Liz, 22 jaar studente

Hier kunt u uw verhalen, opmerkingen en vragen kwijt, over dyscalculie bij volwassenen.

Moderators: Sébastien, Renée

Berichtdoor Liz » 29 Dec 2004 14:25

Ha Renée, ja ik ben nog niet weg hoor! :-)
Vind het zelf ook leuk om weer eens te lezen hier. Was ook niet mijn bedoeling zo lang weg te blijven. Druk, druk enzo, je kent het wel. :-)

Wat jij aangeeft is eigenlijk precies mijn vraag; ik weet dat chaos erbij hoort maar ik heb dus het idee dat ik in mijn huis ook geen orde kan aanbrengen. Uiteraard geldt dit voor de chaos in mijn hoofd maar in mijn huis lukt het me dus ook niet. Kennelijk is het wel mogelijk als jouw zoon dat probleem niet heeft dus het is moeilijk te bepalen in hoeverre het erbij hoort en of er iets mee te doen is.
"Life's acquired a dimension that's quite beyond comprehension"--Amour
Gebruikers-avatar
Liz
 
Berichten: 55
Geregistreerd: 15 Apr 2004 9:49
Woonplaats: Venlo

Berichtdoor Liz » 02 Mei 2005 17:33

Ik heb vandaag op mijn werk aan mijn supervisor verteld van mijn dyscalculie. Ik werk als CSR voor een bekend home-shopping programma en voor een bioscoopketen.

Omdat ik voor beide projecten veel met rekening- en telefoonnummers, incasso's en andere cijfers te maken heb, durfde ik het nooit goed te vertellen omdat ik bang was dat het tegen me zou werken.
Nu had ik vandaag wat problemen met het doorgronden van de nieuwe incasso procedure. Ik begreep maar niet hoe deze werkt en diverse collega's probeerden het me uit te leggen.

Ik voelde de paniek alweer opkomen en ik moest mijn best doen niet te huilen. Vaak zeg ik dan maar gewoon dat ik het begrijp om rust te hebben maar mijn collega zag aan me dat ik het niet snapte en hij gaf aan dat ik het gewoon kon zeggen als ik het niet begreep, dat ie het dan nog eens uit zou leggen.

Omdat ik het even niet meer zag zitten ben ik direct met mijn supervisor gaan praten. Hij reageerde heel goed en deed er helemaal niet moeilijk over. Hij was dan ook direct bereid om dingen extra uit te leggen of eventueel vragen over incasso's naar iemand anders door te zetten. Hij zei dat ik mijn werk goed doe en dat ik me dus geen zorgen hoef te maken hierover want hij houdt er voortaan rekening mee.
Ik ben erg opgelucht en blij dat ik het verteld heb :-)
"Life's acquired a dimension that's quite beyond comprehension"--Amour
Gebruikers-avatar
Liz
 
Berichten: 55
Geregistreerd: 15 Apr 2004 9:49
Woonplaats: Venlo

Berichtdoor Renée » 04 Mei 2005 10:04

Hoi Liz,

Dezelfde ervaringen als jij heb ik ook. Gewoon er eerlijk voor uitkomen is het beste. Soms wordt er even raar gekeken, maar uiteindelijk wordt er positief en begrijpend gereageerd.
Je hebt nog veel meer andere kwaliteiten waarmee je je werk kan doen, dat zie je maar weer.
Duim op voor je supervisor trouwens!

Wat is CRS? (ik kijk zelden tv...kan ik dat als excuus gebruiken voor deze vraag? :))
Gebruikers-avatar
Renée
Site Admin
 
Berichten: 532
Geregistreerd: 01 Sep 2003 13:51
Woonplaats: Gelderland

Berichtdoor Liz » 04 Mei 2005 16:10

Hoi Renée,

Een CSR is een Customer Service Representative. :wink:
En ja, mijn supervisor is helemaal geweldig! Ik had het daarom dus veel eerder kunnen vertellen dus ik ga dit zeker onthouden voor een volgende keer.
"Life's acquired a dimension that's quite beyond comprehension"--Amour
Gebruikers-avatar
Liz
 
Berichten: 55
Geregistreerd: 15 Apr 2004 9:49
Woonplaats: Venlo

AFGESTUDEERD!!

Berichtdoor Liz » 17 Jun 2006 15:33

Ik realiseer me net vol schaamte dat ik al in geen eeuwen hier ben geweest...maar ik wilde toch weer even iets van me laten horen want:

IK BEN AFGESTUDEERD!!!

Ik heb afgelopen week mijn eindgesprek gehad en ik kan nu vol trots zeggen dat het HBO-diploma binnen is, ondanks de statistiek problemen en ondanks de dyscalculie!

Inmiddels ben ik al verder aan het kijken om alsnog iets te kunnen doen met mijn grote droom; psychologie studeren.
Dat heb ik altijd al gewild maar nooit gedaan omdat daar de nodige statistiek in zit. Ik ben een vechter en als ik tegen een muur aan loop zoek ik naar een weg eromheen of desnoods er doorheen maar stilstaan is geen optie.

Het is voor mij dan ook ongelooflijk frustrerend om met mijn eigen grenzen geconfronteerd te worden, een muur waar ik niet voorbij kan...en zo'n muur is dyscalculie.
Bij mijn orientatie op een vervolgstudie psychologie werd ik weer met de harde waarheid geconfronteerd: de statistiek kan ik niet, en hoe hard ik ook vecht, wat ik ook doe, ik kan mijn hersenen niet veranderen.

Na veel tranen kwam mijn zus met het idee dat ik misschien alleen de modules kan gaan volgen die ik wél kan. Zo kan ik toch een stukje de weg volgen die ik eigenlijk in wilde slaan en kan ik wat kennis opdoen in die richting. Het is moeilijk te verkroppen voor me dat ik dan nooit mijn papiertje zal kunnen halen maar aan de andere kant blijven zo wel de leuke dingen van de opleiding over en kan ik een aantal certificaten behalen.
"Life's acquired a dimension that's quite beyond comprehension"--Amour
Gebruikers-avatar
Liz
 
Berichten: 55
Geregistreerd: 15 Apr 2004 9:49
Woonplaats: Venlo

Vorige

Terug naar Dyscalculie bij volwassenen

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 16 gasten

cron