niet echt origineel maar ook ik stel mij voor ;)

Hier kunt u uw verhalen, opmerkingen en vragen kwijt, over dyscalculie bij volwassenen.

Moderators: Sébastien, Renée

niet echt origineel maar ook ik stel mij voor ;)

Berichtdoor elis » 25 Apr 2007 0:13

Hoi, ik ben Elis.
Ik ben 25 jaar, muzikante, kunstenares, en werkzaam in de verslavingszorg.
Aangezien ik op ben gegroeid in een heel klein dorp in het diepe noorden van friesland waar niemand ooit nog van dyscalculie had gehoord heeft het lang geduurd voor ik ontdekte dat mijn probleem een naam had. Ik heb na een behoorlijke omzwerving (gymnasium, atheneum) uiteindelijk met een 5,5 voor wiskunde mijn havo-diploma gehaald. En trots dat ik was op dat cijfer!!!
Doordat mijn wiskundeleraar in 4 havo dacht dat ik hem zat te pesten en mij vertelde dat ik niet meer terug hoefde te komen (wat mij natuurlijk ook niet echt speet, een heel jaar geen getalletjes...) heb ik in vijf havo twee jaar wiskunde tegelijk moeten doen, wat dankzij een geduldige maar eikelige leraar (hoezo snap je dat niet! dat snapt een brugklasser nog!) is gelukt.
Op de kunstacademie had ik erg weinig te maken met getallen, behalve met kunstgeschiedenis, maar dan las ik de cijfers gewoon niet. En aangezien daar niet echt aan toetsen werd gedaan was dit geen probleem.
Soms ben ik wel eens kwaad dat er niet op de basisschool al een lampje ging branden vanwege mijn complete gebrek aan rekenvaardigheid terwijl ik voor de rest prima meekwam. Maar mn vrienden weten dat ik niet echt klok kan kijken en dat rekenen er met mij ook niet inzit, en bij de kassa red ik mij ook prima zolang ik mijn wisselgeld niet na hoef te tellen. Dat doe ik ook nooit, ik gok er maar op dat ik ongeveer net zovaak te veel terug krijg als te weinig. Ik vind het super fijn om te lezen over dingen waar mensen mee worstelen hier, ik zit de hele tijd op het randje van mn stoel oooooooh jaaaa dat heb ik nou ook! te roepen.

Ik ben erg geinteresseerd in de grenzen van dyscalculie, omdat ik voor mezelf ontdek dat die niet altijd lopen waar je ze verwacht. Ik kan even geen concrete voorbeelden vinden. Ik ben altijd op zoek naar een soort van logica achter dyscalculie, bijvoorbeeld het verband tussen grammatica en tafels leren, iets wat ik echt niet kan, en afmetingen schatten en een taal leren spreken, waar ik absoluut geen moeite mee heb. taal heeft wiskunde en wiskunde heeft taal blijkbaar.

Soms vind ik het vervelend dat mensen niet kunnen bevatten dat getallen lastig zijn maar het heeft bij mij ook tot mn twaalfde geduurd voordat ik kon bevatten dat er mensen zijn voor wie taal niet het meest logische op aarde is. En zo zijn er vast nog veel meer dingen die mensen met dyscalculie vanzelfsprekend vinden waarvan anderen compleet in paniek schieten. Geduld met je zelf is het lastigste van allemaal.
elis
 
Berichten: 9
Geregistreerd: 24 Apr 2007 18:54

Terug naar Dyscalculie bij volwassenen

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 8 gasten

cron