dyscalculie en (on)logisch gedrag/denken

Hier kunt u uw verhalen, opmerkingen en vragen kwijt, over dyscalculie bij kinderen.

Moderators: Sébastien, Renée

dyscalculie en (on)logisch gedrag/denken

Berichtdoor Sita » 28 Jul 2005 19:23

Eindelijk heb ik de informatie gevonden waar ik naar zocht!

Er blijkt een verband te zijn tussen dyscalculie en logisch denken.

Afgelopen dinsdag vond ik op een tweedehandsboeken-tafel een boek van Dumont, serie Ortho, titel Leerstoornissen, Uitg. Lemniscaat. Bij rekenstoornissen stond het:
"Bij het rekenen gaat behalve handelen-voorstellen-taal een aspect naar voren komen dat bij de andere functies kennelijk nog niet zo onze aandacht vroeg: het logisch denken."

Ik wist niet wat ik las, alsof ik eindelijk de puzzle af kan maken!

Misschien heb ik het al eens ergens onder ogen gehad, maar nooit op die manier dat ik daarmee een verklaring vond voor de niet altijd logische gedachten en en het daaruit volgende onlogische gedrag van de jongste. In de opvoeding staan we vaak voor verrassingen en zijn er regelmatig grote en kleine conflicten. Aan de ene kant hoort dat een beetje bij kinderen, maar soms gebeurde het zo vaak of zo onverwacht -want onlogisch- en heftig dat ik wel eens dacht dat er misschien nóg iets aan de hand was naast dyscalculie. Ik heb echter nooit met overtuiging iets herkend (bijv. NLD). Hier op de site is niet veel te vinden over gedrag, meer over de ervaring (en strijd) op school en de gevolgen daarvan voor je zelfbeeld. Dat herken ik ook wel bij haar.

Je kunt praten als Brugman (de logica van iets laten zien, zodat ze begrijpt waarom iets wel of niet zo moet), maar dat heeft niet altijd zin. Het komt niet aan. Soms wel hoor, als ze lekker in haar vel zit, dan accepteert ze het. Als ik moest omschrijven wat het was, dan kwam altijd het woord 'onlogisch' bij mij boven. Maar niemand die dat oppakte. Het ligt ook meer op het gebied van opvoeding dan op het gebied van onderwijs. Bij onderwijs is die onlogica indirect te herkennen in getalbegrip etc. Maar dat gaf geen duidelijke link naar gedrag en ontwikkeling thuis. Dat bleef maar een groot vraagteken.


Ik moet er dus rekening mee houden dat ik niet mag verwachten dat ze ergens de logica van inziet. Moet een andere manier vinden hiervoor. Accepteren dat ik daarmee te veel van haar vraag. Hoe ik het dan moet aanpakken, daar moet ik mijn gedachten nog over laten gaan.

Nog iets anders waar ik al jaren informatie over zocht, maar niet vond: spatieel ordeningsprobleem. Van een lerares van de LOI wist ik al dat het nooit op zichzelf stond, maar altijd deel uit maakt van een stoornis. Zij noemde Terborg, zij dacht dat hij er over zou hebben geschreven, maar ik kon daarvan geen literatuur vinden. Ook hier bleef het grote vraagteken. De stoornis bleek 3 jaar later dyscalculie te zijn.

Van de kinderfysiotherapeut wist ik namelijk dat hij in de fijne mototriek een partieel ordeningsprobleem zag, waar een deel van haar gedrag thuis ook op terug te voeren was (niet teveel opdrachten tegelijk, voorkeur voor óf de ene kant van de lijn óf helemaal voor de andere kant, de nuances tussenin niet goed kunnen onderscheiden). Maar ook dat begrip kon ik nergens anders terugvinden. In dit boek wordt het een partiele dysfunctie (defect) genoemd en lees ik eindelijk hoe ik dit moet plaatsen.
N.B. Het boek waaruit ik dit haal is wel gedateerd hoor: 1971.

" Een schematische voorstelling van de relatie tussen partieel defect en leerstoornis:

Oorzaken of syndroom
------>

Partieel defect:
- één-wording van waarnemen en bewegen (sensomotorische coordinatie)
- ordening in ruimte en tijd (spatio-temporele organisatie)
------>

Stoornis in
- taalcommunicatie (afasie)
- het begrip van symbolen (asymbolie)
- het begrijpen van wat waargenomen wordt (agnosie)
- het uitvoeren van handelingen (apraxie, inclusief agrafie)
- het zuiver schrijven (dysorthografie)
- het lezen (dyslexie)
- het rekenen (dyscalculie) "


Dit partieel defect heeft ook met mij te maken (ordenen, tijdsbesef, volgorde etc). Ik ga eens kijken in de bibliotheek naar een herziene versie (deze is van 1971...) om mee te nemen op vakantie. Het lijkt me beslist de moeite van het lezen waard.

Janne, ik ben benieuwd of jij met deze informatie ook wat kunt. Jij had ook je vragen hé?

Nou, dat was het even,
Groet van Sita
dochter 16 jr (4 VMBO, dyscalculie?) en dochter 18 jr (Ath. 6 op zak)
Gebruikers-avatar
Sita
 
Berichten: 34
Geregistreerd: 06 Feb 2005 21:45
Woonplaats: Overijssel

Berichtdoor Renée » 16 Aug 2005 8:13

Er blijkt een verband te zijn tussen dyscalculie en logisch denken.


Goede bijdrage Sita, bedankt!

Dat verband is er zeker. Ik heb dat bij onze zoon ook gemerkt. Het is wel sterk verbeterd naar mate hij ouder werd.

Ik heb het een en ander gelezen over logisch denken, maar soms wordt dat in verband gebracht met een lagere intelligentie als je dat niet goed kunt.
In hoeverre dat ook werkelijk zo is weet ik niet.

Het analytisch vermogen (ook gerelateerd aan logisch denken, denk ik) is denk ik wel een probleem bij dyscalculie. Ook dat kan zich in gedrag uiten; bepaalde situaties fout inschatten bijvoorbeeld, of foute of geen associaties maken.

Analytiseren (of: analytisch denken) is het systematisch ontleden van een complex probleem in zijn elementen.
Dat wil zeggen:

- verschillende relevante aspecten en deelproblemen van een probleem onderscheiden
- de benodigde informatie verzamelen over de achtergronden en oorzaken
- verbanden leggen tussen de gegevens die je hebt verzameld
- het relatieve belang van de elementen bepalen
- oorzaken opsporen
- adequate oplossingen bedenken


Het geheugen speelt hierbij ook een grote rol. En dat is vaak niet sterk bij dyscalculici.
Om verbanden te leggen moet je hebben onthouden welke dat zijn.
Door associaties te maken kun je verbanden eerder leggen en analyseren.
Maar door een slech(ter) geheugen lukt dit vaak moeilijker.

Een slecht geheugen kan zich ook uiten in gedrag.
Bijvoorbeeld boodschappen vergeten of pas geleerde vaardigheden niet kunnen toepassen. Gevolg is vaak frustratie, faalangst, zich dom voelen, al heel vaak genoemd op dit forum.
Gebruikers-avatar
Renée
Site Admin
 
Berichten: 532
Geregistreerd: 01 Sep 2003 13:51
Woonplaats: Gelderland

Berichtdoor Sébastien » 30 Aug 2005 15:59

Sita schreef:Afgelopen dinsdag vond ik op een tweedehandsboeken-tafel een boek van Dumont, serie Ortho, titel Leerstoornissen, Uitg. Lemniscaat.

Ja dat zijn goede boeken, althans, ik heb een paar maanden terug deel I: "Theorie en model" gelezen. Als ik het goed onthouden heb stamt dat boek uit 1983. Vaak zijn oude boeken zelfs beter dan de nieuwe :o
Ik dacht dat er 3 delen van deze 'serie' bestaan.
Maar ik denk dat jij een ander deel hebt gelezen, want ik herken jouw inhoud niet zo 1,2,3.

Het is een leuk onderwerp: dyscalculie vs. (on)logisch gedrag/denken.
Laat ik me even beperken tot het (on)logische gedrag.
Ik denk dat je dit moet scheiden in 2 delen:
1) het gedrag dat direct voortvloeit uit het partiële defect in de hersenen.
2) het gedrag dat door mislukking wordt gevormd.

Het 2e punt wordt vaak aangehaald: faalangst, situaties ontlopen, desinteresse, minderwaardigheidsgevoel, etc.

Bij het 1e punt heb ik zelf nog niet veel bij stilgestaan. Ik kan me zo voorstellen dat iemand met dyscalculie de wereld anders interpreteert en waarneemt dan iemand zonder dyscalculie. Gedrag is in mijn beleving een handeling op basis van belevingswereld. Ik denk dat er bij het ontbreken van de 'normale' logica, meer handelingen gericht zijn op trial en error, zonder vooraf met een zelfbedacht plan aan de slag te gaan.
Voorbeeld: stel je bent verdwaald. Iemand mét logica zal een strategie kiezen om weer op het goede pad te komen (de weg vragen, een windstreek kiezen en domweg die kant uit lopen totdat je iets bekends tegen komt, naar een telefooncel lopen, etc.). Ik kan me wel voorstellen dat iemand zonder logica heel anders te werk gaat (op gevoel ergens heen gaan en als dat niets oplevert, ergens anders heen gaan).

Nu is de moeilijkheid dat dyscalculie zich verschillend uit. Dus ook het gedrag dat daar uit voortvloeit zal verschillend zijn.

Sita schreef:Je kunt praten als Brugman (de logica van iets laten zien, zodat ze begrijpt waarom iets wel of niet zo moet), maar dat heeft niet altijd zin. Het komt niet aan. Soms wel hoor, als ze lekker in haar vel zit, dan accepteert ze het.

Ja dat lijkt me erg frustrerend: zelf weet je precies hoe het zit en hoe het werkt, maar het overbrengen lukt niet goed. Daar ben ik zelf ook vaakgenoeg tegenaan gelopen. Het is erg lastig om in de huid van de ander te kruipen om hun gedachtengang te analyseren en op hun belevingswereld een passend antwoord te geven. Als je een bepaalde logica bezit denk je namelijk al veel verder dan iemand die niet weet waar iets vandaan komt. Vaak is het ook niet nodig om het 'eindpunt' uit te leggen, maar wel iets dat plausibel overkomt.

Dit doet mij denken aan het volgende voorbeeld wat ik onlangs hoorde:
Kind van 5: Waarom is gras eigenlijk groen?
Antwoord van een docent: Omdat de koeien het niet lusten als het blauw zou zijn.


En dat terwijl ik zou proberen uit te leggen dat gras een plantje is (feit), en plantjes allemaal groen zijn (verbanden leggen), en dat dat komt door bladgroenkorrels (inhoudelijk overtuigen), enz, enz. Maar dat wil een kind van 5 helemaal niet horen!

Groeten,
Sébastien
Gebruikers-avatar
Sébastien
Moderator
 
Berichten: 385
Geregistreerd: 10 Feb 2005 23:30
Woonplaats: Flevoland

Berichtdoor janne » 30 Aug 2005 18:15

Hoi Sita,

Fijne vakantie gehad?

En ... heb je tijd gehad om het boek te lezen?


Groetjes
Janne
janne
 
Berichten: 69
Geregistreerd: 11 Apr 2005 20:49


Terug naar Dyscalculie bij kinderen

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 16 gasten

cron