Hoi! (voorsteltopic)

Hier kunt u uw verhalen, opmerkingen en vragen kwijt, over dyscalculie bij volwassenen.

Moderators: Sébastien, Renée

Hoi! (voorsteltopic)

Berichtdoor Yoshiko » 09 Mei 2007 9:54

Hoi allemaal,
Ik zie dat veel mensen een 'voorstelbericht' hebben geschreven. Misschien is het handig om 1 'voorsteltopic' te maken, waarin iedereen die nieuw is zich voor kan stellen. Of bestaat die al? (dan heb ik hem niet gevonden, sorry).
Laat ik dan maar beginnen. Ik was heel blij toen ik deze site gevonden had. Ik heb nooit een test gedaan voor discalculie, bij mij in de klas was bijna iedereen 'slecht in wiskunde'. Dus we kregen met z'n allen bijles.
Maar wat bij mij anders is is dit:
-ik ben wel heel goed in talen en creatieve dingen(positief beginnen...)
-ik kan niet fatsoenlijk klokkijken. In de tweede zei ik dat ik om vijfentwinting over zeven van huis ging. Sindsdien bedenk ik afleidingsmanouvres zodat ik even bedenktijd heb.
-links en rechts levert zoveel problemen op dat mijn moeder al dertig meter voor een kruising links, links! begint te roepen. Ze wil niet wijzen, 'want dan leer je het nooit' Nou, goed, ik ben nu 21 en ik raak nog steeds zo in verwarring dat ik vaak gewoon afstap.
-ik ken de tafels niet. op de basisschool moest ik extra oefeningen doen, maar het heeft niet geholpen.
-hoofdrekenen is echt een ramp. Als ik drie dingen optel bijvoorbeeld 21+34+17 dan doe ik 21+34 = 55 vervolgens moet ik nog een keer vragen 'wat is dat derde getal ook alweer?' Op hetzelfde moment dat ik '17' hoor, ben ik die 55 alweer vergeten, en moet ik weer opnieuw beginnen.
-als ik kleine getallen optel, zoals de score van een spelletje, dan zet ik in gedachte puntjes, zoals op een dobbelsteen. 13+2+3 = 13, 14-15, 16-17-18.
-wat ik zelf nog niet in de gaten had, maar misschien ook bij dit rijtje hoort, ik las het op dit forum: Ik ben heel slecht in teamsporten, want ik begrijp de regels niet. Bij volleybal of basketbal is er eigenlijk geen probleem (qua inzicht, maar de bal gaat altijd de verkeerde kant op), maar bijvoorbeeld softbal vind ik nog steeds volkomen onbegrijpelijk, wat je nou wanneer moet doen. Maar dit zou d'r ook best niks mee te maken kunnen hebben, want ik had sowieso een hekel aan teamsporten.
-en nu komt het rare: Op de basisschool zeiden ze altijd: concentreer je eens, als je nou net zo hard werkte als Marieke, dan kun jij het ook. Want ik was wel langzaam met rekenen, maar verder was er niet echt een probleem, omdat ik overal trucs op had bedacht: Ik had bijvoorbeeld een boekje gemaakt met de tafels erin en omrekentabellen voor afstanden.
Maar zolang ik een rekenmachine heb, gaat wiskunde verbazingwekkend goed. Ik had zelfs een 8 voor mijn eindexamen wiskunde A1 (da's wel de makkelijkste, maar toch...) VWO. Daarvoor heb ik heel hard gewerkt en goed gekeken naar voorgaande examens: en wat blijkt: ze vragen elk jaar ongeveer hetzelfde. (TIP!!!) Maar in het boek doen ze heel moeilijk over andere wazige dingen die niet gevraagd worden. Ook is het zo dat hoe uitgebreider het verhaaltje is, hoe meer ik ervan snap.

De harde feiten ontkennen dus dat er iets met mij aan de hand is. Kun je discalculie omzijlen door het gebruik van een rekenmachine (vooral dat), dingen heel uitgebreid op papier zetten en logisch nadenken?

Ik vraag mij ook af of er een verschil is tussen formules vergeten (is dat dan 'slecht in wiskunde'?) en vergeten hoe breuken werken. Als iemand mij het rekenen met breuken uitlegt, heb ik wel zoiets van 'o, ja' maar het komt op mij over als een formule, en niet als iets logisch.

groetjes, Yoshiko
Yoshiko
 
Berichten: 1
Geregistreerd: 08 Mei 2007 16:54

Berichtdoor marrjoo » 28 Mei 2009 16:13

heee ik lees jou verhaal en komt wel heel erg overeen met de mijnee!
ik kan ok echt de simpelste dingen niet uitrekenen.
en recht en links moet ik ok altijd nog even over nadenke echt iri:P
bijvoorbeeld af en toe bij me rijlessen zegt hij rechts ga ik links:P
en ik zou ook echt bepaalde dingen echt graag doen zoals achter een bar werken of weet ik veeel wat!
pfft en ik schoot altijd enorm in de stres als ik moest gaan rekennen:S

mjaat wou dr gwn ffe op reageren

groetjes marjolein
marrjoo
 
Berichten: 3
Geregistreerd: 28 Mei 2009 15:55

Berichtdoor Does_not_compute » 25 Jun 2009 15:19

Hallo Yoshiko,

Goed idee om een voorsteltopic te beginnen, maar mijn gevoel is dat overzichtelijker en misschien komen er zo ook meer discussies op gang ten overstaan van allemaal losse draadjes.

Dit forum heb ik een weekje geleden ontdekt en ik heb hier al veel van gelezen. Ik ben al een hoop zeer herkenbaar beschreven emoties en gebeurtenissen tegengekomen, en dat geeft mij een gevoel van erkenning, een beetje troost ook.
Soms valt het niet mee om te moeten blijven bewijzen dat je niet dom bent wanneer je niet kunt rekenen (of er gewoon niet goed in bent) en dat geeft me wel eens een deuk in mijn zelfvertrouwen.
de verbergtrucs komen me erg bekend voor, ik dacht dat ik de enige was die bij het tellen een dobbelsteen visualiseert en daarvan dan de stippen optelt bij het andere getal waar ik het mee moet optellen. Leuk om te lezen dat er meer mensen zulke trucjes gebruiken.
Ik ben 32, administratief medewerker en doe veel kwaliteitsmetingen. Goochelen met cijfers dus, ze netjes ordenen, tellen, in overzichten stoppen, databases maken, mooie draaitabellen of een grafiekje is me allemaal prima. Op voorwaarde dat ik niks in een formule moet proppen om het vervolgens zelf uit te moeten rekenen...
Met hoofdrekenen gaat optellen en aftrekken nog wel, bij bepaalde tientallen en wat kleine variaties. Voor delen of vermenigvuldigen grijp ik de eerste de beste rekenmachine, dat bespaart me een hoop hoofdpijn en tijd :)
Soms loop ik wel keihard tegen mijn dyscalculie aan, maar ach, achteraf kan ik er wel weer over lachen. Een kwestie van een stevige portie reflecteren, niet iedereen is overal even goed in tenslotte.
Bij uitzendbureau's heb ik me wel eens met een smoes onder vacatures voor financiële administratie uit moeten draaien, ik heb een eigen systeempje ontwikkeld voor mijn eigen financiële administratie en dat vond ik al erg genoeg..

Sommigen hier schreven dat dyscalculie hun leven verpest heeft, daar ben ik het niet mee eens. Het is slechts een beperking, ga je je daar helemaal op focussen als oorzaak voor al je problemen en schuif je al het negatieve wat op je pad komt af op de dyscalculie dan verpest je je leven toch echt helemaal zelf.

Natuurlijk kom je er niet omheen wat je niet kunt, maar ik wil iedereen hier graag op het hart drukken te kijken naar wat je _wel_ kunt. Ontwikkel waar je wel goed in bent en ga ervoor!
Does_not_compute
 
Berichten: 1
Geregistreerd: 25 Jun 2009 13:31
Woonplaats: Deventer


Terug naar Dyscalculie bij volwassenen

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 22 gasten

cron