Hallo allemaal,
Ik ben Iris en ben 20 jaar oud. Ik ben blij dat ik deze site gevonden heb, eindelijk ergens waar ik mijn verhaal kan delen met mensen die begrijpen wat ik bedoel.
Ik weet niet of ik discalculie heb, wel weet ik dat ik al sinds de basisschool de grootste moeite heb met rekenen en cijfers.
Op de basisschool begon het met de cito toetsen die je elk jaar in elke groep kreeg. Ik moest het rekengedeelte van deze toets bijna elk jaar weer over doen, omdat ik ondermaats scoorde.
Op de middelbare school heb ik ook veel problemen gehad, ik snapte het gewoon niet en zeker bij toetsen die ik kreeg was ik alles letterlijk helemaal kwijt. Ik snapte het soms wel, maar dit bleef niet lang hangen. Ik was alles zo snel weer kwijt en kon weer helemaal overnieuw beginnen. Ik ben toen bij een schoolpsycholoog terecht gekomen met de reden dat ik faalangst heb. Dit kan waarschijnlijk wel kloppen, maar ik denk dat het meer is. Deze schoolpsycholoog heeft mij niet goed kunnen helpen. Mijn cijfers waren bijna altijd onvoldoende, en als het niet aan mijn aardige leraar lag was ik blijven zitten op wiskunde. Gelukkig zag mijn leraar hoe hard ik mij inzette en hij heeft mij gematst.
Nu studeer ik Sociaal Pedagogische Hulpverlening, ik had voor mezelf bedacht dat ik wilde doorstuderen aan de Universiteit wanneer ik klaar zou zijn met de SPH. Ik ging naar een bijeenkomst en het enige waar ze het over hadden van statistiek. Ik kreeg het helemaal benauwd en ik kon echt wel janken. Ik heb dus voor mezelf besloten dat ik niet weer een project hierom met mezelf aan wil gaan.
Altijd wanneer ik een wiskundeboek of iets dergelijks open sla krijg ik het benauwd, ik wordt bang voor de cijfers en wiskundige tekentjes die er in staan en ik begin echt te huilen. Wanneer ik tegen mensen zeg dat ik bang ben voor de cijfers kijken ze me raar aan of zeggen ze, ja ik ben ook zo slecht in wiskunde. Maar niemand begrijpt wat je echt bedoeld.
Nogmaals ik weet niet of ik discalculie heb, maar ik vind het wel erg fijn om mijn verhaal en belevenissen te delen met mensen die ook echt problemen hebben hiermee en snappen wat ik bedoel.