Ik ben leonie 21 jaar, ik las pas een stukje over dyscalculie en dacht meteen ohh dat heb ik!! en ben er meer over gaan opzoeken en kwam hier dus terecht. Ik herken heel veel in de verhalen van de andere. Ik heb altijd moeite gehad met rekenen vooral met hoofdrekenen, mijn tafeldiploma heb ik nooit gehaald kan nu alleen maar de tafel van 1,2,5 en 10 uit mijn hoofd de rest moet ik op mijn vingers uit tellen. Elke klas die ik hoger kwam, kreeg ik rekenen van de vorige klas. Ik voelde me in de klas altijd erg dom vergeleken met de andere kinderen, omdat ik een briefje op mijn tafel had geplakt met rekensommen en bijlessen kreeg (die niet hielpen).
Mijn advies na de CITO toets was IVBO/VBO heb toen een IVBO test gedaan en daar was ik te goed voor en mocht naar het VBO. Gelukkig heb ik maar 1 of 2 jaar wiskunde gehad an daarna hoefde het niet meer. Vraag me niet wat ik in die jaren heb geleerd want ik weet het niet meer, en hoe ik het uiteindelijk heb behaald
Na het VBO heb ik de opleiding verzorgende gedaan, daar kregen we ook medisch rekenen gelukkig maar paar sommen bij het examen, die ik allemaal goed had gemaakt, wat was ik blij! Dat waren niet zulke hele moeilijke sommen en je kon er makkelijke ezelbruggetejs bij maken.
Nu ben ik met de opleiding verpleegkundige begonnen, ik moet in September naar school en heb gehoord over het rekenexamen wat je krijgt, ik maak me er nu al druk over of ik het wel kan, dus zit ik er nu over te denken om te laten testen op Dyscalculie.
Er wordt weleens gevraagd of ik achter de bar wil staan bij de sportclub het lijkt me wel leuk, maar ik doe het niet omdat ik dan moet uitrekenen wat mensen voor geld moeten terugkrijgen en dat kan ik niet zonder rekenmachine. Vraag me ook niet getallen boven de 1000 euro te zeggen want ik weet niet waarneer je honderd,duizend, miljoen enz moet zeggen.