Op deze plaats stellen we onze zoon voor en zullen we jullie op de hoogte houden van zijn worsteling door het Nederlandse schoolsysteem. De reden, waarom wij dit onderwerp beginnen is dat we meer bekendheid aan dyscalculie willen geven. Wij vinden dat dit schoolsysteem intelligente kinderen met (ernstige) dyscalculie de toegang tot hoger onderwijs ontzegt. Wij hopen met dit onderwerp meer inzicht te geven in de problemen, die wij tegenkomen en vooral ook lotgenoten te verzamelen. Het onderwijssysteem veranderen lukt niet op individuele basis, maar met een groep gaat het wellicht wel.
Onze zoon, C, heeft een bovengemiddeld IQ, maar een heel ernstige vorm van dyscalculie. Om een idee te geven: Zijn Cito-score was een percentiel van 97 voor alles behalve rekenen en 3 voor rekenen. Zo'n extreem verschil komt bijna niet voor. Wij hebben hem laten testen en hij heeft inderdaad dyscalculie. Zijn score leverde een VWO-advies op basis van alles behalve rekenen en een lager dan BBL-3 niveau op basis van zijn rekenen. Resultaat: een VMBO-advies, want dat is het gemiddelde.
Inmiddels zijn we een jaar verder; C is bijna 13 en heeft zijn VMBO/HAVO brugklas met succes afgerond: Hoge cijfers voor (je raadt het al) alles behalve wiskunde en een dramatisch slechte score voor wiskunde. Gelukkig hebben wij een fantastische school gevonden met een heel goede mentor. Deze erkende de discrepantie en heeft zich hard gemaakt voor een goede kans voor C. Daarnaast hebben wij (ouders) ons uiterste best gedaan een lans te breken voor passend onderwijs voor C, omdat hij zich verveelde en een uitdaging zocht. Het resultaat van deze gezamenlijke inspanning is, dat C nu naar de HAVO/VWO-klas mag. Hij krijgt de kans op VWO-niveau te leren en zich te ontplooien, terwijl er geprobeerd wordt C voor te bereiden op de verplichte rekentoets.
Dit laatste is het grote struikelblok, wat in onze ogen zeer onterecht is. Door C's onvermogen te rekenen wordt binnen dit onderwijssysteem de deur naar het HAVO of VWO keihard voor zijn neus dichtgeslagen, terwijl hij óók recht heeft op passend onderwijs.
Ook C moet de kans krijgen zich te ontplooien. Later zal hij zich zonder cijfers redden, net zoals zijn moeder dat doet. Zij groeide op in de tijd dat dyscalcuie nog niet werd erkend, maar ze is prima terecht gekomen. Toen was er nog geen verplichte rekentoets en kon ze via een omweg tot op de universiteit komen. Het is doodzonde en een enorm verlies voor de maatschappij, wanneer kinderen als C de toegang tot het hoger onderwijs ontzegd wordt. Wij willen, in samenwerking met C's school, proberen deze rekentoets van de baan te krijgen. Er is al een aanpassing voor kinderen met dyscalculie, maar wij willen meer. Daarvoor willen we alles doen, wat in ons vermogen ligt.
Wie van jullie herkent dit?