Hallo, bij mijn zoon (Rens) van bijna 9 is enkele weken geleden dyscalculie vastgesteld. Zijn lerares was de eerste die mij vertelde over dyscalculie. Ik had er zelf nog nooit van gehoord. Hij is getest geworden door de schoolpsycholoog en die bevestigde het vermoeden.
Op dit moment wordt er bij hem een iq test afgenomen.
Ik heb ondertussen heel veel gelezen over dyscalculie op dit forum en veel dingen komen me heel bekend voor. Rens heeft een heel slecht korte en lange termijngeheugen. Als hij naar een verjaardagsfeestje is geweest dan komt er na veel vragen eindelijk uit wat hij allemaal heeft gedaan. Zijn eerste reactie is altijd; dat weet ik niet meer!
Hij is heel sportief (voetbal, judo, hardlopen, fietsen, zwemmen) en kon al heel vroeg kopje duikelen. (heb gelezen dat dat veel kinderen met dyscalculie dit niet kunnen of pas laat) Hij heeft nooit gekropen en is meteen gaan lopen. Hij heeft veel moeite met kloklezen en weet bv ook nooit welke dag het is. Ik moet hem ook zeker nooit meer dan 1 opdracht geven want dat kan hij echt niet. Als ik hem vraag om zijn sokken in de was te doen en zijn bed op te maken dan doet hij alleen het laatste, het eerste is hij alweer vergeten.
Lezen op school gaat heel erg goed, begrijpend lezen redelijk. Als de opdracht lang is kan hij zich niet meer goed consentreren. Hij begint goed en eindigd slecht. Met schrijven is hij erg slordig.
Waar ik me het meeste zorgen over maak is zijn gebrek aan zelfvertrouwen en zijn onzekerheid. Ik houd hem steeds voor dat hij goed is in andere dingen. Het lezen gaat heel erg goed, en wat ik al eerder opmerkte, hij is goed in sport. Ook weet hij heel veel over dieren.
Rens maakt ook niet zo makkelijk echte vriendjes. Er zijn natuurlijk wat kinderen waar hij vaker mee speelt maar die vind hij, vind ik, op een ongezonde manier helemaal geweldig. Hij prijst ze de hemel in en haalt zichzelf omlaag. Hij wordt ook vaker gepest. (weet niet of dit ook samenhangt met dyscalculie)
Ik heb een hele zware bevalling gehad en Rens is met de vacuumpomp gehaald. Ik heb altijd gedacht dat dit misschien ook te maken zou kunnen hebben met zijn "probleempjes". Al sinds groep 1 heb ik regelmatig gesprekken gehad met leerkrachten omdat hij met het een of ander problemen had. In groep twee werd ook gezegd dat hij een stoornis in het dyslectisch geheugen heeft. Hij heeft moeite met op woorden komen.
Dat gaat nu wel iets beter, maar Rens is een jongen van weinig woorden. Ik denk dat het ook wel een beetje zijn karakter is. (en het is een man, he )
Pfff, ik ben blij dat ik even alles op "papier" heb kunnen zetten.
Ik maak me erg veel zorgen om mijn jongen en wil denk ik als iedere moeder dat hij gelukkig is en zonder al te veel "trubbels" zijn schooltijd kan doorlopen.
De tijd zal het leren. Ik ben erg benieuwd naar de testresulaten en wat de school kan betekenen voor hem. Hij krijgt in ieder geval al 1 op 1 begeleiding met rekenen. En dat is denk ik toch al heel wat!
Anne-Marie