Hallo allemaal.
Mijn dochter zit in groep zes. Al vanaf groep twee heeft ze problemen op school. Ze ging niet over naar groep drie omdat ze volgens de juf nog te speels was. Vanaf groep drie begon het echte schoolleven en al snel liep ze achter en kregen we soms huiswerk mee. Haar rapporten waren toch nog wel positief en ons werd alleen verteld dat we meer moesten oefenen met lezen.
Toch had ik al een tijdje het gevoel dat er iets niet klopte. School noemde het desintresse vanuit het kind en dat ze liever andere dingen deed, wij namen dat aan. Toen ik aandrong op een test bleef men afhoudend en vond dat iets te voorbarig.
Eind vorig leerjaar had ze een heel slecht rapport. Het zou desintresse zijn en gebrek aan concentratie.
Begin dit jaar wilde ik haar naar een andere school doen en daar schrok men van de test die ze daar afnamen. Ze zat qua nivo op begin groep drie. Nu zit ze nog wel steeds op haar oude school en zijn ze blijkbaar erg geschrokken van het resultaat van de andere school (volgen jullie het nog?)
Nu zit ze in het begin van groep zes en nu, na weken van eigen testen zijn ze erop gekomen dat het wel eens dyscalculi kan zijn. Ik heb de site ervan opgezocht en er ging een wereld van herkenning voor mij open. Ik heb het arme kind konstant op de nek gezeten en haar verweten dat ze geen zin had in school.
Ik wist van het bestaan van dyscalculi neit af en heb nooit het idee gehad dat het zo ernstig was, mede omdat de (meerdere) leraren hetzelfde uitspraken over desintresse vanuit het kind zelf.
Op school hebben ze nu een heel programma voor haar uitgedraaid en heeft ze elke dag een half uur apart les. Bovendien draait ze met sommige hoofdstukken apart mee in groep vijf.
Volgens de huisarts moet ik een test afdwingen via school maar volgens mij vinden ze het wel goed zo.
Kan ik het dan op eigen houtje doen?
Jullie begrijpen dat mijn verslagenheid heel groot is omdat de school zo lang het probleem heeft onderkent. Ik maak mij grote zorgen over de toekomst. Wat kan ik er nu mee? En wat is mijn volgende stap?
gr, Melissa