorstellen hier!

Berichtdoor Denies » 28 Jun 2007 9:40

[color=brown] [/color][font=Times New Roman] [/font]

Hallo mensen,

Ik ben Denise 22 jaartjes jong. Ik heb dus ook Dyscalculie en dat is vorig jaar getest en definitief vastgesteld dat ik dat heb.

Ik zal in het kort proberen te omschrijven hoe het in mijn leventje is gelopen..
het begon bij mij op de basisschool in groep 3/4 ik ging over en moest meteen de 1e 3 tafels uit mijn hoofd leren. Dat ging dus voor geen meter en uiteindelijk ging ik naar een school met speciaal onderwijs. Het ging daar erg goed had het naar mijn zin, maar mijn rekenen lag veel lager dan bij de andere kinderen. Ik vond vooral muziek les leuk en in taal was ik erg goed!

Toen moest ik naar de hogere school en kreeg ik wiskunde.. nou dat was een ramp! Ik liep altijd achter en liet vaak mijn huiswerk door vriendinnen maken .. Heeel vaak zat ik beneden aan tafel met mijn handen letterlijk in het haar en een boze vader die om me heen liep.. ik zou het volgens hem MOETEN snappen. maar het ging er gewoon echt niet in.

Opzich mijn examens gehaald met een 5 geloof ik. Ik zat op het IVBO niveau. Na mijn school ben ik meteen gaan werken ivm pesten de laatste 2 jaar wilde ik niet meer naar school. Vanalles en nog wat gedaan en uiteindelijk werk ik nu 5 jaar bij een bedrijf die mij helpt zoeken naar een juiste baan. (wat dus niet lukt!) Heel frustrerend!! Ik heb 2 jaar geleden een opleiding van een jaar gedaan bij het ROC voor telefoniste/ receptioniste. Ik heb het gehaald maar verder kon ik niet want dan kreeg je boekhouding.. Ik weet nog zo goed, de juf zei: Doe maar een rekentest dan kunnen we kijken op wel niveau je zit, nou ik zat daar voor dat beeldscherm in een lokaal met mensen die ik niet kende, ik kreeg de 1e vraag, euhmm weet ik niet volgende.. euhm weet ik niet .. en zo ging dat alle vragen door en uiteindelijk stond er heel groot op mijn beeldscherm : U behaald het niveua 1 nog niet. Ik moest wachten op de juf, en kon dat dus niet van het scherm halen (als iemand dat zou zien!!) dus ik ben die dag huilend naar huis gelopen, dat kwam ff hard aan!

Ik werkte toen dus al aan de balie, daar kwam mijn leidinggevende erachter dat mijn rekenen enzo niet echt zoals bij anderen ging. Vooral bij het faxboek, daar staan volgnummers in. Elke keer kwam ik in de knoop want dan staat er bijvoorbeeld: 3700 en dan komt 3701 dan kijk ik dus alleen naar het achterste getal dat doorteld van 0 naar 1 en dan 2.. maar op een gegeven moment komt 3709 en dan komt dus 10 maar dat gaat niet op die manier! haha zo zijn ze erachter gekomen en heb ik me laten testen. Daar kwam het dus ook uit. Ik was net als de rest wat ik hier lees, blij dat ik niet dom was!! en iets heb wat een naam heeft en dus niet steeds uit hoef te leggen dat ik niet zo goed kan rekenen, maar dyscalculie heb!

Het is nu voor mij erg moeilijk om een passende baan te vinden, want bij elk telefoniste / balie werk komt er altijd wel iets bij wat je dus niet kan door je dyscalculie.

Zo ik laat het even hierbij, ik vind het wel erg fijn om van anderen verhalen te lezen, het is zo herkenbaar wat iedereen schrijft!
En wat ik altijd zo verveled vind is dat mensen zeggen: Ja daar heb je toch een rekenmachientje voor! (duhhh zo werkt dat niet!) en van: de kassa doet het werk voor je, ja klopt maar je moet wel kunnen pakken wat je terug moet geven he. ;)
Denies
 
Berichten: 3
Geregistreerd: 27 Jun 2007 18:42
Woonplaats: waalwijk

Re: Kom me ook voorstellen hier!

Berichtdoor Alathariel » 04 Jul 2007 21:09

Denies schreef:Heeel vaak zat ik beneden aan tafel met mijn handen letterlijk in het haar en een boze vader die om me heen liep.. ik zou het volgens hem MOETEN snappen. maar het ging er gewoon echt niet in.


Och, dat klinkt zo bekend! Ik was ook een ramp in wiskunde, op een gegeven moment zou mijn vader me dan elke avond ermee helpen. Hij is er heel goed in. Maar zijn probleem is dat het voor hem zó simpel is, dat hij niet kan bevatten dat iemand het niet snapt. Als ik iets na 3 keer uitleggen nog niet snapte, werd hij echt heel kwaad, omdat hij dacht dat ik hem voor de gek hield. Hij vroeg dan bijvoorbeeld om even hardop te denken bij het berekenen van iets, maar ik dacht gewoon niets, er kwam niets, ik snapte het écht niet. Daarnaast had ik toen heel veel last van faalangst, dus als ie zo kwaad werd, kreeg ik ook nog spontaan een black-out van angst voor zijn boosheid, en dan kwam er helemaal niks meer uit.
Elke avond was het weer raak, hij werd steeds kwader, en ik zat alleen maar vreselijk te huilen. Elke avond hadden we ruzie, hij kon gewoon echt niet bevatten dat ik iets niet snapte, wat voor hem zo simpel was. Damn, wat was dat erg...
Gebruikers-avatar
Alathariel
 
Berichten: 84
Geregistreerd: 12 Sep 2005 17:54
Woonplaats: Nieuw-Lekkerland


Terug naar Dyscalculie bij volwassenen

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 12 gasten

cron