Hallo,
Ik heb al een aantal jaren het idee dat datgene waar ik onder lijd, dyscalculie heet. Ik ben nooit getest, maar vermoed het sterk. Ik ben een uitgesproken alfa... talenmens (gymnasium alfa gedaan). Ik heb vooral grote problemen met de BETEKENIS van getallen, cijfers, bedragen, afmetingen. Ik kan wel rekenen (optellen, aftrekken, vermenigvuldigen en delen), ook wel uit m'n hoofd, d.w.z. ik beheers de kunstjes wel, maar het lukt mij bijvoorbeeld niet om de principes achter het belastingformulier om te zetten in het invullen van zo'n ding (begrippen als belastingaftrek, bijtelling zeggen mij niks). Ik heb nog nooit een belastingaangifte op tijd de deur uit kunnen doen. Heb daar letterlijk nachtmerries over, ieder jaar weer. Ik weet niet wat de afmetingen van mijn eigen huis (woon er al 8 jaar) zijn, terwijl ik ze al 100 x heb opgemeten. Ik kan geen financiële jaarverslagen, begrotingen lezen/begrijpen. Ik onthou geen bedragen, groter dan, zeg, € 100. Weet echt niet hoeveel ik verdien, per maand, per jaar, per uur.
Post over financiële kwesties laat ik van de weeromstuit ongeopend liggen. Ik moet echt zoveel mogelijk betalingen automatisch laten verlopen, anders staat de deurwaarder bij mij maandelijks op de stoep. De voortdurende confrontatie met deze handicap maakt me ook kopschuw: ik blokkeer als van mij iets met cijfers/bedragen gevraagd wordt. Ik kan wel hulp krijgen van vrienden, maar mijn weerzin om me met die dingen bezig te moeten houden is inmiddels zo groot dat ik zelfs opzie tegen het 'samendoen'. Als ik het aan ze vraag, vraag ik het niet op tijd. Ik snap er nooit iets van. Teruggave of bijbetaling is iedere keer een volstrekte verrassing voor me. Ik zou dolgraag willen dat alles op dit gebied me helemaal uit handen genomen zou worden, maar dat werkt niet zo, voor een alleenwonend iemand, helaas. Ben benieuwd naar reacties van andere volwassenen! Heet dit ook dyscalculie, en hoe leef je ermee als alleenstaande?