Behandeld als een idioot

Hier kunt u uw verhalen, opmerkingen en vragen kwijt, over dyscalculie bij volwassenen.

Moderators: Sébastien, Renée

Behandeld als een idioot

Berichtdoor mariah » 22 Okt 2005 11:02

Zijn er meer mensen die ervaren dat ze worden behandeld als een idioot vanwege dyscalculie?

Ik moet vanmiddag met de trein weg. Ik heb de website van de NS geraadpleegd om te kijken hoe ik moet reizen. Meestal gaat zoiets wel goed. Maar nu had ik allerlei verschillende opties en er stonden allerlei gecompliceerde tabellen. Ik word daar bloednerveus van, want ik begrijp zoiets niet.

Ik heb daarom 9292 gebeld. Ik heb gezegd dat ik het best fijn zou vinden als er ook een beetje rekening werd gehouden met mensen met dyscalculie. Vervolgens ging die muts me uitleggen wat ik moest doen, maar het ging me te snel. Dus ik zei dat ook. Zegt ze: "Mevrouw, begrijpt u zelfs dít al niet?" Ik wist niet hoe ik het had. Ook praatte ze op volume springende trommelvliezen tegen me. Dus ik zei: "Ik mag dan wel dyscalculant zijn, maar ik ben niet doof en zéker niet achterlijk - ik heb verdorie een universitaire studie gedaan. " Ik kreeg als antwoord: "Nou, u bent niet echt aardig!"

Nee, gek hè? Ik was echt compleet over de rooie.

Ik heb wel dyscalculie, maar ik ben allesbehalve gek, gestoord, dom etc.

:evil:
mariah
 
Berichten: 41
Geregistreerd: 13 Okt 2005 21:12

Berichtdoor Renée » 22 Okt 2005 12:23

Het probleem is dat veel mensen de term dyscalculie niet kennen en er niets vanaf weten.
Vroeger werd je voor dom versleten als je iets niet kon en vaak is dat nog zo helaas.

Voor dyscalculici (want zo heten we :)) is een mooie taak weggelegd om de wereld wijzer te maken. En er steeds maar op te wijzen dat het niet aan de intelligentie ligt, maar dat alles wat met cijfers te maken heeft veel tijd nodig heeft.
Ik begrijp je frustratie en boosheid als mensen je dom vinden!
Belangrijk is om een dialoog op gang te brengen dat begrip kan kweken tussen beiden.
Er zullen dan altijd mensen overblijven die er niets van willen horen en ongeduldig worden.
Beter is dan om terug te bellen en te hopen dat je iemand anders aan de lijn krijgt die wel meer geduld kan opbrengen.....?

"Kalmte kan je redden", zegt mijn moeder altijd...daar zit wel iets in :)
Gebruikers-avatar
Renée
Site Admin
 
Berichten: 532
Geregistreerd: 01 Sep 2003 13:51
Woonplaats: Gelderland

Berichtdoor Sébastien » 23 Okt 2005 14:57

Hoi Mariah,

ik lees heel veel frustratie uit jouw berichten en onbegrip dat mensen zich niet aan jou aan kunnen passen, of ten minste in kunnen leven.
Websites van bijvoorbeeld de NS en 9292 zijn geschikt gemaakt voor de gemiddelde mens zonder ernstige leer- of ontwikkelingsstoornissen. Je kunt nl. nooit een website maken die voor iedereen geschikt is: blinden, analfabeten, alexie, bepaalde vormen van dyscalculie, etc. Er vallen altijd groepen buiten de boot en naarmate je 'handicap' zul je daar in min of meerdere mate tegenaan lopen.

Als je iemand aan de lijn krijgt van 9292 dan kan die persoon niet aan jou ruiken dat je dyscalculie hebt. Zelfs als je die persoon vertelt dat je dyscalculie hebt, dan is het nog maar de vraag of zo'n iemand daar iets mee kan.
Iemand die jou kent en dagelijks met jou werkt is op jou ingespeeld, maar dan nog zal je ongetwijfeld dingen tegenkomen die de ander niet aan je duidelijk kan maken.

Als jij van iemand verwacht dat ze je helpen met je handicap dan zul je vaak vooraf duidelijk moeten maken wat je wilt weten en dat je op een bepaalde manier hulp wilt krijgen. Het is aan jou om die hulpvraag zo specifiek te formuleren, want anders kan een ander nog zo zijn best doen, maar levert het voor jou weinig op.
Het is voor anderen vaak erg ongrijpbaar wat je nou wel snapt en wat niet.
Maar je wilt zelf iets bereiken en op dat moment heeft het weinig zin om verwijten naar elkaar te maken. Jij zegt zelf dat je een universitaire studie hebt gedaan, maar besef daarom ook dat er genoeg mensen zijn die niet de capaciteiten hebben (of gewoon de kennis) om jou goed bij te staan.

Groetjes,
Sébastien
Gebruikers-avatar
Sébastien
Moderator
 
Berichten: 385
Geregistreerd: 10 Feb 2005 23:30
Woonplaats: Flevoland

Berichtdoor mariah » 29 Okt 2005 16:34

Bedankt voor alle goede woorden.

Ik weet niet of dyscalculie slechts een deel is van jezelf, maar het hindert mij zo in mijn dagelijkse bezigheden. Ik kan er soms echt heel kwaad over worden. Ik kan niet eens iets contant afrekenen, want dan begrijp ik het niet. Met de trein reizen is een probleem, omdat ik de schema's niet snap.

Ik heb het idee dat ik bij alles dat ik doe tegen mijn probleem aanloop, bijna iedere dag weer.

Ik prijs gewoon de dagen waarop ik niet met mijn dyscalculie wordt geconfronteerd en ik zou er heel wat voor geven om het niet te hebben.

Toevoeging aan dit bericht: ik heb net op het forum zitten lezen en ik lees verhalen van mensen die echt radeloos worden, omdat ze dyscalculie hebben. Ik voel dat ook zo. Het heeft zo'n enorme aanslag op me dat een kleine confrontatie met cijfers mij compleet uit het veld kan slaan.

Ik kan maar niet accepteren dat ik het heb en ik zou graag willen weten wat ik daaraan in vredesnaam moet doen.
mariah
 
Berichten: 41
Geregistreerd: 13 Okt 2005 21:12


Terug naar Dyscalculie bij volwassenen

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Google [Bot] en 11 gasten

cron