[font=Tahoma] [/font]Hoi, heel toevallig kwam ik hier terecht. Ik zat gewoon wat dingen in te typen bij Google et voila!
Ik heet Saskia, wordt met kerst 32 en ben een onbewuste alleenstaande moeder van Tawera van bijna 14 maanden. (jongetje)
Ook ík heb dyscalculie. Maar volgens de rapporten van de basisschool was ik 'sociaal maar soms te nadrukkelijk aanwezig' (wat heb ik dáárvoor op me falie gekregen van mijn vader!) en op de Mavo was het van 'ze kán het wel, ze wílt gewoon niet'. Maar ik denk dat dat hele bekende zinnen zijn voor de volwassenen en wellicht ook de kinderen onder ons.
Dankzij een boek 'De gave van dyslectie' heb ik mezelf helemaal onder handen genomen wat mijn afkeer voor alles wat maar een béétje riekt naar rekenen en dat heeft me geen windeieren gelegd. Alleen word ik nog steeds niet serieus genomen en word ik zelfs 'dom' en 'geestelijk niet helemaal bij' genoemd toen ik nog werkte. Je begrijpt, de angst zit er góed in.....